Thursday 24 October 2013

Interview with Messenger

၂၀၁၃ ေအာက္တိုဘာ (၇) ရက္ေန႔ထုတ္ (Vol.4 No.20) Messenger ဂ်ာနယ္ႏွင့္ ေတြ႕ဆုံေမးေျဖခန္းကို ျပန္လည္ေဖၚျပလိုက္ပါတယ္။

ေမး- ၂၀၀၈ ဖဲြ႕စည္းပုံအေျခခံဥပေဒကို တခ်ိဳ႕ကလည္း မျပင္ဘူး။ တခ်ိဳ႕ကလည္း ျပင္မယ္။ တခ်ိဳ႕ကလည္း အသစ္ေရးဆဲြ မယ္ေပါ့။ ဦးစိုင္းညြန္႔လြင္တို႔ ပါတီအေနနဲ႔ေရာ ဘယ္လို သေဘာထားရွိလဲ။

ေျဖ- ကၽြန္ေတာ္တို႔သေဘာထားကို ဆုံးျဖတ္ထားတာရွိပါတယ္။ SNLD ရဲ႕သေဘာထားပါဘဲ။ SNLD ရဲ႕သေဘာထား ကေတာ့ စစ္မွန္တဲ့ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုထူေထာင္ေရး၊ ကိုယ္ပုိင္ျပဌာန္းခြင့္ရွိေရး၊ တန္းတူညီမွ်မႈ ရွိမယ္။ အဲဒီအခ်က္ ေတြကို ဦးတည္တဲ့ ဖဲြ႕စည္းပုံျဖစ္ဖို႔ အဓိက ဦးတည္တယ္။ ျပင္ခ်င္လည္း ျပင္ေပါ့။ အဲဒီကို ေရာက္ဖို႔ပဲ လိုပါတယ္။ ျပင္လို႔ မွ မရလည္း အသစ္ျပန္ေရးဆဲြေပါ့။ ဒါ ကၽြန္ေတာ္တို႔ပါတီရဲ႕ သေဘာထားပါဘဲ။ အဓိက ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရည္မွန္း ခ်က္ျဖစ္တဲ့ ပန္းတိုင္ကိုေပါ့ဗ်ာ။ ပင္လုံစာခ်ဳပ္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ခ်ဳပ္ဆိုခဲ့တဲ့ အတိုင္းေပါ့။ Federated Shan State နဲ႔ ျပည္မ ျဖစ္တဲ့ Burma Proper တို႔ေပါင္းစည္းတဲ့ ျဖစ္သင့္ျဖစ္ထုိက္တဲ့ ျပည္ေထာင္စုေပါ့ဗ်ာ ။ တရားဥပေဒ ေဘာင္ အတြင္းက ႏိုင္ငံေရးနည္းလမ္းနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႀကိဳးစားေဆာင္ရြက္ေနတယ္။


ေမး- ၂၀၁၅ မတိုင္ခင္ ပင္လုံစာခ်ဳပ္အတိုင္း ဦးစိုင္းညြန္႔လြင္တို႔ ျပင္ခ်င္တဲ့ ဖက္ဒရယ္က ျဖစ္ႏိုင္ပါ့မလား။

ေျဖ- ၁၉၅၈-၆၀ ေလာက္ကတည္းက ႀကိဳးစားလာၾကတာပါ။ ဒီအမွန္တရားကို တည္ေဆာက္လာၾကတာ။ ၂၀၁၅ မမီ လည္း က်န္တဲ့လူေတြက ဆက္သြားမွာဘဲ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လက္ထက္မွာ မၿပီးလည္း ေနာက္လက္ထက္မွာ ဆက္သြားမွာ ပါဘဲ။ ၂၀၁၅ လို႔ ပုံေသသတ္မွတ္လို႔ မရပါဘူး။


ေမး- လက္နက္ကိုင္ အဖဲြ႕အစည္းေတြကေကာ ၂၀၀၈ ဖဲြ႔စည္းပုံအေျခခံဥပေဒ ျပင္ဆင္ေရးနဲ႔ ဘယ္လိုသေဘာထား ရွိပါသလဲ။

ေျဖ- ဖဲြ႕စည္းပုံအေျခခံဥပေဒနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ တညီတညြတ္ထဲ ရွိတာကေတာ့ ၂၀၀၈ က သုံးလို႔မရဘူးလို႔ တညီ တညြတ္ထဲ ေျပာၾကတယ္။ ကဲြျပားတာကေတာ့ တခ်ိဳ႕ကျပင္ခ်င္တယ္။ တခ်ိဳ႕ကလည္း အသစ္ေရးဆဲြခ်င္တယ္။ လက္နက္ကိုင္ အဖဲြ႕အစည္းေတြက ေက်ညာထားတယ္။ အမ်ားဆုံးက အသစ္ျပန္ေရးဆဲြခ်င္တာ မ်ားပါတယ္။ သို႔ေသာ္ လည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔က ရွင္းေအာင္ မလုပ္ခဲ့ဘူး။ ဒီပဲြမွာ ဘယ္ႏွေယာက္က ျပင္ခ်င္တယ္။ ဘယ္ႏွေယာက္က အသစ္ေရး ဆဲြခ်င္လည္းဆိုတာ သိေအာင္မလုပ္ခဲ့ဘူး။ မဲခဲြတဲ့ စနစ္မ်ိဳးကို မလုပ္ခဲ့ဘူး။ မလုပ္ခဲ့တာ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ စိတ္၀မ္းကဲြမွာ စိုးလို႔။ ဒီအခ်ိန္မွာ ကိုယ့္အဖဲြ႕အစည္းရဲ႕ သေဘာထား သီးျခားလြတ္လပ္ခြင့္ မထူေထာင္သင့္ေသးဘူး။ အ ျငင္းပြါးမႈ မလိုေသးဘူး။ ေတာင္ႀကီးေဆြးေႏြးပဲြ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ထဲမွာ အသစ္ျပန္ေရးခ်င္ေရးမယ္ (သို႕မဟုတ္) ျပင္ခ်င္လည္း ျပင္လို႔ ရတယ္။


ေမး- တိုင္းရင္းသားေတြ အခြင့္အေရး ရဖို႔ဆိုရင္ အသစ္ျပန္ေရးဆဲြတာ ျဖစ္မလား။ ျပင္ဆင္တာဟာ ဘယ္ဟာပို ေကာင္းမလဲ။ ဘယ္ဟာက တန္းတူ အခြင့္အေရး ရမလဲ။

ေျဖ- တိုင္းရင္းသားေတြ အခြင့္အေရး ဆိုတဲ့ ဒီစကားလုံးကို ကၽြန္ေတာ္တို႔အေနနဲ႔ သိပ္မႀကိဳက္ပါဘူး။ ဒီစကားလုံးရဲ႕ အဓိပၸါယ္က ဘယ္လုိသက္ေရာက္သလဲဆိုရင္ တိုင္းရင္းသားေတြမွ အခြင့္အေရးရခ်င္တယ္ ဆိုတဲ့ သေဘာျဖစ္ေနတယ္။ တိုင္းရင္းသားထဲမွာ ဗမာလည္းပါတယ္။ ႏိုင္ငံသားတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ လူမ်ိဳးစုေတြလည္း တန္းတူအခြင့္အေရးဘဲ ျဖစ္ ခ်င္ပါတယ္။ ပိုလည္း မလိုခ်င္ဘူး။ ပိုလိုခ်င္လည္း မႀကိဳက္ပါဘူး။ သို႔ေသာ္လည္း ေလွ်ာ့ၿပီးရတာလည္း မႀကိဳက္ဘူး။ အားလုံးဟာ တစ္ေျပးညီတည္း ရရမွာ။ ဒါေၾကာင့္ တိုင္းရင္းသားေတြရဲ႕ အခြင့္အေရးဆိုတာ သိပ္မေျပာတာ ပိုေကာင္း မလားမသိဘူး။ ေလွ်ာ့လိုက္ရင္ ေကာင္းမလားမသိဘူး။ တိုင္းရင္းသားေတြက အခြင့္အေရးလိုခ်င္တယ္လို႔ ထင္လားမသိ ဘူး။ တိုင္းရင္းသားအခြင့္အေရး ကာကြယ္ေရးဆိုၿပီး လုပ္ၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ့သေဘာကေတာ့ ဒါသိိပ္မလိုဘူးလို႔ထင္ ပါတယ္။ ႏိုင္ငံသားတိုင္း ဥပေဒအရမွာေရာ ၊ တာ၀န္အရာမွာေရာ ရယူခြင့္ရွိသလို တာ၀န္အရာမွာလည္း တာ၀န္ရွိပါတယ္။ အခုအေျခအေနကေတာ့ ရပိုင္ခြင့္ မရွိဘူး။ တာ၀န္ပဲ ရွိေနတယ္။


ေမး- ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ ေတြ႕ဆုံတုန္းက ေဒၚစုက ဖဲြ႕စည္းပုံအေျခခံဥပေဒနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဘယ္လိုေျပာထား သလဲ။ အသစ္ေရးမွာလား။ ျပင္မွာလားဆိုတာ ဘယ္ဟာကို အေရးသာ သလဲ။

ေျဖ- သူတို႔လည္း မဆုံးျဖတ္တတ္ဘူး။ မဲလည္း မခဲြခ်င္ဘူး။ ဒါ မဲခဲြရမယ့္ ကိစၥလည္း မဟုတ္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ လူထုဆီကို သြားဖို႔ စလုပ္ေနၿပီ။ NLD က ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ တစ္ျပည္လုံးကို ျခံဳမိသြားတာေပါ့။ က်ယ္က်ယ္ျပန္႕ျပန္႕ ရွိတာ ေပါ့။ သူတို႔ေကာက္ခံတဲ့ စစ္တမ္းက လူထုဆႏၵပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ လူထုစစ္တမ္းက ဘယ္လိုျဖစ္မလဲ မသိဘူး။


ေမး- ပါတီက ၾကားျဖတ္ေရြးေကာက္ပဲြအၿပီးမွာ ဖဲြ႕စည္းထားတာဆိုေတာ့ လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ ကိုယ္စားလွယ္မရွိဘူး။ ဖဲြ႕စည္းပုံအေျခခံဥပေဒ ေလ့လာဆန္းစစ္ေရး ေကာ္မတီမွာပါတဲ့ ၁၀၉ ဦးထဲမွာလည္း မပါဘူး။ ဒီေတာ့ ဖဲြ႕စည္းပုံအေျခခံ ဥပေဒ ျပင္ဆင္တဲ့အခါမွာ ပါတီအေနနဲ႔ ျပင္ဆင္ခ်င္တဲ့အရာေတြ ပါပါ့မလား။

ေျဖ- ကၽြန္ေတာ္တို႔ ပါတီ ျဖစ္ေစခ်င္တာက တုိင္းရင္းသားလူမ်ိဳးစု တစ္စုတည္းကိုပဲ မဟုတ္ဘူး။ လူႏွစ္စု အတြက္လည္း မဟုတ္ဘူး။ တစ္ျပည္လုံးအေပၚမွာရွိတဲ့ တိုင္းရင္းသားေတြ အားလုံးအတြက္ ျဖစ္ေစခ်င္တာပါ။ ကိုယ္တဖဲြ႕ထဲ တစ္စုတည္းအတြက္ ရခ်င္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ္တစ္ဦးထဲရဲ႕ ရပိုင္ခြင့္အတြက္ တိုက္ပဲြ၀င္တာ မဟုတ္ဘူး။ အားလုံးေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း မွ်မွ်တတ ျဖစ္ေစခ်င္တယ္။ ဒီေစတနာအေပၚမွာ အေျခခံၿပီး လုပ္တာ မမွားဘူးလို႔ ထင္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘယ္ေနရာဘဲ ေရာက္ေရာက္ လုပ္မွာဘဲ။ လႊတ္ေတာ္ထဲေရာက္မွ ျပင္ရတာ မဟုတ္္ပါဘူး။ လႊတ္ေတာ္ကို ဘယ္သူေတြက ဖဲြ႕စည္းထားတာလဲ။ ျပည္သူလူထုက ဖဲြ႕စည္းထားတာပါ။ ၂၀၁၀ မွာ ဘယ္လိုနည္းနဲ႔ ေရြးခဲ့တယ္ဆိုတာေတာ့ မေျပာေတာ့ဘူး။ ဒါက တစ္ပိုင္း။ ဒီလႊတ္ေတာ္ကို ဖဲြ႕စည္းတာက ျပည္သူလူထုက ဖဲြ႕စည္းတာပါ။ လႊတ္ေတာ္မွာလည္း ေျပာေနတာဘဲ။ ျပည္သူ႕အသံ လႊတ္ေတာ္အသံ ၊ ျပည္သူ႕ သေဘာထား လႊတ္ေတာ္သေဘာထား ဆိုၿပီး ေျပာေနၾကတာဘဲ။ ဆိုလိုတာက လႊတ္ေတာ္အတြင္း လႊတ္ေတာ္ျပင္ပကပဲျဖစ္ျဖစ္ ၊ ေခါင္းထဲမွာလည္း မရွိပါဘူး။ စိတ္လည္း မပူဘူး။ ဘာပဲလုပ္လုပ္ ၊ ဘာပဲ ဆုံးျဖတ္ ဆုံးျဖတ္ ၊ လႊတ္ေတာ္ျပင္ပမွာ ရွိတဲ့ ျပည္သူေတြရဲ႕ သေဘာထားကိုေတာ့ မလြန္ဆန္သင့္ဘူးလို႔ ထင္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ပါတီအေနနဲ႔ မႀကိဳက္တာကို လူသိရွင္ၾကား ေျပာၿပီးသြားၿပီ။ အေျခခံဥပေဒနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ လွ်ိဳ႕၀ွက္ေဆြးေႏြးတာလည္း မရွိဘူး။ သူတို႔ေရးလိုက္တဲ့ စည္းကမ္းေတြပဲ ရွိတယ္။ လွ်ိဳ႕၀ွက္ေဆြးေႏြးမယ္၊ ဒါေတြ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မႀကိဳက္ဘူး။ အေျခခံဥပေဒက တစ္ျပည္လုံးနဲ႕ ဆိုင္တာ။ ရန္သူနဲ႔ တိုက္ေနရတာ မဟုတ္ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း မလွ်ိဳ႕၀ွက္ဘူး။ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းနဲ႔ ေျပာင္ေျပာရမွာပါ။ အရိုးသားဆုံးက ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာတာက အရိုးဆုံးပါဘဲ။ ေနာက္တစ္ခ်က္က မဲခြဲဆုံးျဖတ္မယ္ဆိုတာလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ မႀကိဳက္ပါဘူး။ ဘယ္လို စနစ္နဲ႔ မဲခြဲမွာလဲ။ ဒါ မဲခဲြ ရမယ့္ ကိစၥ မဟုတ္ပါဘူး။ အေျခခံဥပေဒ ျပင္ရမွာ။ အမ်ိဳးသား ျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးကို စဥ္းစားရမယ္။ ဒါက ပိုၿပီးအေရးႀကီးတယ္။ ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္တာခ်ည္း ျဖစ္သြားမယ္ ဗ်ာ။ ျပည္နယ္ေတြမွာ ျဖစ္ခ်င္တာ ျဖစ္ပေစ ဗ်ာ ။ ဒါဆို မရပါဘူး။ ဒီစိတ္က ေကာင္းတဲ့စိတ္ဓါတ္ မဟုတ္ဘူး။ အဖဲြ႕အစည္းေတြနဲ႔ ေဆြးေႏြးရမယ္။ လႊတ္ေတာ္ထဲ မေရာက္တဲ့ လက္နက္ကိုင္ အဖဲြ႕ေတြ အမ်ားႀကီးရွိေနတယ္။ သူတို႕ ကလည္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရးမလုပ္ဘဲ တိုက္ပဲြေတြဘဲ လုပ္ဦးမွာဘဲ။ အမ်ိဳးသား ျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးက အမ်ားႀကီးကြာသြား မယ္။ ဒါ gap က ဟၿပီးရင္း ဟသြားလိမ့္မယ္။ ၆၂ ခုႏွစ္က အာဏာသိမ္းတုန္းက အေရွ႕ေတာင္အာရွမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံက အခ်မ္းသာဆုံး၊ အခု ၂၀၁၀ မွာ အရပ္သား အစိုးရကို အာဏာလဲြတဲ့အခ်ိန္မွာ အဆင္းရဲဆုံးျဖစ္သြားတယ္။ ဒါ ဘာေၾကာင့္လည္း စဥ္းစားရမယ္။ ဒါကို ထည့္မတြက္ေသးဘူးဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေလာက္ မိုက္မဲတဲ့လူ ရွိေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး။ ေနာက္မ်ိဳးဆက္ေတြ ဘာဆက္လုပ္ၾကမလဲ။


ေမး- တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္ေတြနဲ႔ အမ်ိဳးသားျပန္လည္ရင္ၾကားေစ့ေရးအတြက္ ဖဲြ႕စည္းပုံအေျခခံဥပေဒ ျပင္မွ ျဖစ္မွာလား။ ဒါကို ျပင္လိုက္ရင္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးက တကယ္ရမွာလား။

ေျဖ- ၂၀၀၈ က ဘာမွလုပ္လို႔ မရဘူး။ လက္ရွိ အစိုးရ အေနနဲ႔ ဆက္သြားဖို႔ မလြယ္ဘူး။ ဘယ္လိုျပင္မလဲဆိုတာက နည္းနည္းပဲ ျပင္မွာလား။ အားလုံး ႀကိဳက္တာကို ျပင္မွာလား။ ဒါ ေရြးခ်ယ္မႈပဲ။ တကယ္လုိ႔ တိုင္းျပည္နဲ႔လူမ်ိဳး အားလုံး အတြက္ လုပ္မယ္ဆိုရင္ ျပင္ကိုျပင္ရမယ္။


ေမး- ဖဲြ႕စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒ ျပင္ဆင္တဲ့အခါမွာ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ေတြနဲ႔ အမ်ိဳးသားျပန္လည္ရင္ၾကားေစ့ ေစဖို႔ဆိုရင္ ဘယ္လိုအခ်က္ေတြကို ျပင္ဆင္ရမလဲဆိုတာ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ေလး ေျပာေပးပါ။

ေျဖ- အခ်က္အလက္ အကုန္ေျပာရရင္ မိုးလင္းသြားလိမ့္မယ္။ ကၽြန္ေတာ္ေျပာျပမယ္။ အဓိက နံပါတ္တစ္ အလိုအပ္ဆုံးနဲ႔ လက္ငင္းအေရးအႀကီးဆုံးက အမ်ိဳးသား ျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရး ရဖို႔အတြက္ ႏိုင္ငံေရးသေဘာတူညီ ခ်က္ ရဖို႔လိုတယ္။ ဒီကိစၥက အျမင့္ဆုံးဘဲ။ ႏိုင္ငံေရး သေဘာတူညီခ်က္ မရလို႔ ဒီလိုျဖစ္ေနတာ။ ႏိုင္ငံေရးသေဘာတူညီ ခ်က္မရဘဲ ၂၀၀၈ ဖဲြ႕စည္းပုံအေျခခံဥပေဒကို ေရးၿပီးေတာ့ တကယ္သုံးၾကည့္ အဆင္မေျပဘူး။ ဒီဟာကို လက္မခံတဲ့သူ အမ်ားႀကီး ရွိတယ္။ နည္းနည္းေႏွာေႏွာ မဟုတ္ဘူး။ တကယ္ေတာ့ အမ်ိဳးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးအတြက္ လုပ္ရမွာ။ အမ်ိဳးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးအတြက္ ႏိုင္ငံေရးသေဘာတူညီခ်က္ရရင္ ဘာမွေျပာစရာ မလိုဘူး။ ႏိုင္ငံေရးသေဘာတူညီခ်က္ဆိုတာ အပစ္ရပ္ေနတဲ့ အဖဲြ႕အစည္းေတြလည္းပါမယ္။ တပ္မေတာ္လည္း ပါရမယ္။ ႏိုင္ငံေရးပါတီေတြလည္း ပါမယ္။ ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံ တည္ေဆာက္တယ္ဆိုရင္ မရရေအာင္ ႀကိဳးစားရမယ္။ ႏိုင္ငံေရးသေဘာတူညီခ်က္ေတြရေအာင္ လုပ္ရမယ္။ မရလို႔ မျဖစ္ပါဘူး။ ခက္တာေတာ့ ခက္တယ္။ ခင္ဗ်ားက ကၽြန္ေတာ့္ကို ေျပာမွာဘဲ။ မရႏိုင္ဘူး။ စိတ္ကူးယဥ္တာဘဲ ၊ မွန္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒါေၾကာင့္ ေနာက္ဆုတ္သြားလို႕ မရဘူး။ ရေအာင္လုပ္ဖို႔ စိတ္ေကာင္းေစတနာေကာင္း ႏွစ္ဖက္စလုံး ရွိဖို႔ လိုတယ္။ အားလုံးက စိတ္ေကာင္းေစတနာ ေကာင္း ရွိရင္ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ရသင့္ပါတယ္။ ရွိၿပီဆိုရင္ ၾကံ့ခိုင္ေရးနဲ႔ NLD ပူးေပါင္းသေဘာတူတယ္။ တပ္မေတာ္က လည္းသေဘာတူလို႔ ႏုိင္ငံေရးသေဘာတူညီခ်က္ရရင္ လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ သူတို႔လူေတြဘဲ။ ဘာျပင္ခ်င္သလဲ ။ လႊတ္ ေတာ္ထဲ မသြားဘဲ ျပင္ႏိုင္ပါတယ္။ သူတို႔ပါတီက ညႊန္ၾကားခ်က္ေပးရုံပါဘဲ။ ပါတီညႊန္ၾကားခ်က္ကို ဒီလႊတ္ေတာ္ကိုယ္ စားလွယ္က လက္မခံရင္ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ကို ပါတီက ထုတ္ေပါ့။ ဒါ ရွင္းရွင္းေလးဘဲ။ ဒါကို ဘယ္လုိေတြးၾက လဲ မသိဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ အျငင္းမသန္ဘူး။


ေမး- တစည ပါတီက ထုတ္ျပန္ထားတယ္။ ၂၀၀၈ ဖဲြ႕စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒျပင္တဲ့အခါမွာ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ထဲ အတြက္ ရည္ရြယ္ၿပီး ျပင္တာလည္း မျဖစ္သင့္ဘူးလို႔ ထုတ္ျပန္တယ္။ ဒါကို ဘယ္လို သေဘာထားပါသလဲ။

ေျဖ- မွန္ပါတယ္။ ပုဂၢိဳလ္ တစ္ေယာက္အတြက္ ျပင္ဆင္ေပးတာ မမွန္ပါဘူး။ လူပုဂၢိဳလ္ တစ္ေယာက္ထဲအတြက္ တား ဆီးထားတာလည္း မမွန္ပါဘူး။ ပါတီတစ္ရပ္အေနနဲ႔ လူပုဂၢိဳလ္တစ္ေယာက္အတြက္ မျပင္ခ်င္ဘူး။ လူပုဂၢိဳလ္ တစ္ေယာက္အတြက္ အေျခခံဥပေဒက တားထားတာလည္း မမွန္ဘူး။ ဒါကို ႏွစ္ဖက္ေတြးဖို႔ သင့္ပါတယ္။ တစ္ဖက္ထဲ ေတြးရင္ တိုက္တာ ခုိက္တာ ျဖစ္သြားမွာေပါ့။


ေမး- အေျခခံဥပေဒ ျပင္ဖို႔ဆိုရင္ တပ္မေတာ္ရဲ႕ အခန္းက႑ ပါ၀င္လာတယ္။ ႏိုင္ငံေရး ေလ့လာသူေတြေျပာတာ ကေတာ့ တပ္မေတာ္ကို ပါ၀င္လာေအာင္ စည္းရုံးဖို႔လိုတယ္။ အေျခခံဥပေဒ ျပင္ဆင္တဲ့အခါမွာလည္း တပ္မေတာ္ကို ဘယ္ေလာက္ျပင္ဆင္သင့္သလဲေပါ့။ တစ္ခုက ၂၅% နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ သတင္းေတြ ျဖစ္ေပၚေနေတာ့ေလ။

ေျဖ- တပ္မေတာ္က ၀င္ပါေနတာ ကၽြန္ေတာ္ထင္တာဆိုရင္ စိတ္မခ်ေသးလို႔ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ တပ္မေတာ္ကို ဒုကၡမေပးႏိုင္ေအာင္ စိတ္ခ်ရတဲ့ အေနအထားအထိ ဒုကၡမေပးႏိုင္တဲ့ အေနအထားအထိ ဖန္တီးမယ္ဆိုရင္ သူတို႔လက္ခံ မွာေပါ့။ သူတို႔တာ၀န္က ႏိုင္ငံကို ကာကြယ္ဖို႔ေလ။ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ဓါတ္နဲ႔ ဖဲြ႕စည္းထားတဲ့ အဖဲြ႕လို႔ေျပာတယ္ေလ။ ႏိုင္ငံေတာ္ ေကာင္းစားေရးနဲ႔ဆိုရင္ မျငင္းေလာက္ဘူးလို႔ ထင္ပါတယ္။ အသက္ေတာင္ စြန္႔လႊတ္ရဲၾကတာဘဲ။ ရာထူး မ စြန္႔လႊတ္ဘူးဆိုတာ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ ရာထူးေလာက္ဆိုတာ အေသးအဖဲြပါ။ အသက္ေတာင္ စြန္႔လႊတ္ရဲေသးတာဘဲ။ ျပည္ပရန္ မရွိဘဲ ျပည္တြင္းစစ္က ကိုယ့္အခ်င္းခ်င္း ေဆာ္ေနၾကတယ္။ အားလုံး ၿပီးဆုံးသင့္ၿပီ ။ တပ္မေတာ္ဖက္ကလည္း နားလည္မႈ ရွိသင့္ၿပီ။ လက္နက္ကိုင္ အဖဲြ႕အစည္းေတြကလည္း နားလည္မႈ ရွိသင့္ၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္က အဲဒီမူနဲ႔ သြားေနတာ။ တကယ္တမ္းၾကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔နယ္က လူေတြ အမ်ားႀကီးခံရတာ။ ၿပီးေစခ်င္ၿပီ ။ တစ္ဦးခ်င္း လုပ္ေန တဲ့ကိစၥလည္း ၿပီးဖို႔သင့္ၿပီ။


ေမး- လက္ရွိ ႏိုင္ငံေရး အခင္းအက်င္းမွာ တပ္မေတာ္ ပါ၀င္သင့္သလား။ ျပည္ပရန္က မရွိေပမဲ့ ျပည္တြင္းစစ္က ျဖစ္ ေနတာ၊ တပ္မေတာ္က ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးၾကားမွာ ပါ၀င္သင့္ေသးလား။

ေျဖ- အခုေတာ့ ပါ၀င္ဆဲေပါ့။ ေနာင္ကာလမွာ ဒီမုိကရက္တစ္တုိင္းျပည္မ်ိဳး ျဖစ္လာရင္ လက္နက္ကိုင္အဖဲြ႕အစည္း ေတြလည္း နည္းလာရင္ တပ္မေတာ္အေနနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးထဲမွာ မပါသင့္ဘူး။ ဘယ္ႏိုင္ငံမွလည္း ဒါမ်ိဳး မရွိဘူး။


ေမး- ကာခ်ဳပ္က KNU ဥကၠဌ မူတူးေစးေဖါ နဲ႔ ႏွစ္ႀကိမ္ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးတဲ့အခါမွာလည္း ႏိုင္ငံေရးအရလည္း ေဆြးေႏြး တယ္။ တျခား လက္နက္ကိုင္ အဖဲြ႕အစည္းေတြနဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရဖို႔ဆိုရင္ ဘယ္လိုအခန္းက႑က ပါ၀င္သင့္သလဲ။ ၿငိမ္း ခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးရင္ တပ္မေတာ္က ဦးေဆာင္ၿပီး ေဆြးေႏြးရင္ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလား။

ေျဖ- ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္နဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မူတူးေစးေဖါ ေတြ႔တဲ့ကိစၥဟာ အင္မတန္ႀကိဳဆိုရမယ့္ ကိစၥ ျဖစ္ပါတယ္။ အရင္ တုန္းက အႀကိတ္အနယ္တိုက္ခိုက္ခဲ့ၾကတဲ့ အဖဲြ႕ေတြ ေပါင္းဆုံေတြ႕တာ ႀကိဳဆိုရမွာပါ။ ေတြ႕ဆုံေဆြးေႏြးတယ္ဆိုတာ တိုက္တာခုိက္တာမွ မဟုတ္တာ လက္ခံရမွာေပါ့။ တပ္အပိုင္းအေနနဲ႔ကေတာ့ ထိပ္တိုက္ထိေတြ႕မႈ မရွိေအာင္ ေဆြးေႏြး တာပိုၿပီး လက္ေတြ႕က်ပါတယ္။ အဆုံးသတ္ကေတာ့ ႏိုင္ငံေရးကိစၥဘဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးသေဘာတူညီခ်က္ ရတဲ့ အထဲမွာ တပ္မေတာ္ပါ၀င္သင့္တယ္။ ႏိုင္ငံေရးသေဘာတူညီခ်က္ရရင္ တပ္မေတာ္က ကာကြယ္ေရးမွာဘဲ ေနသင့္ ပါတယ္။ လတ္တေလာ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးမွာ အပစ္ရပ္တဲ့ အဖဲြ႕အစည္းေတြ အမ်ားႀကီးရွိတယ္။ သူတို႔နဲ႕ ေဆြးေႏြးရင္ တပ္မေတာ္အပိုင္းက ေခါင္းေဆာင္ေတြပါသင့္တယ္။ ဒါမွလည္း အလုပ္ျဖစ္မွာေပါ့။ ဒါရဲ႕ ေနာက္ပိုင္းၾကရင္ တပ္မေတာ္ က ေအးေအးေနလို႔ ရတယ္။


ေမး- UNFC အဖဲြ႕အစည္းက ဖဲြ႕စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဘယ္လိုသေဘာထားရွိမလဲ။

ေျဖ- UNFC က အသစ္ေရးပဲ။ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ က်ေနတာကေတာ့ အသစ္ေရးမလား၊ ျပင္ဆင္ေရးမလားေပါ့။ ႏွစ္ခ်က္ ေပါ့။ သိပ္ျပႆနာ မျဖစ္ေအာင္ အားလုံး၀ိုင္းၿပီးထိန္းထိန္းသိမ္းသိမ္း ျပင္ဆင္ေရး(သို႔) အသစ္ေရးေပါ့။ ရွစ္ေလးလုံး ေငြရတုသဘင္မွာလည္း ဒီသေဘာဘဲ ေျပာတာဘဲ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေတာင္ႀကီးမွာ လုပ္ေတာ့လည္း ဒီသေဘာပဲ ျပတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ တစ္ရက္ႏွစ္ရက္တုန္းက မြန္ကြန္ဂရက္မွာလည္း ဒီသေဘာပဲ ျပတယ္။ အားလုံးက ထိန္းထိန္းသိမ္းသိမ္း လုပ္ ေနၾကတာပါ။  


ေမး
- ဖဲြ႕စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒ ျပင္တဲ့အခါ ဖက္ဒရယ္ကို တကယ္ရရင္ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အဖဲြ႕အခ်င္းခ်င္း မွာေရာ ၊ ခုိင္မာတဲ့ ဥပေဒေရာ၊ သေဘာတူခ်က္ေတြေရာ ရွိလား။ ခ်က္ခ်င္းဖက္ဒရယ္ေပးလိုက္ရင္ သူတို႔အခ်င္းခ်င္း ျပႆနာတက္ႏို္င္မယ္ဆိုၿပီး ႏိုင္ငံေရးေလာကမွာလည္း တခ်ိဳ႕ သုံးသပ္ၾကတာ ရွိတယ္။

ေျဖ- ဒါက ျပည္နယ္ေတြကို ေျပာတာေပါ့။ တခ်ိဳ႕ ရန္ကုန္ႏိုင္ငံေရးသမားေတြက ဒါကို အၿမဲေထာက္တယ္။ တခ်ိဳ႕က မေပးခ်င္ဘူး။ တခ်ိဳ႕ဆိုရင္ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ေျပာသလဲဆိုရင္ ဗမာမုန္းတီးေရးအတြက္ လုပ္တယ္လို႔ေတာင္ ေျပာၾက တယ္။ ဒါေတြက ေတာ္ေတာ္ခက္တယ္။ စည္းလုံးညီညြတ္ေရးအတြက္ ဖက္ဒရယ္ယုံၾကည္မႈ ထူေထာင္ဖို႔ ေျပာဖို႔ ခက္တယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ဒါေတြကို ေရွ႕တန္းမတင္သင့္ဘူး။ ျပည္နယ္ေတြမွာ အဆင္သင့္ရွိလား မရွိလားဆိုတာ သူ႔အဖဲြ႕ အစည္းရဲ႕သေဘာထားရွိတယ္။ ဒါေတြက တူခ်င္မွတူမယ္။ တူေနဖို႔ကေတာ့ သိပ္မလြယ္ဘူး။ တစ္ထပ္တည္းက်ဖို႔ မလိုပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔က ဖန္တီးေပးရမယ္။ ေတြ႕ဆုံေဆြးေႏြးရမယ္။ ညႇိႏိႈင္းရမယ္။ ဒါေတြကို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ လုပ္ခြင့္ေပးရမယ္။ ေတာင္ႀကီးမွာ လုပ္တဲ့ပဲြဆိုရင္ ခြင့္ေတာင္းရတယ္။ ၁၅-ရက္ ၂၀ ႀကိဳၿပီးခြင့္ေတာင္းရတယ္။ ဒါေတြက ခက္ခက္ခဲခဲ မျဖစ္သင့္ဘူး။ အခု ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြ႕ခ်င္ရင္ တယ္လီဖုန္းနဲ႔ေကာက္ခ်ိန္းလို႔ရတယ္။ ရသင့္တယ္။ ေဆြးေႏြး ပဲြလုပ္ဖို႔ ဒါကိုခြင့္ေတာင္းေနရမယ္ဆိုရင္ ဒီလုိ အတားအဆီးက မမွန္ဘူး။ သေဘာထားကဲြျပားတယ္ဆိုတာ ညိႇႏိႈင္းခြင့္ရ ဖို႔လိုတယ္။ ညႇိႏိႈင္းေဆြးေႏြးလို႔ ရရင္ သေဘာထားကဲြလဲြတာေတြက ေျပေပ်ာက္သြားႏိုင္တယ္။ ဒါကို ဒီအတိုင္းထားမယ္ ဆိုရင္ ဒီအတိုင္းပဲ ျဖစ္ေနမွာဘဲ။


ေမး- ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ကေျပာတယ္။ NLD ကေတာ့ ျပင္မလား၊ အသစ္ေရးဆဲြမယ္ဆိုတာကို သူတို႔ေတြက မဆုံးျဖတ္ဘူး။ ျပည္သူအသံေတြကိုသာ ေကာက္ယူၿပီးေတာ့ လႊတ္ေတာ္ကို ပို႔မယ္လို႔ေျပာတယ္။ NLD ဒီလို လုပ္ေဆာင္ေနတာဟာ ထိေရာက္မႈ ရွိပါ့မလား။

ေျဖ- သူ႔ပါတီကေတာ့ လူထုေတြထဲမွာ ဘာေတြရွိမယ္ဆိုတာကို စစ္တမ္းေကာက္မယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ တားလို႔ရတာ မဟုတ္ဘူး။ တားဖို႔လည္း မသင့္ဘူး။ SNLD ကလည္း ေကာက္ခ်င္ေကာက္မွာပဲေလ။ ဒီကိစၥက ပါတီရဲ႕သေဘာထား ဘဲျဖစ္ပါတယ္။ သူ႔ပါတီ သေဘာထားနဲ႔ တိုင္းရင္းသားေတြရဲ႕ သေဘာထားကို ညိႇရမွာေပါ့။ တိုင္းရင္းသားေတြနဲ႔ မညိႇဘဲ နဲ႔လည္း သူတို႔ပါတီက ၁၀၉ ဦးေကာ္မတီကို ပို႔ခ်င္လည္းပို႔မွာေပါ့။ ဒါကေတာ့ သူ႕သေဘာပါဘဲ။ မွန္တယ္ ၊ မမွန္ဘူးဆို တာ ဒီအခ်ိန္မွာ ဆုံးျဖတ္လို႔ မရဘူး။ မမွန္ဘူးလို႔ ေျပာလို႔မွ မရတာ။


ေမး- ဖဲြ႕စည္းပုံအေျခခံဥပေဒကို ျပင္ဆင္တာဘဲျဖစ္ျဖစ္ ၊ အသစ္ေရးတာဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ ၿပီးသြားတဲ့အခ်ိန္ၾကေတာ့ တိုင္းရင္းသားေတြ လုိခ်င္တာေတြ မျပည့္စုံရင္ ဦးစိုင္းညြန္႔လြင္တို႔ ပါတီအေနနဲ႔ ၂၀၁၅ က်ရင္ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။

ေျဖ- ဆက္ၿပီးေတာ့ ျပင္ေအာင္လုပ္ရမယ္။ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာထဲက ေစာင့္လာရတာေလ။ အဓိက ကေတာ့ ရည္မွန္း ခ်က္ ယုံၾကည္ခ်က္ကိုဘဲ လုပ္ေဆာင္မယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ယုံၾကည္တာက ပင္လုံစိတ္ဓါတ္နဲ႔ ေပါင္းလာတဲ့ တန္းတူညီမွ် တဲ့ ျပည္ေထာင္စုတစ္ခု ျဖစ္ဖို႔ ရည္မွန္းတယ္။ ဒါေပမဲ့ တစ္ဖက္က ေဖါက္ဖ်က္ေနတယ္။ လက္ခံတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြ ေပၚလာတဲ့အထိ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႀကိဳးစားရမယ္။ လက္ခံႏိုင္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြေပၚလာရင္ အားလုံး ေျပေျပလည္လည္ ေအးေအး ေဆးေဆး ျဖစ္သြားမွာပါ။


ေမး- ဆရာတို႔ပါတီအေနနဲ႔ေရာ အေျခခံဥပေဒျပင္ဆင္ဖို႔အတြက္ statement ထုတ္ရုံဘဲလား။ ဒါမွမဟုတ္ ၁၀၉ ဦး ေကာ္မတီကို ေပးပို႔ဖို႔ ေဆာင္ရြက္တာမ်ိဳးေကာ ရွိလား။

ေျဖ- ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြက ေကာ္မတီနဲ႔ ဘာမွ မပတ္သက္ဘူး။ သူတို႔ေတြကလည္း ဆက္သြယ္လာတာ မရွိဘူး။ သြားေတြ႕ဖို႔လည္း သူတို႔ေတြက လက္ခံခ်င္မွလက္ခံမယ္။ လက္ခံမလား လက္မခံဘူးလား ဆိုတာလည္း မသိဘူး။


ေမး- ေကာ္မတီအေနနဲ႔ကေတာ့ တျခားတိုင္းရင္းသားပါတီေတြ၊ ႏိုင္ငံေရးအင္အားစုေတြ၊ လက္နက္ကိုင္အဖဲြ႕အစည္း ေတြ၊ ျပင္ဆင္ခ်င္တဲ့အခ်က္ေတြ ေပးပို႔လာတယ္ဆုိရင္ ေကာ္မတီအေနနဲ႔ ေတာင္းခံသင့္သလား။

ေျဖ- ေကာ္မတီရဲ႕ သေဘာထားပါဘဲ။ အဓိက ကေတာ့ သူတို႔ျပည္သူကို ဘယ္ေလာက္ခ်စ္သလဲ အေပၚမူတည္ ပါတယ္။ တိုင္းျပည္နဲ႔ လူထုကို ခ်စ္တယ္ဆိုရင္ တကယ့္ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို လိုလားရင္ သူတို႔ကိုယ္တိုင္ အဖဲြ႕အစည္းေတြဆီ က ေတာင္းယူရမယ္။ သူတို႔ဟာသူတို႔ လုပ္ခ်င္တိုင္းလုပ္ေနလို႔ မရဘူး။ မလုပ္သင့္ဘူး။


ေမး- ျပည္ခိုင္ၿဖိဳးပါတီဟာ ပါတီထဲမွာ အင္အားအႀကီးဆုံးပါတီတစ္ခုပါ။ မဲစနစ္နဲ႔ သြားရင္ အဲဒီပါတီက သာတယ္။ လူလည္းမ်ားတယ္ေလ။ ဖက္ဒရယ္စနစ္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ျပည္ခိုင္ၿဖိဳးပါတီက စိုးရိမ္မႈ ရွိေနတယ္လို႔ သုံးသပ္မႈေတြရွိေန တယ္။ အဲဒီ အေျခအေနကိုဘာမ်ား ေျပာခ်င္သလဲ။

ေျဖ- ရုိးရိုးေလးေျပာရရင္ လူမ်ားတာ၊ လူနည္းတာကို စိတ္ထဲမွာ မရွိဘူး။ အမွန္တရားကိုဘဲ စိတ္ထဲမွာ ရွိတယ္။ လူနည္းလည္း အမွန္တရားဘက္က ရပ္တည္ေနမွာဘဲ။ အမွန္တရားနဲ႔ မမွန္တရားမွာ နည္းတာမ်ားတာ မဆိုင္ဘူး။ အယူအဆပဲ လိုပါတယ္။ မွန္တယ္ဆိုရင္ တစ္ေယာက္ထဲက်န္ခဲ့လည္း ဆက္လုပ္ေနမွာဘဲ။ လူမ်ားေနတာဟာ အမွန္တ ရားမလာခင္အထိေလာက္ဘဲ အက်ံဳး၀င္တာပါ။ ဇါတ္ကားမၿပီးခင္ေတာ့ ေရႊဘက ခဏေတာ့ ခံေနရမွာဘဲ။ ဇာတ္ကား ၿပီးရင္ မင္းသားျပန္ႏို္င္မွာေလ။ လူမ်ားတဲ့အတြက္နဲ႔ အမွန္တရားကို အၾကာႀကီးဖုံးထားလို႔ မရပါဘူး။ ဒီလိုသာဆိုရင္ တရုပ္ျပည္ကို အၿမဲရံႈးေနမွာဘဲ။ လုံျခံဳေရးေကာင္စီမွာဆုိရင္ တရုပ္လည္း တစ္မဲဘဲ။ အဂၤလန္တို႔ အေမရိကန္တို႕လည္း တစ္မဲဘဲ။ ဘယ္အင္အားႀကီး ႏိုင္ငံဘဲျဖစ္ျဖစ္ တစ္မဲဘဲ။ လူမ်ားတိုင္း ကိုယ္လုပ္ခ်င္တာ လုပ္လို႔ရတယ္ဆိုရင္ အဲဒီစနစ္က မေကာင္းပါဘူး။


ေမး- ဖဲြ႕စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒျပင္မွဘဲ ထာ၀ရၿငိမ္းခ်မ္းေရးရမယ္လို႔ သုံးသပ္ၾကတယ္။ ဒီကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အစိုးရ ေကာ ဥပေဒျဖစ္ေရးအတြက္ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ေတြကေကာ ဘယ္အတုိင္းအတာအထိ ယုံၾကည္မႈ ရွိမယ္ထင္ ပါသလဲ။

ေျဖ- ဒီကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး မေ၀ဖန္ခ်င္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ဆႏၵျပဳခ်င္တာ တစ္ခုရွိတယ္။ ႏိုင္ငံေရးပါတီေတြ အစိုးရဘက္က ေအာက္ေျခကစၿပီး ႏိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးပဲြေတြ စသင့္ေနၿပီ။ အစိုးရဘက္ကလည္း ဒါေတြကို အားေပးသင့္တယ္။ ျဖစ္ႏို္င္ရင္ အစိုးရဘက္က လမ္းေၾကာင္းေတြ ဖြင့္ေပးရမယ္။ အစိုးရက ကမကထျပဳလုပ္သည္ျဖစ္ေစ၊ အစိုးရက ေကာ္မတီဖဲြ႔ေပးသည္ျဖစ္ေစ ညီလာခံတစ္ခုကို ေကာက္လုပ္ခ်င္တိုင္းေကာက္လုပ္လို႔ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ တစ္ႀကိမ္တက္ခဲ့ၿပီးၿပီ။ ၉၃ အမ်ိဳးသားညီလာခံတုန္းက တက္ခဲ့တယ္။ ေကာက္ခါငင္ခါ ေကာက္လုပ္တယ္။ မေအာင္ျမင္ ဘူး။ ဒီအဆင့္ကို ေအာင္ျမင္ခ်င္ရင္၊ ဒီအဆင့္ကို ေရာက္ခ်င္ရင္ ေအာက္ေျခကစၿပီး ေဆြးေႏြးပဲြေတြ လုပ္ရပါမယ္။ ဒီလို ေဆြးေႏြးလို႔လည္း အုပ္စုဖဲြ႕တယ္ဆိုၿပီး အထင္မမွားေစခ်င္ဘူး။ နီးစပ္ရာေတာ့ ေဆြးေႏြးရမွာဘဲ။ အဖဲြ႕ေတြကလည္း သူတို႔သန္ရာသန္ရာကို ေဆြးေႏြးမွာဘဲေလ။ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္မသိဘဲနဲ႔ အယူအဆခ်င္းမတူတာ ေဆြးေႏြး လို႔ ဘယ္ျဖစ္မလဲ။ ပါလီမန္ေခတ္တုန္းကလည္း အကဲြအၿပဲေတြ ျဖစ္ခဲ့ဖူးၿပီ။ အကဲြအၿပဲေတြကို သခၤန္းစာ ယူရပါမယ္။ ေအာက္ေျခအဆင့္ေတြကေန တျဖည္းျဖည္း ျမင့္တက္လာသင့္တယ္။ ေနာက္ဆုံးအဆင့္ျဖစ္တဲ့ ႏိုင္ငံလုံးဆိုင္ရာ ညီလာ ခံတစ္ခု ျဖစ္ေအာင္ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ႀကိဳးစားသြားရပါမယ္။ ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္ေတြက အမ်ားႀကီး။ ဒါေတြကို အခု စလုပ္သင့္ေနပါၿပီ။


ေမး- ကိုယ္ပိုင္ျပဌာန္းခြင့္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ေကာ ဦးစိုင္းညြန္႔လြင္ ဘာေျပာခ်င္သလဲ။

ေျဖ- ခုနကေျပာသလို အားလုံးက ေစတနာေကာင္းေတြရွိမယ္။ ကိုယ့္တိုင္းျပည္ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ဖို႔ လိုလားမယ္။ ျပည္ေထာင္စု စိတ္ဓါတ္ျဖစ္တဲ့ ပင္လုံစိတ္ဓါတ္ကို ဆက္ၿပီး သယ္ေဆာင္မယ္ဆိုရင္ ျဖစ္လာမယ့္ ျပည္နယ္ေတြက ကိုယ္ ပိုင္ျပဌာန္းခြင့္ ေတာင္းတယ္ဆိုရင္ ေျမျပန္႔ကလူေတြက ျမင္ေနတာက ျပည္နယ္ေတြကိုဘဲ ကိုယ္ပိုင္ျပဌာန္းခြင့္ရမယ္လို႔ ထင္ေနတာ အမွန္ကေတာ့ ဒီလိုမဟုတ္ပါဘူး။ ေတာ္ေတာ္ကို လဲြေနတဲ့အခ်က္ပါ။ ျပည္နယ္ေတြ ကိုယ္ပိုင္ျပဌာန္းခြင့္ ရရင္ ရန္ကုန္လည္း ရမွာဘဲ။ ႏိုင္ငံသားအားလုံးက တစ္ေျပးညီ ရၾကမွာဘဲ။ ရွမ္းျပည္နယ္သာ ကိုယ္ပိုင္ျပဌာန္းခြင့္ရမယ္ ဆိုရင္ ရန္ကုန္လည္း ကိုယ္ပိုင္ျပဌာန္းခြင့္ ရမွာပါဘဲ။ မႏၱေလးလည္း ကိုယ္ပိုင္ျပဌာန္းခြင့္ ရမွာဘဲ။ မေကြးလည္း ရမွာဘဲ။ အဲဒီလို ရႈေထာင့္နဲ႔ ၾကည့္သင့္ပါတယ္။ ဒီက ႏိုင္ငံေရးသမားေတြကလည္း ဒီအခ်က္ကို ေျပာရင္ အခုေျပာတဲ့ ရႈေထာင့္က ေနၾကည့္ျမင္သင့္ပါတယ္။


ေမး- NLD က ျပင္ဆင္တဲ့ အခ်က္ကို ဆရာတို႔ ျပင္ခ်င္တဲ့အခ်က္ေတြမွာ မျဖစ္ႏို္င္တာတို႔ ၊ မတူတာတို႔ သေဘာထား ကဲြတာတို႔ ရွိပါသလား။

ေျဖ- ေလာေလာဆယ္ေတာ့ အျငင္းမပြါးေသးဘူး။ မေဆြးေႏြးေသးဘူး။ ဘယ္အခ်ိန္ ေဆြးေႏြးမယ္ဆိုတာလည္း မသိ ေသးဘူး။ သူတို႔ေတြကလည္း ဘာမွ မေျပာေသးဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဘက္ကလည္း ဘာမွ မေျပာေသးဘူး။

Interview with Venus News Weekly

၂၀၁၃ ခုႏွစ္ ေအာက္တိုဘာလ (၁၀) ရက္ေန႔ ထုတ္ vol.-5 , No.11 Venus News Weekly. မွ ၀င္းေဇာ္ႏိုင္ ႏွင့္ ေတြ႕ဆုံ ေမးျမန္းေျဖၾကားခ်က္မ်ားကို ျပန္လည္တင္ျပလိုက္ပါတယ္။

ေမး- တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အဖဲြ႕မ်ားနဲ႔ အစိုးရ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဖၚေဆာင္ေရးအဖဲြ႕တို႔ ေဆြးေႏြးမႈမ်ား အေကာင္အထည္ေဖၚမႈမ်ားအေပၚ အားရေက်နပ္မႈ ရွိပါသလား ခင္ဗ်ား။

ေျဖ- တစ္စိတ္တစ္ပိုင္းကေတာ့ ေကာင္းပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အခက္အခဲေတြကေတာ့ အမ်ားႀကီး ရွိေနေသး တယ္ေလ။ မၿပီးႏိုင္ေသးဘူး။ အမ်ားႀကီး ဆက္လုပ္ရအုန္းမွာပါ။


ေမး- ႏွစ္ဖက္ေတြ႕ဆုံေဆြးေႏြးမႈေတြမွာ တစ္ဘက္နဲ႔တစ္ဘက္ ဘာေတြမ်ား အခက္အခဲျဖစ္ေနတာလဲ။

ေျဖ- ကတိက၀တ္ေတြေပါ့ဗ်ာ။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ တပ္ေနရာခ်ထားေရးေတြ ေပါ့။ သူက အပစ္ရပ္တာလုပ္ၿပီး ၿပီဆုိရင္ ျဖစ္ႏိုင္သေလာက္ အျမန္ဆုံး ႏိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးပဲြစဖို႔ လိုတယ္ေလ။ ျပည္ေထာင္စု အဆင့္ေလာက္ထိ လုပ္ၿပီးၿပီ ဆိုေပမဲ့လည္း ႏိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးပဲြက မစႏိုင္ေသးဘူး။ မစႏိုင္ေသးတဲ့အခါၾကေတာ့ ေအာက္ေျခမွာ ထိေတြ႕မႈေတြက မၾကာခဏ ျဖစ္ၾကတယ္။ အဓိက ကေတာ့ တပ္ေနရာခ်ထားေရးေပါ့။ အၿပီး မညႇိႏိုင္ေသးဘူး။ တိတိက်က် ႏွစ္ဘက္လုံး ညႇိႏိႈင္းၿပီးေတာ့ ႏွစ္ဘက္စလုံးက လိုက္နာတယ္ဆိုရင္ေတာ့ ျပႆနာ မရွိပါဘူး။


ေမး- ႏိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးပဲြ ၾကန္႔ၾကာေနတာက အစိုးရဘက္ကလား။ တိုင္းရင္းသားေတြဘက္ကလား သိခ်င္ပါတယ္။

ေျဖ- အစိုးရဘက္က အစီအစဥ္က အပစ္ရပ္ၿပီးေတာ့မွ ႏိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးခ်င္တာကိုး။ ဥပမာ KIO ဆိုရင္ ႏိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးပဲြကို အရင္စခ်င္တာ။ အဲဒီမွာ ေျပာင္းျပန္ေတြျဖစ္ေနတာ။ အဖဲြ႕ေတြ အမ်ားႀကီးထဲမွာမွ တစ္ၿပိဳင္နက္ အပစ္ရပ္ဖို႔ဆိုတာ သိပ္လြယ္တာ မဟုတ္ဘူးေလ။ တစ္ဖဲြ႕ရပ္တယ္။ တစ္ဖဲြ႕ကဆက္သြားေနတယ္။ တစ္ျဖည္းျဖည္းနဲ႔ေတာ့ စုံသြားႏို္င္ပါတယ္။ စုံသြားရင္လည္း ေကာင္းသြားပါၿပီ။


ေမး- အလုံးစုံ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆိုတာကို တိုင္းရင္းသားေတြက ဘယ္လုိသတ္မွတ္တာလဲ သိခ်င္ပါတယ္။

ေျဖ- အလုံးစုံ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆိုတာကေတာ့ အရင္ဆုံးအပစ္ရပ္တယ္။ ၿပီးရင္ ႏိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးပဲြစမယ္။ ႏိုင္ငံေရး ေဆြးေႏြးပဲြစၿပီးေတာ့ အဲဒီ ႏိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးပဲြေတြက သေဘာတူညီခ်က္ေတြ ရေအာင္လုပ္ရမယ္။ အဲဒီအထိေပါ့ေနာ္။ ရထားတဲ့ သေဘာတူညီခ်က္ကို ႏွစ္ဘက္လုိက္နာၿပီဆိုရင္ေတာ့ အလုံးစုံၿငိမ္းခ်မ္းေရး ကို ေမွ်ာ္လင့္လို႔ ရၿပီလို႕ ေအာင္းေမ့ပါတယ္။


ေမး- အစိုးရဘက္ကေရာ တိုင္းရင္းသားေတြ အခုသြားေနတဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဖၚေဆာင္မႈေတြဟာ အလုံးစုံၿငိမ္း ခ်မ္းေရးအတြက္ ေနာက္ဘယ္ႏွစ္ေလာက္မွ ရႏိုင္မလဲ ခင္ဗ်။

ေျဖ- ျမန္မာႏိုင္ငံက သိပ္ၿပီးေတာ့ ေနာက္မက်ဘူးဗ် ။ ဒါေပမဲ့လည္း ျမန္တယ္လို႔လည္း ေျပာလို႔မရျပန္ဘူး။ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးရဲ႕ ျပႆနာက တစ္ျခားႏိုင္ငံေတြနဲ႔စာရင္ ပိုၾကာေနတယ္။ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ပိုၾကာေတာ့ ခ်က္ ခ်င္းလုပ္ ခ်က္ခ်င္ၿပီးသြားဖို႔ဆိုတာကေတာ့ သိပ္ေမွ်ာ္လင့္လို႔ မရဘူးေပါ့။ ျပႆနာေတြက အမ်ိဳးမ်ိဳးျဖစ္ေနတာ ကိုး။ ဒီလိုဘဲ မရမခ်င္း လုပ္သြားရမွာဘဲေလ။ အခ်ိန္ ခန္႔မွန္းဖို႔ကေတာ့ မလြယ္ပါဘူး။


ေမး- တိုင္းရင္းသားေတြက ဖက္ဒရယ္ကုိ အဓိကထားေျပာေနတယ္ခင္ဗ် ။ တိုင္းရင္းသားေတြ လိုခ်င္တဲ့ ဖက္ဒရယ္က ဘယ္လိုပုံစံကို ေျပာတာလဲ။

ေျဖ- ဖက္ဒရယ္ဆိုတာ ျခံဳၿပီးေျပာရရင္ေတာ့ တန္းတူညီမွ်ေရးေပါ့။ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္၊ ကုိယ္ပိုင္ျပဌာန္းခြင့္ ရရွိေရးေပါ့။ ေနာက္ စစ္မွန္တဲ့ဖက္ဒရယ္ ျပည္ေထာင္စုဆိုတာ ျပည္ေထာင္စုစစ္စစ္မူကို ဆိုတာပါ။ ဒီဟာက ဘယ္ကို အေျခခံသင့္သလဲ ဆိုရင္ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ပင္လုံစာခ်ဳပ္ဆိုတာ Burma Proper နဲ႔ Federated Shan State ေပါင္းခဲ့ၾကတာကိုး။ အဲဒီစာခ်ဳပ္ထဲမွာ ပါတဲ့ ကတိက၀တ္ေတြ၊ စာခ်ဳပ္ထဲမွာပါတဲ့ လူႀကီးေတြက ေျပာခဲ့ၾကတာေတြ၊ အဲဒါေတြအားလုံးကို လိုက္နာသင့္တာေပါ့။ ဒါေတြက ေမ့ထားလို႔ မရသင့္တဲ့ အခ်က္ေတြပါ။


ေမး- ဖက္ဒရယ္စနစ္ က်င့္သုံးခဲ့ရင္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ဆိုးက်ိဳးေတြ ဘာေတြ ျဖစ္လာႏိုင္တယ္ထင္ပါသလဲ။

ေျဖ- ဖက္ဒရယ္စနစ္ က်င့္သုံးမယ္ဆိုရင္ ဆိုးက်ိဳးက နည္းမွာပါ။ ေကာင္းက်ိဳးက ပိုမ်ားမွာပါ။ အခုျပည္တြင္း စစ္ေတြရပ္သြားမယ္။ ဆိုးက်ိဳးေလးေတြေတာ့ ရွိေကာင္းရွိမွာေပါ့ေလ။ ဒါေပမဲ့ အခုလက္ရွိ ျဖစ္ပ်က္ေနတာေတြနဲ႔စာရင္ေတာ့ နည္းသြားမွာေပါ့။ ဒီလို ကိစၥေတြ မရတဲ့အတြက္လည္း အခုလို ျပႆနာေတြက အမ်ားႀကီးက်န္ေနတာကိုး။


ေမး- ဖဲြ႕စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒအသစ္ ျပန္လည္ေရးဆဲြမယ္ဆိုရင္ ဘယ္သူေတြ ပါ၀င္သင့္သလဲ။

ေျဖ- ဖဲြ႕စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒ အသစ္ေရးဆဲြမယ္ဆိုရင္ အားလုံးပါ၀င္သင့္ပါတယ္။ အဖဲြ႕အစည္းေတြ အားလုံးပါ၀င္သင့္ပါတယ္။


ေမး- ဖဲြ႔စည္းပုံအေျခခံဥပေဒ အခ်က္အလက္ေတြ၊ ပုဒ္မေတြ ျပင္မယ္ဆိုရင္ ဘယ္လိုအခ်က္ေတြကို အဓိကထားၿပီး ျပင္ေစခ်င္တာလဲ။

ေျဖ- ျပင္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ တန္းတူညီမွ်ေရး၊ ေနာက္ ကိုယ္ပိုင္ျပဌာန္းခြင့္ ရွိေရး၊ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုပုံစံ ျဖစ္ေအာင္ ျပင္ရမွာေပါ့။


ေမး- ၂၀၁၅ ေရြးေကာက္ပဲြ မတိုင္ခင္ တိုင္းရင္းသားအမ်ားစု ေျပာေနတဲ့ အခ်က္အလက္ေတြ ျပင္ႏိုင္လိမ့္မယ္လို႔ ယုံၾကည္ပါသလား။

ေျဖ- အားလုံးေတာ့ ျပင္ၿပီးမယ္လို႔ေတာ့ မထင္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ေျပာလို႔မရပါဘူး။ ဒါ ႏိုင္ငံေရး သေဘာတူညီ ခ်က္ေတြအေပၚမွာ မူတည္ပါတယ္။ ႏွစ္ဘက္ေဆြးေႏြးတဲ့အခါမွာ ညိႇႏိႈင္းတဲ့အခါမွာ အားလုံးေျပေျပလည္လည္ နဲ႔ သေဘာတူညီခ်က္ ျမန္ျမန္ရသြားရင္ ျမန္ျမန္ၿပီးသြားမွာေပါ့။ သေဘာတူညီခ်က္ မရဘဲ ၾကန္႔ၾကာေနမယ္ဆို ရင္လည္း ၾကန္႔ၾကာသေလာက္ၾကန္႔ၾကာေနဦးမွာဘဲ။


ေမး- ႏိုင္ငံတစ္ခုမွာ ဖဲြ႕စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒဟာ ဘယ္ေလာက္အေရးႀကီးတယ္လို႔ ထင္ပါသလဲ။

ေျဖ- အေရးႀကီးတာေပါ့။ အစိုးရ နဲ႔ ျပည္သူလူထု နဲ႔ ဘယ္လုိအုပ္ခ်ဳပ္ရမလဲ ဆိုတဲ့ ကတိက၀တ္က အဲဒီဖဲြ႕စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒမွာဘဲ ရွိတယ္။ ဒါကို ျပည္သူလူထုကလည္း လိုက္နာရမယ္။ အစိုးရကလည္း လိုက္နာရမယ္။ ျပည္သူလူထုနဲ႔ အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့အစိုးရတို႔ ႏွစ္ဖက္ထားၾကတဲ့ ကတိက၀တ္ ေတြပါဘဲ။


ေမး- ၂၀၀၈ ဖဲြ႕စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒမွာ တိုင္းရင္းသားမ်ား လက္ခံႏိုင္တဲ့ အခ်က္အလက္ေတြ ရွိပါသလား။

ေျဖ- လက္ခံႏိုင္တာလား။ လက္မခံ ႏိုင္တာလား။ အခုထိေတာ့ လက္ခံႏိုင္တာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္မေတြ႕ ေသးဘူး။ လက္မခံႏိုင္လို႔ စကားမ်ားေနရတာေပါ့။ လက္ေတြ႕က်င့္သုံးတဲ့အခါမွာလည္း အေတာ္ခက္ပါတယ္။


ေမး- ၿငိမ္းခ်မ္းေရး လုပ္ေဆာင္မႈမ်ားအပါအ၀င္ေပါ့ လက္ရွိ အစိုးရ လုပ္ေဆာင္မႈေတြဟာ ဒီမိုကေရစီ စံခ်ိန္စံႏႈန္းနဲ႔ ဘယ္ေလာက္ညီေနၿပီလဲ ခင္ဗ် ။

ေျဖ- သူက အတတ္ႏိုင္ဆုံး ႀကိဳးစားၿပီးေတာ့ ဒီမိုကေရစီ စံခ်ိန္စံႏႈန္းနဲ႔ ညီေအာင္လုပ္ေနတာဘဲ။ ဒါေပမဲ့ ဒီမိုကေရစီစံခ်ိန္စံႏႈန္းနဲ႔ အေျခခံဥပေဒမွာ ဘယ္ေလာက္ဘဲ ေရးထားေရးထား ျပည္သူလူထုက လိုက္နာဖို႔လို တယ္ေလ။ ျပည္သူေတြက လိုက္နာတယ္ဘဲထားအုန္း ၊ အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့သူေတြကလည္း ဥပေဒနဲ႔ အညီ မအုပ္ခ်ဳပ္ ရင္လည္း မျဖစ္ျပန္ဘူး ဆိုေတာ့ အခက္အခဲေတြ အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။ ဒီမိုကေရစီ စနစ္ဆိုတာက စာရြက္ေပၚမွာ ေရးထားရုံနဲ႔လည္း မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ လူထုကိုယ္တိုင္ကလည္း က်င့္သုံးဖို႔လိုသလို အစိုးရ ဘက္ကလည္း က်င့္သုံးဖို႔ လိုပါတယ္။ တစ္ဖက္ဖက္က မလိုက္နာ မက်င့္သုံးရင္လည္း မေအာင္ျမင္ႏို္င္ပါဘူး။ လူထုက မက်င့္သုံးရင္လည္း ဘယ္အစိုးရကမွ မတတ္ႏိုင္ပါဘူး။


ေမး- ဖဲြ႕စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒ ၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ၊ ဖက္ဒရယ္ကိစၥ မ်ားနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေျပာစရာရွိေသးရင္ေျပာ ေပးပါ။

ေျဖ- မရွိေတာ့ပါဘူး။ အဲဒီေလာက္ဘဲ ေကာင္းပါတယ္။

၁၄ - ျပည္ နယ္ တဲ့ လား ?



၁၄- ျပည္နယ္တဲ့လား ဆိုၿပီး မၾကာခဏ လာလာေမးေနၾကလို႔ တစ္ေယာက္ခ်င္း ေျဖေနရတာ အေတာ္ကို အာေပါက္ေနပါၿပီ။ ေနာက္ဆုံးမေတာ့ မေရးဖို႔ ဆုံးျဖတ္ထားတဲ့ အဲဒီအေၾကာင္းကို မျဖစ္မေန ေရးလုိက္ရပါၿပီ။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရွမ္းျပည္နယ္သားေတြ၊ ရွမ္းအမ်ိဳးသားေတြ ႏိုင္ငံေရးနယ္ပယ္ကို ၀င္ခဲ့ၾကတာ အေတာ္ကို မ်ားပါၿပီ။ အမ်ိဳးသားႏိုင္ငံေရးကို ဦးစားေပးလုပ္ကိုင္ၾကတဲ့ သူေတြကေတာ့ အားလုံးေလာက္နီးနီးဟာ ၁၉၄၇ ကေန ၁၉၆၂ ႏွစ္ေလာက္အထိ ရွမ္းေခါင္းေဆာင္ေတြ ေလွ်ာက္ခဲ့ၾကတဲ့ လမ္းစဥ္ကိုဘဲ ဆက္ေလွ်ာက္ခဲ့ၾကတယ္။ အဲဒီ ေခါင္းေဆာင္ ေတြ ခ်မွတ္ခဲ့ၾကတဲ့ ရည္မွန္းခ်က္ပန္းတိုင္ကိုဘဲ ဦးတည္ခဲ့ၾကတယ္။ အဲဒီ ေခါင္းေဆာင္ေတြ ျဖစ္ေစခ်င္ခဲ့တာကုိဘဲ အမ်ိဳး သားေရးတာ၀န္တစ္ခု အေနနဲ႔ ဆက္လက္ထမ္းေဆာင္ခဲ့ၾကတယ္။ အဲဒီ လမ္းစဥ္ကိုဘဲ ဆက္လက္က်င့္သုံးႏိုင္ေအာင္ တိုက္ပဲြ၀င္ခဲ့ၾကတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ဆိုရင္ ႏို္င္ငံေရးနည္းလမ္းနဲ႔ အဲဒီပန္းတုိင္ကို မေရာက္ႏို္င္ဘူးလို႔ ယူဆခဲ့ၿပီး လက္နက္ကိုင္ တိုက္ပဲြ၀င္တဲ့ လမ္းစဥ္ကို ကိုင္စဲြၿပီး တိုက္ခိုက္ခဲ့ၾကတယ္။ ဒီလိုနည္းနဲ႕ တိုက္ပဲြမွာ က်ဆုံးခဲ့ရတဲ့ သူရဲေကာင္းေတြ အေျမာက္အျမားရွိခဲ့ၾကတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ဆိုရင္ အခုအထိကိုဘဲ လက္နက္စဲြကိုင္ထားေနဆဲ ဆိုတာ မ်က္၀ါးထင္ထင္ပါဘဲ။

အဲဒီ ဦးတည္ခ်က္ေတြရဲ႕ အခ်ဳပ္ကို ျပန္ၾကည့္လိုက္ရင္ ၁၉၄၇ - ခုႏွစ္တုန္းက ျပည္ေထာင္စုႀကီး ထူေထါင္ဖို႕ ၊ ဖဲြ႕ စည္းဖို႔ ၊ အတူတူလြတ္လပ္ေရးယူၾကဖို႔ ပင္လုံစာခ်ဳပ္ကို ခ်ဳပ္ဆိုခဲ့ၾကတယ္။ အဲဒီတုန္းက Federated shan state ႏွင့္ Burma proper တန္းတူရည္တူ ပူးေပါင္းခဲ့ၾကတာ ျဖစ္တယ္။ အဲဒီအခ်က္ဟာ အင္မတန္မွ အေရးႀကီးပါတယ္။ လုံး၀ေမ့လိုုက္လို႔ မရပါဘူး။ ပင္လုံ စိတ္ဓါတ္အေနနဲ႔လည္း အမ်ားက ေလးစားတန္ဘိုးထားခဲ့ၾကတယ္။

ဆိုခဲ့တဲ့ အဲဒီ အခ်က္ေတြကို မႀကိဳက္လို႔ စစ္အာဏာရွင္ အစိုးရ အဆက္ဆက္က ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ျခယ္ခဲ့တယ္။ အဲဒီ ကိစၥ ကိုေျပာရင္ေတာင္ ျပည္ေထာင္စုထဲက ခဲြထြက္တာဆိုၿပီး တစ္တိုင္းျပည္လုံးနဲ႔ ေသြးခဲြခဲ့တယ္။ အဲဒီကိစၥကို ဘယ္သူမွ မေျပာရဲ ၾကေတာ့ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ရပ္ဆိုင္းသြားသလား။ မရပ္သြားခဲ့ပါဘူး။ တစ္နည္းမဟုတ္ တစ္နည္းနဲ႔ ဆက္လက္ တိုက္ပဲြ ၀င္ခဲ့ၾကတယ္။ အက်အဆုံးေတြ မ်ားေပမဲ့ အဲဒီ ရည္မွန္းခ်က္က ဆက္လက္ ရွင္သန္ရပ္တည္ေနခဲ့တယ္။ ၁၉၆၂ - ခုႏွစ္ရဲ႕ ေနာက္ပိုင္းကာလေတြမွာဆို အဆိုးဆုံး အေျခအေနထိ ျဖစ္သြားခဲ့တယ္။ သို႔ေပမဲ့လည္း ဘယ္သူမွ မူမေျပာင္းခဲ့ၾကပါဘူး။ ရည္မွန္းခ်က္ကို ျပင္လိုက္ၾကတာ မရွိခဲ့ပါဘူး။ ယုံၾကည္ခ်က္ကို အသစ္ျပန္ေရးခဲ့တယ္ဆိုတာမ်ိဳးလည္း လုံး၀ကို မရွိခဲ့ပါ ဘူး။ အဲဒီလို ဇဲြသန္သန္နဲ႔ ဒုကၡအေပါင္းကို ရင္ဆုိင္ေက်ာ္လႊားခဲ့ၾကပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ အဲဒီ ဖက္ဒရယ္ကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္ လာရင္ ရွမ္းေတြက ပိုၿပီးခံခဲ့ရတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဆိုရင္ ႏိုင္ငံေရးသမားမွန္းသိလို႔ မေတြ႕လိုက္နဲ႔ ၊ ေတြ႕လိုက္တာနဲ႔တင္ ခင္ဗ်ားတို႔ ျပည္ေထာင္စုထဲက ခဲြမထြက္ၾကပါနဲ႔လို႔ အၿမဲလိုလို အေျပာခံရပါတယ္။

ဘယ္တုန္းကမွလည္း ခဲြထြက္ေရး မေျပာခဲ့ၾကပါဘူး။ တန္းတူညီမွ်ေရးနဲ႔ ကိုယ္တိုင္ျပဌာန္းခြင့္ကိုဘဲ ေတာက္ ေလွ်ာက္ေျပာလာခဲ့ၾကတာပါ။ တကယ္လည္းဘဲ အဲဒီတုန္းက ျပည္ေထာင္စုဟာ တန္းတူညီမွ်မႈွ မရွိခဲ့တာ အမွန္ပါ။ ဒါကို တရားဥပေဒနဲ႔အညီ နည္းလမ္းတက် (ဒီမိုကေရစီနည္းလမ္းတက်) ေဆာင္ရြက္ေျပာဆိုခဲ့ၾကတာပါ။ အဲဒီလုိ ႀကိဳးစားခဲ့ လို႔လည္း ႏွစ္ဖက္သေဘာတူမႈေတြ ရႏိုင္တဲ့ အလားအလာေတြေတာင္ ရွိေနခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေန၀င္းက အာဏာ သိမ္းခဲ့တယ္။ တိုင္းျပည္ ေခ်ာက္ထဲက်ဖို႔ လက္တစ္လုံးအလိုမွာ ကယ္တင္ခဲ့တယ္လို႔ မွတ္တမ္းတင္တယ္။ တကယ္တမ္းမွာေတာ့ တိုင္းျပည္ေကာင္းစားဖို႔ လက္တစ္လုံးအလိုမွာ အာဏာသိမ္းလိုက္တာ သာျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက အာဏာမသိမ္း ခဲ့ရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ တိုင္းျပည္ ဒီေန႔ ဘယ္လိုအေျခအေနမွာ ျဖစ္္ေနမယ္ ဆိုတာ သမိုင္းက သက္ေသျပေနပါၿပီ။ အာဏာမက္ၿပီး ရာထူးမက္ၿပီး ေငြေၾကးမက္ၿပီး ထင္ရာႀကဲခဲ့ၾကလို႔ အခု ဘာျဖစ္ ကုန္ၿပီလဲ ဆိုတာ အမ်ားအသိပါဗ်ာ။

ရွမ္းေတြကို သမိုင္းတရားခံဘ၀ ေရာက္ေအာင္တြန္းပို႔ေပမဲ့ ၾကာၾကာ မစြပ္စဲြႏိုင္ပါဘူးဗ်ာ။ ရွမ္းေတြက စခဲ့တဲ့ ဖက္ဒရယ္မူဆိုတာ အခု ပစၥကၡတ္ အေျခအေနမွာ မေျပာမျဖစ္တဲ့ ျပည္ေထာင္စုေပါင္းစည္းေရး လမ္းစဥ္ ျဖစ္ေနပါၿပီ။ ႏိုင္ငံရဲ႕ အႀကီးအမွဴးေတြကိုယ္တိုင္က ေျပာေနၾကလို႔ အစဥ္အဆက္ေျပာလာၾကတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတာင္ ေျပာစရာ မရွိေတာ့သလုိ ျဖစ္ေနရပါၿပီ။ ဒီေန႔မွာေတာ့ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုထူေထာင္ဖို႔ဆိုတာ အျငင္းမပြါးေတာ့တဲ့ ကိစၥတစ္ခု ျဖစ္ေနပါၿပီ။ ျပည္နယ္တိုင္းက လူမ်ိဳးစုတိုင္းက ဖက္ဒရယ္ကို ေထာက္ခံေနပါၿပီ။ ဖက္ဒရယ္စနစ္ကို ဆန္႔က်င္သူေတြဟာ ဒီ ေန႔မွာေတာ့ ေဘးကို ေရာက္ကုန္ရပါၿပီ။

ကိုင္းဗ်ာ .... ႏွစ္ေပါင္းငါးဆယ္ေက်ာ္ ဒုကၡအေပါင္းၾကားက ေတာင့္ခံလာလိုက္ၾကတာ ဒီကေန႔မွာေတာ့ အမွန္တရားရဲ႕ အလင္းေရာင္က ထြန္းေျပာင္လာရျပန္ေပါ့ လို႔ ေျပာႏို္င္ပါတယ္။ အခုလို ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒကို ျပန္လည္ ျပင္ဆင္ေတာ့မယ္ဆိုတဲ့ အခ်ိန္မ်ိဳးမွာ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုဆိုတာ အလြန္ကို ေရးပန္းစားေနျပန္ၿပီေပါ့။ ဒါဆို ဖက္ဒရယ္ ျပည္ေထာင္စု ထူေထါင္ေရးဆိုတဲ့ လမ္းစဥ္ စနစ္ဟာ မွားတယ္လို႔ မေျပာႏိုင္တာ ေသခ်ာေနပါတယ္။ မမွားရင္ မွန္လို႔ေပါ့ ။ မွန္ေနတယ္ဆိုရင္ ဘာအေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႔မွ ျပင္စရာ မလိုဘူးလို႔ မွတ္ယူရမွာပါ။

ပါတီေတြ ၊ အဖဲြ႕အစည္းေတြက မိမိတို႔ ႀကိဳက္တဲ့ ပုံစံ၊ စနစ္၊ ေတြကို ေျပာၾကဆိုၾကတဲ့အထဲမွာ ၁၄-ျပည္နယ္နဲ႔ ဖဲြ႕ စည္းတာကို လက္ခံတယ္ဆိုတဲ့ အဖဲြ႕ေတြလည္း ေပၚလာၾကတယ္။ အဲဒီ အဖဲြ႕ေတြထဲမွာမွ အထင္ကရ ရွမ္းအဖဲြ႕အစည္း တစ္ခုကလည္း ထိပ္တန္းက ပါေနတယ္။ ဘယ္သူကမွ ေစ်းမဆစ္ရခင္မွာ ေလွ်ာ့ေစ်းနဲ႔ ခ်ေရာင္းသလိုမ်ိဳး ျဖစ္ေနၿပီလို႔ ေ၀ဖန္ေနၾကပါတယ္။ သူ႔အျမင္ ကိုယ့္အျမင္ကို ကၽြန္ေတာ္ေလးစားပါတယ္။ မေ၀ဖန္ခ်င္လို႔ မေ၀ဖန္ဘဲ နဲ႔ကို ေနေနတာပါ။ ဒါေပမဲ့ ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္းလိုလို တိုင္းရင္းသား အဖဲြ႕အစည္းေတြ၊ အျခားပါတီ အဖဲြ႕အစည္းေတြ၊ မိတ္ေဆြ ေတြ၊ လုပ္ေဖၚကိုင္ဖက္ေတြက လာလာေမးေနၾကတယ္။ ေ၀ဖန္ၾကတယ္။ ေမးခြန္းေတြ ထုတ္ၾကတယ္။ အမွန္ကေတာ့ ေျဖရမွာက ကၽြန္ေတာ္မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ မရပါဘူး။ ေမးေနၾကလြန္းလို႔ အခု စာစုကို ေရးလိုက္ရျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

ေမးေနတဲ့ လူေတြထဲက မေက်မနပ္ျဖစ္ေနၾကတာက ရွမ္းအဖဲြ႕အစည္းက အဲဒီလို ၁၄-ျပည္နယ္ကို စၿပီး ေျပာလိုက္တာကိုပါ တဲ့။ တျခားလူမ်ိဳးစုေတြ ေျပာရင္ေတာ့ ထားလိုက္ပါေတာ့။ ရွမ္းေတြကိုယ္တိုင္က ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ရပ္ခံ လာခဲ့ၾကၿပီးေတာ့မွ အခုလို အခ်ိန္ၾကမွ ရွမ္းေတြကိုယ္တိုင္က လမ္းေၾကာင္းေျပာင္းလိုက္တာ မသင့္ဘူးလို႔ ေ၀ဖန္ေနတာ ပါ။ ၁၄-ျပည္နယ္နဲ႔ ဖဲြ႕စည္းတာ ဖက္ဒရယ္ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလား။ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ တိတိက်က် ေျပာရရင္ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ ၁၄- ျပည္နယ္လို႔ ဆိုလိုက္ေတာ့ ပင္လုံစိတ္ဓါတ္ကိုပါ ေမ့လိုက္သလို ျဖစ္သြားတာေပါ့။ ဖက္ဒရယ္ ျပည္ေထာင္စုႀကီးကို ဖဲြ႕စည္းဖို႔ ႀကိဳးပမ္း ပါ၀င္ခဲ့ၾကတဲ့ သမိုင္း၀င္ ရွမ္းေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ႕ လမ္းစဥ္ကို ေက်ာခိုင္းလိုုက္တာဘဲေပါ့။

ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ဒုကၡခံ ၊ ဆင္းရဲခံ တိုက္ပြဲ၀င္ခဲ့ၾကတဲ့ မ်ိဳးခ်စ္ပုဂၢိဳလ္ေတြကို မေထာက္ထားတဲ့သေဘာ သက္ေရာက္သြားတာေပါ့။ လက္နက္ကိုင္ တိုက္ပဲြ၀င္ခဲ့ၾကတဲ့ လူေတြ မင္းတို႔မွားေနတယ္လို႔ ေျပာလိုက္သလို ျဖစ္ကုန္တာေပါ့။ တိုက္ပဲြမွာ က်ဆုံးခဲ့ၾကတဲ့ ရဲေဘာ္ေတြရဲ႕ အသက္ေသြးေခၽြးေတြကို လမ္းခင္းလိုုက္ၾကတာဘဲေပ့ါ။ ေျပာလိုက္ၾကတာမ်ား ...... ေအာင္မေလး ေလး ကၽြန္ေတာ္ ဘာမွ မေျပာႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။ ေၾကာက္စရာႀကီးေတြပါဗ်ာ။

ကၽြန္ေတာ္ေျပာႏိုင္တာေတာ့ ရွိပါတယ္။ သမိုင္းေၾကာင္းကို ျပန္ၾကည့္လိုက္ရင္ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုကို မႏွစ္သက္တဲ့လူေတြ ၊ ရွမ္းထဲမွာ ရွိခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီလူေတြက အာဏာအပ္ႏွင္းခံရတဲ့ ရွမ္းေတြျဖစ္ေနတာပါဘဲ။ ဒါေပမဲ့ အဲ့သည္လူေတြဟာ အရင္တုန္းက ရွမ္းေခါင္းေဆာင္ေတြ ခ်မွတ္ခဲ့တဲ့ လမ္းေၾကာင္း ၊ ဖက္ဒရယ္စနစ္ကို ျပင္ၿပီး တစ္ျခားစနစ္ကို ေျပာင္းမပစ္လုိုက္ဘူးဗ် ။ မႀကိဳက္တာကေတာ့ မႀကိဳက္တာပါဘဲ။ ဒါေပမဲ့ တစ္ျခားစနစ္ တစ္ခုနဲ႔ အစားထိုး လုိက္တာမ်ိဳး ဘယ္သူမွ မလုပ္ခဲ့ၾကဘူးေလ။ အခုဟာက လူတိုင္းဖက္ဒရယ္စနစ္ကို သြားၾကမယ္လို႔ ေျပာေနတဲ့ကာလၾကမွ ဘယ့္ႏွယ္ စနစ္ေျပာင္းလိုုက္မွန္း မသိေတာ့ပါဘူး။

ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ရင္းႏွီးတဲ့လူေတြကို ေမးၾကည့္ပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္ အဲဒီလို ဆုံးျဖတ္ၿပီး ေၾကညာလိုက္တာလဲ လို႔ေပါ့ ။ သူတို႔ေျပာတာကေတာ့ " ျဖစ္ႏိုင္ေျခ ရွိတာကို လုပ္တာပါ " တဲ့။ ဒါကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ လက္မခံႏိုင္ပါဘူး ။ ျဖစ္ႏိုင္ေျခရွိတာကို လုပ္ခ်င္မွေတာ့ ဘာမွ လုပ္စရာ မလိုေတာ့ပါဘူး။ သူ႕ဖာသာသူ ျဖစ္လာမွာမို႔ပါ ။ အခုလည္း ၁၄- ျပည္နယ္ဆိုတာ ျဖစ္ေနၿပီးသားပါ။ ျဖစ္ႏိုင္ေျခ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါကို ႏိုင္ငံေရးနားလည္သူတိုင္း ေကာင္းေကာင္း သိၾကပါတယ္။ ဗဟို ခ်ဳပ္ကိုင္မႈ အာဏာ ေလွ်ာ့ခ်ေပးလိုက္တာေလးနဲ႔ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ အားလုံးေျပလည္သြားၿပီလို႔ ဘယ္သူေတြက ေျပာႏို္င္မွလဲ။ အဲဒီလို မဆိုႏိုင္ပါဘူး။

ျဖစ္ႏိုင္ေျခရွိတာကိုဘဲ လုပ္ရင္ " ျဖစ္သင့္ ျဖစ္ထိုက္တာ " ကို ဘယ္လို သြားလုပ္မလဲ။ မလုပ္ေတာ့ဘူးလား။ အစဥ္အဆက္လမ္းစဥ္က ေရွးရိုးလမ္းစဥ္ (conservatives) ေတြလို႔ ေျပာလို႔မရပါဘူး။ ေရွးရိုးစဲြဆိုရင္ အခုေခတ္မွာ ဘယ္သူမွ ဆက္ၿပီး ေထာက္ခံက်င့္သုံးခ်င္ၾကမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီေန႔ဒီကာလမွာ ဖက္ဒရယ္ဆိုတာ ခဲြထြက္ေရး မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ ပူးေပါင္းေရးဆိုတာ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြအားလုံး လက္ခံထားေနၾကပါၿပီ။ အခုလို အားလုံး ႏွစ္သက္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာမွ ကုိယ့္အေပၚမွာ က်ေရာက္လာတဲ့တာ၀န္ကို ေရွာင္ဖယ္လို႔ မရစေကာင္းပါဘူး။ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ျဖစ္ဖို႔ ၊ ျပည္ေထာင္စု ၀န္ႀကီး ျဖစ္ဖို႔ လုပ္တာ မ်ိဳးဆိုရင္ေတာ့လည္း ကိုယ့္သမိုင္းကိုယ္ေရးတယ္လို႔ဘဲ ေျပာရေတာ့မွာေပါ့။ ကိုယ့္သမိုင္း ကိုယ္ေရးတဲ့ကိစၥမွာ ျပည္သူေတြက ဒီအတိုင္းထိုင္ၾကည့္ေနမယ္လို႔ တြက္ဆရင္ အမွားႀကီးမွားသြားမွာပါ။

၀မ္းနည္းစရာေကာင္းတာက ကိုယ့္ကို မဲေပးခဲ့တဲ့ ျပည္သူကို မတိုင္ပင္တာပါဘဲ။ မေမးျမန္းတဲ့အျပင္ မသိမေပးတာပါဘဲ။ လ်စ္လ်ဴရႈ ထားလိုက္တာပါဘဲ။ ဒါေခါင္းေဆာင္မႈ လမ္းလဲြေနတယ္လို႔ စြပ္စဲြခဲ့ရင္ ဘယ္လိုလုပ္ ေျဖရွင္းၾကမလဲ။ ဒီလမ္းစဥ္မွားေနတယ္လို႔ ၀ိုင္းေ၀ဖန္ၾကရင္ ဘယ္လိုေျဖရွင္းၾကမလဲ။ သမိုင္းအစဥ္အလာကို ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲၿပီး လမ္းစဥ္သစ္ကို တီထြင္တယ္ဆိုတာ အေၾကာင္းျပခ်က္ ခိုင္လုံဖို႔ လိုပါတယ္။ လမ္းေၾကာင္း အေဟာင္းထက္ ပိုေကာင္းတဲ့အေၾကာင္း ရွင္းလင္းဖို႔ လိုပါတယ္။ ျပည္သူလူထုရဲ႕ ဘ၀ေတြကို ျပဌာန္းႏိုင္တဲ့ အေၾကာင္းေတြမို႔ ကိုယ္ဖာသာကိုယ္ ဆုံးျဖတ္ခ်င္သလို ဆုံးျဖတ္လို႔ မရပါဘူး။ ေနာက္တစ္ခုက ကုိယ့္လမ္းစဥ္ကို ကုိယ္ဘယ္ေလာက္ အာမခံ သလဲဆိုတဲ့ ကိစၥပါ။ ဘယ္ေလာက္ ယုံၾကည္သလဲ ဆိုတဲ့ ကိစၥပါ။ ဘယ္ေလာက္တာ၀န္ယူႏိုင္သလဲ ဆိုတဲ့ကိစၥပါ။ ကိုယ့္အဖဲြ႕အစည္းထဲက ဘယ္ေလာက္ ေထာက္ခံသလဲ၊ ဘယ္ေလာက္ ယုံၾကည္မႈ ခိုင္ခိုင္မာမာ ရွိသလဲ ဆိုတဲ့ကိစၥပါ။ ဒါက ကေလးေတြလို အေပ်ာ္ကစားေနၾကတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါဟာ ျပည္သူအားလုံးရဲ႕ ဘ၀ ျဖစ္ပါတယ္။

ကိုယ့္ၿပိဳင္ဘက္ကို ေက်ာဖို႔ ၊ ႏိုင္ဖို႔ ေလာက္ တိမ္တိမ္ေလးေတြးတယ္ဆိုရင္လည္း မသင့္ေတာ္ပါဘူး။ ေဘးအႏၱရာယ္ တစ္ခုခုအတြက္ ေျပာင္းရတာပါဆိုရင္လည္း ေျပာင္းတာနဲ႔စာရင္ ေဘးထြက္ထိုင္တာက ပိုေကာင္းပါတယ္။ အခုကိစၥက ရည္တုိကိစၥ မဟုတ္ပါဘူး။ အလြန္ကို ရွည္လ်ားတဲ့ တကယ့္ေရရွည္ကိစၥပါ။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ အလြန္သတိထား သင့္တဲ့အခ်က္က အခုကိစၥဟာ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာကိစၥ မဟုတ္ပါဘူး။ လူေပါင္းမ်ားစြာရဲ႕ ဘ၀ ျဖစ္ပါတယ္။ ကိုယ္လုပ္ခ်င္ သလိုလုပ္လို႔ မသင့္ေတာ္ပါဘူး။ ကိုယ္က ေကာင္းစားသြားၿပီး အမ်ားျပည္သူကေတာ့ ဒုကၡေရာက္ေနရတယ္ဆိုရင္ ဘယ္လိုလုပ္ သင့္ေတာ္ပါ့မလဲဗ်ာ။

ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ လာေဆြးေႏြးတဲ့ လူေတြကို အဲဒီအတိုင္း ျပန္ေဆြးေႏြးလိုက္တာပါဘဲ။ ဒါေပမဲ့ ကာယကံရွင္ ေတြကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ မေျပာရဲပါဘူး။ ေျပာခြင့္လည္း ရႏိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ မွန္တယ္ထင္လို႔ အခု လိုေဆြးေႏြးလိုက္ရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ အကယ္၍ တစ္ဦးတစ္ေယာက္က သေဘာမတူဘူးဆိုရင္လည္း ျပန္ေဆြးေႏြးတာကို ကၽြန္ေတာ္လက္ခံမွာပါ။ ဘာျဖစ္လို႔လည္း ဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က ရန္ျဖစ္ေနတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ႏို္င္ငံေရး ယုံၾကည္ခ်က္ကို ေဆြးေႏြးေနျခင္းသာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္သူျဖစ္ျဖစ္ သေဘာထားကဲြႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကိုယ့္ယုံၾကည္ခ်က္ ၊ ကိုယ့္လုပ္ ေဆာင္ခ်က္ကို ကိုယ္တာ၀န္ယူရမွာဘဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါ ေရွာင္လဲြလို႔ မရႏိုင္ပါဘူး။

ေထာက္ခံတဲ့လူေတြ ျဖစ္ၾကတဲ့ အဖဲြ႕အစည္း၀င္ေတြ ၊ ပါတီ၀င္ေတြမွာလည္းဘဲ ကန္႔ကြက္ထားမႈ မရွိခဲ့ရင္ ေထာက္ခံတဲ့ သေဘာသက္ေရာက္တာမို႔ တစ္နည္းတစ္ဖုံ တာ၀န္ရွိတာပါဘဲ။ ဒီမုိကေရစီ ပါတီ၊ အဖဲြ႕အစည္းေတြမွာ ပါ၀င္ေနရင္ အနည္းဆုံး အမွားအမွန္ကို ခဲြျခားတတ္ဖို႔ လိုပါတယ္။ မ်က္စိမွိတ္ ေခါင္းညိတ့္ေနလို႔ မရပါဘူး။ ဘာေျပာေျပာ ေခါင္းညိတ့္ေနရ တဲ့ဘ၀ ထဲက ရုန္းထြက္ရပါလိမ့္မယ္။ အဖဲြ႕အစည္း အႀကီးအကဲေတြကလည္း ေ၀ဖန္ေျပာၾကားခြင့္ေတြ ေပးထားရပါမယ္။ ပိိတ္ပင္ထားလို႔ မရပါဘူး။ ကိုယ့္လမ္းစဥ္ကို ကိုယ္ယုံၾကည္တယ္ဆိုရင္ ေ၀ဖန္ခြင့္ ၊ ေဆြးေႏြးခြင့္ ေပးကို ေပးရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကိုယ့္လမ္းစဥ္ကိုမွ ကိုယ္မယုံၾကည္ရင္ ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး အေ၀ဖန္ခံရဲေတာ့မွာလဲ။ ေ၀ဖန္ခြင့္ ပိတ္ထားခဲ့တဲ့ သာဓကေတြ အမ်ားႀကီးပါ။ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေတြေလာက္ကိုဘဲ ျပန္ၾကည့္ရင္ ေတြ႕ႏိုင္ပါေသးတယ္။

အမွန္ကေတာ့ အမ်ားျပည္သူနဲ႔ဆိုင္တဲ့ ႏိုင္ငံေရးကိစၥမို႔ ေျပာေနရတာပါ။ ေမးေနၾကတဲ့သူေတြကိုလည္း ရွင္းမျပဘဲ မထားႏိုင္လို႔ ရွင္းျပေနရတာပါ။ တကယ္ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ေျဖဖို႔ ဘာတာ၀န္မွ မရွိပါဘူး။ အခုလို ေ၀ဖန္သုံးသပ္ေပးတာနဲ႔တင္ တာ၀န္တစ္ခုေလာက္ ၿပီးသြားၿပီလို႔ ယူဆမိပါတယ္။ ကာယကံရွင္ေတြကိုလည္း မေမးရဲတဲ့လူေတြ ၊ ကိုင္းဗ်ာ ...... ေမးခ်င္ၾကတဲ့လူေတြ လူကိုယ္တိုင္ ကၽြန္ေတာ့္ဆီ လာမေမးၾကပါနဲ႔ေတာ့ ။ ဒီစာစုေလးကိုဘဲ ဖတ္ၿပီး ကိုယ့္ဖာသာ ဆက္လက္ ေ၀ဖန္ပိုင္းျခားၿပီး ဘယ္ဟာအမွန္လဲ ဘာလုပ္ၾကမလဲဆိုတာ ဆုံးျဖတ္ၾကပါေတာ့ဗ်ာ . . . . . ။ 


စိုင္းညြန္႔လြင္