Wednesday 26 October 2016

ဒုတိယပင္လံု နဲ႔ SNLD

ဒီတပတ္ ျမန္မာ့မ်က္ေမွာက္ေရးရာ ေဆြးေႏြးခန္းအစီအစဥ္မွာ မၾကာခင္က ၿပီးဆံုးသြားတဲ႔ ျပည္ေထာင္စုၿငိမ္းခ်မ္းေရးညီလာခံ ပထမ အစည္းအေ၀းမွာ အားတက္စရာေတြ ေတြ႔ရသလို ကိုယ္ဆႏၵကိုပဲ တဖက္သတ္ ေျပာဆိုသြားတာေတြလဲ ေတြ႔ရတဲ႔အတြက္ ေရရွည္မွာ ညိွႏိႈင္းအေျဖရွာႏိုင္ဖို႔ အေရးႀကီးတယ္လို႔ SNLD အတြင္းေရးမွဴ း ဦးစိုင္းညြန္႔လြင္က ဆိုပါတယ္။ တိုင္းရင္းသားအေရးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး တပ္မေတာ္ရဲ ႔သေဘာထားေျပာင္းလဲဖို႔ လိုအပ္တယ္လို႔လည္း ဆိုပါတယ္။ ဦးစိုင္းညြန္႔လြင္ ကို ဦးေက်ာ္ဇံသာ က ဆက္သြယ္ေမးျမန္း ေဆြးေႏြးတင္ျပထားပါတယ္။
ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ ၿပီးဆံုးသြားၿပီျဖစ္တဲ့ ျပည္ေထာင္စု ၿငိမ္းခ်မ္းေရးညီလာခံ - ဒုတိယပင္လံု ညီလာခံလို႔ ေခၚၾကတာေပါ့။ အဲဒီညီလာခံနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ SNLD ရဲ ႔ သံုးသပ္ခ်က္ကို က်ေနာ္ ဒီကေန႔ ေဆြးေႏြးတင္ျပလုိျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ SNLD က ဘယ္အခန္းက ပါဝင္ခဲ့တယ္ဆိုတာကို ပထမဦးဆံုး နည္းနည္းအက်ဥ္းရံုးေျပာပါ။
ဦးစိုင္းညႊန္႔လြင္ ။ ။ SNLD အေနနဲ႔ ႏုိင္ငံေရးအစုအဖြဲ႔ရဲ ႔ အတြင္းေရးမွဴးတာဝန္ ယူထားပါတယ္။ ဦးစိုင္းေက်ာ္ျမင့္ကို ဒီမွာ တာဝန္ေပးထားပါတယ္။ ေနာက္တခါ ပါတီအလိုက္ ရရွိတဲ့ ကိုယ္စားလွယ္အေရအတြက္ အျပည့္အတုိင္း က်ေနာ္တုိ႔ တက္ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ တနည္းအားျဖင့္ အျပည့္အဝ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ေနတယ္ဆိုတာကိုေတာ့ ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။
ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ SNLD ပါတီရဲ ႔ သေဘာထားကို ဘယ္လို တင္ျပခဲ့ပါလဲ။ အဲဒါလဲ အက်ဥ္းရံုး သိခ်င္ပါတယ္။
ဦးစိုင္းညႊန္႔လြင္ ။ ။ က်ေနာ္တုိ႔ အေျခခံကေတာ့ လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၉၆၁ ခုႏွစ္ ျပည္နယ္ေပါင္းစံု ညီလာခံကေန အားလံုး သေဘာတူထားတဲ့ အခ်က္အလက္ေတြကို အေျခခံၿပီးေတာ့ ဒီေန႔ေခတ္၊ ဒီေန႔အေျခခံနဲ႔ ေလ်ာ္ညီေအာင္ တင္ျပခဲ့ပါတယ္။
ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ ဆိုေတာ့ အဲဒီတင္ျပခ်က္ေတြမွာ အဓိကအားျဖင့္ တခ်ဳိ ႔ သေဘာထား ကြဲလြဲမႈ ရွိတယ္လို႔ ေယဘုယ်အားျဖင့္ နားလည္ထားၾကတယ္။ သေဘာထား ကြဲလြဲတယ္ဆိုတာကလဲ ညိွရမယ့္ကိစၥ။ အဲဒီဟာမွာ ဥပမာ ျပည္နယ္အေရအတြက္ ဘယ္ေလာက္ ထားမယ္ဆိုတဲ့ကိစၥ၊ တပ္မေတာ္ကိစၥ စသျဖင့္ ကြဲလြဲတာေတြ ေတြ႔ရပါတယ္။ အဲဒီကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ SNLD ရဲ ႔ သေဘာထားကို ဘယ္လုိ တင္ျပခဲ့ပါလဲ။
ဦးစိုင္းညႊန္႔လြင္ ။ ။ သေဘာထား ကြဲလြဲစရာေတြက အမ်ားႀကီးပါပဲ။ ၿပီးသြားတဲ့ ညီလာခံမွာ ဘာမွကန္႔သတ္ခ်က္ မရွိဘူး။ ေနာက္ ၁၉၉၃ တုန္းက အမ်ဳိးသားညီလာခံ လုပ္တုန္းကလို စာတမ္းေတြကို တည္ျဖတ္ၿပီးေတာ့ ေျပာခိုင္းတာ မရွိဘူး။ ကိုယ့္သေဘာနဲ႔ကိုယ္၊ ကိုယ့္အယူအဆကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာႏိုင္တဲ့အခါၾကေတာ့ အယူအဆေတြ အမ်ဳိးမ်ဳိိး အဖံုးဖံုး ကြဲလြဲၿပီးေတာ့ ထြက္လာပါတယ္။ ဒါေတြက ျပန္ၿပီးေတာ့မွ ညိွရမယ့္ ကိစၥေတြပါ။ အခုေလာေလာဆယ္မွာ ညိွဖုိ႔အခ်ိန္လည္း မရွိဘူး။ ေနာက္ (၆) လ မတိုင္မီမွာ ဒါေတြကို ျပန္ၿပီးေတာ့ ညိွညိွႏိႈင္းႏိႈင္း ျပန္လုပ္ရမယ့္ အေနအထားမ်ဳိး ေရာက္မွာပါ။
ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ ႔ အဖြင့္မိန္႔ခြန္းမွာ က်ေနာ္ သတိထားမိတာက သူက အဓိက လိုအပ္ခ်က္ (၃) ခု - ပညာ၊ သတိၱ၊ ဇြဲလံုလ ဝီရိယနဲ႔ လုပ္ၾကဖို႔ လိုတယ္လို႔ ေျပာသြားပါတယ္။ ပညာဆိုတာကေတာ့ ဒီေခတ္အေျခအေနနဲ႔ ေတာင္းဆိုတာေတြ ထိုက္တန္ရဲ ႔လား စသျဖင့္ ကမာၻ႔အေျခအေန၊ ႏုိင္ငံရဲ ႔ တိုးတက္ျဖစ္ထြန္းတဲ့ ႏိုင္ငံေရး အေျခအေတြ အကုန္လံုးကို ျဖစ္ႏုိင္၊ မျဖစ္ႏိုင္ ခ်င့္ခ်ိန္စဥ္းစားဖို႔ လိုတယ္လို႔ ေျပာတာ ထင္ပါတယ္။ သတိၱကေတာ့ အဲဒီလို အမွန္တရားတို႔ကို ဆံုးျဖတ္ၿပီးရင္ ဒါကို လူႀကိဳက္တာ မႀကိဳက္တာထက္ သတိၱနဲ႔ ရင္ဆုိင္ၿပီးေတာ့ လုပ္ရမယ္ဆိုတဲ့သေဘာ။ ဇြဲေကာင္းေကာင္းနဲ႔ လုပ္ရမယ္ဆိုတဲ့သေဘာ ေျပာသြားတယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ ဦးစိုင္းညႊန္႔လြင္ အဲဒါကို သတိထားမိပါလား။ က်ေနာ္ ဖြင့္ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ ဖြင့္ဆိုခ်က္နဲ႔ သေဘာထားခ်င္း တူညီပါရဲ ႔လား။
ဦးစိုင္းညႊန္႔လြင္ ။ ။ ႏိုင္ငံေရးေလာကမွာေတာ့ ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္တာပဲ ျဖစ္ဖို႔ ျဖစ္ခ်င္မွ ျဖစ္မွာပါ။ သူ႔သေဘာထားအတိုင္းလဲ အားလံုးက တူခ်င္မွ တူမွာပါ။ ကြဲလြဲတာေတြ အမ်ားႀကီးပါ။ ရွိလည္း ရွိမွာပါ။ ဒီ ကြဲလြဲတာေတြကို ေျဖရွင္းဖို႔အတြက္ ႏုိင္ငံေရးလုပ္ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါကို မေျဖရွင္းဘူးဆိုရင္ ႏိုင္ငံေရး မလုပ္ဖို႔ပဲ ရွိပါတယ္။ ဒီလုိ ကြဲျပားေနတဲ့ဟာကို က်ေနာ္တို႔က စိတ္ရွည္လက္ရွည္နဲ႔ ဆင္ျခင္တံုတရားနဲ႔ ျဖစ္သင့္ျဖစ္ထိုက္တဲ့ ကိစၥကို က်ေနာ္တုိ႔ ေဆြးေႏြးရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အခု ဒီပြဲမွာ သတိထားမိတာ တခုကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလး စိတ္မေကာင္းစရာ တခုပါ။ အဲဒါက ဘာလဲဆိုေတာ့ ကိုယ့္ကိစၥကို၊ ကိုယ့္အတြက္၊ ကိုယ္လိုခ်ုုင္တာကို ျဖစ္ခ်င္တာကိုပဲ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေျပာသြားတာရွိတယ္။ ဒီေန႔ ႏိုင္ငံေတာ္ႀကီး ဘာျဖစ္ေနလဲ။ ဒီေန႔ ႏိုင္ငံေတာ္ႀကီး ဘာေတြ လုိအပ္ေနလဲ။ ဘာေတြ ဘယ္လို ျပန္တည္ေဆာက္ရမယ့္ဆိုတဲ့ Constructive Ideas နဲ႔ အျပဳသေဘာေဆာင္တဲ့ တိုင္းျပည္အတြက္ ေျပာတာ သိပ္မမ်ားပါဘူး။ နည္းပါတယ္။ အဲဒီအခ်က္ကိုေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ မႀကိဳက္ပါဘူး။ သို႔ေသာ္လဲပဲ ဒါ လြတ္လပ္စြာ ေျပာဆိုခြင့္၊ ေတာင္းဆိုခြင့္ ဆိုတဲ့အတြက္ ဒါကို က်ေနာ္တုိ႔ ဒါကိုေတာ့ မကန္႔ကြက္ပါဘူး။ သို႔ေသာ္လဲ အခုန က်ေနာ္ ေျပာသလို တုိင္းျပည္အတြက္ကို ပိုၿပီးေတာ့ ဦးစားေပးသင့္တယ္လို႔ က်ေနာ္ ထင္ပါတယ္။ အခုကေတာ့ အဖြဲ႔အစည္းအသီးသီး၊ ကိုယ့္ကိစၥအသီးသီးကိုပဲ ဦးစားေပးေနတာ ေတြ႔တဲ့အခါၾကေတာ့ တိုင္းျပည္အတြက္ေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ ရင္ေလးရပါတယ္။
ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ ဟုတ္ပါတယ္။ ျမန္မာျပည္ရဲ ႔ ႏုိင္ငံေရးမွာလည္း ဒီလုိ Compromise လုပ္တဲ့ Culture မရွိဘူးဆိုတာ လူတုိင္း သံုးသပ္ၾကပါတယ္။ ဆိုေတာ့ အခု ညီလာခံမွာ တက္ေရာက္လာတဲ့ တုိင္းရင္းသားေတြ၊ ဒီညီလာခံမွာ အျပန္အလွန္ အေပးအယူ ညိွႏိႈင္းတဲ့ အစဥ္အလာမ်ဳိး Culture မ်ဳိး ပ်ဳိေထာင္ႏိုင္လိမ့္မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါသလား။
ဦးစိုင္းညႊန္႔လြင္ ။ ။ ေမ်ွာ္လင့္တာထက္ ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားရမွာပါ။ ေမွ်ာ္လင့္လုိ႔ မရလဲ ျဖစ္ေအာင္္ ႀကိဳးစားရမွာပဲ။ ဒီနည္းလမ္းကလြဲလို႔ တျခားနည္းလမ္း မရွိပါဘူး။
ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ ဆိုေတာ့ တခ်ဳိ ႔တုိင္းျပည္ေတြမွာ ညီလာခံေတြလုပ္တယ္။ အဲဒီလို အစည္းအေဝး လုပ္ၿပီးေတာ့ မရလို႔ ပ်က္သြားတယ္။ တခါ ေနာက္ဆံုးမွာ စစ္နဲ႔ ေျဖရွင္းလိုက္ရတယ္ စသျဖင့္ အနီးဆံုး က်ေနာ္တုိ႔ ႏုိင္ငံနဲ႔ အနီးဆံုး နမူနာျပရင္ သီရိလကၤာကို ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ အဲဒီလုိမ်ဳိးေတြ ေတြ႔ခဲ့ရပါလိမ့္မယ္။ တမီးလ္ တိုက္ဂါးေတြနဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေတြ အႀကိမ္ႀကိမ္၊ ႏုိင္ငံတကာက လာၿပီးေတာ့ ေစ့စပ္ေပးတယ္၊ လုပ္ေပးတယ္။ ေနာက္ မေအာင္ျမင္ဘူး။ ေနာက္ဆံုး စစ္ေရးနဲ႔ ေျဖရွင္းလိုိက္တယ္။ အဆုိးဆံုး ေရာက္ရွိသြားခဲ့တယ္။ အဆိုးျမင္တာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ အခု တုိင္းရင္းသားေတြ ညိွႏိႈင္းေနတာဟာ အဲဒီေလာက္ထိ ျဖစ္လာႏိုင္တဲ့ အေျခအေနေတာ့ မရွိိဘူးလုိ႔ ထင္ပါတယ္။ ဘယ္လို သေဘာရပါလဲ။
ဦးစိုင္းညႊန္႔လြင္ ။ ။ က်ေနာ္တို႔ ဒီကိစၥကို စိုးရိမ္ခဲ့ပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ စည္းလံုးညီညႊတ္ဖုိ႔၊ အမ်ဳိးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ဖို႔အတြက္ ဒီညီလာခံကို က်င္းပတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလို အခုန သေဘာမ်ုိးေတြနဲ႔ တက္လာမယ္ေဟ့ဆိုရင္ အမ်ဳိးသားျပန္လည္ရင္ၾကားေစ့ေရး၊ ညီညႊတ္ေရး မျဖစ္ေတာ့ဘဲနဲ႔ ပိုကြဲျပားသြားတာေတြ၊ ပိုမုိသေဘာထား ကြဲတာေတြ ျဖစ္မွာကို စိတ္ပူပါတယ္။ သို႔ေသာ္လဲ ဒီနည္းက လက္နက္ကိုင္ တိုက္ခိုက္တဲ့နည္းနဲ႔စာရင္ အမ်ားႀကီး ေကာင္းပါတယ္။ ဒီနည္းနဲ႔ပဲ က်ေနာ္တုိ႔ စိတ္ရွည္လက္ရွည္ ႀကိဳးစားရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အခုလာမယ့္ ေျခာက္လအတြင္းမွာ ေဆြးေႏြးညိွႏိႈင္းမႈေတြကို တတ္ႏုိင္သမွ် ဆက္ၿပီးေဆာင္ရြက္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အခုဆုိရင္ Framework ႏုိင္ငံေရးေဆြးေႏြးပြဲအတြက္ မူေဘာင္ေတြ ဒါေတြက ဒီႏွစ္မၿပီးေသးပါဘူး။ အဲဒီ ၿပီးတဲ့အဆင့္ေတာင္ အမ်ားႀကီး ႀကိဳးစားရအံုးမွာ။ သို႔ေသာ္လဲပဲ တခ်ဳိ ႔ ပုဂၢိဳလ္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားသည္ အံ့ၾသေလာက္ေအာင္ စိတ္ရွည္လက္ရွည္နဲ႔ ႀကိဳးႀကိဳးစားစား ပါဝင္ေဆာင္ရြက္ေနတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ တပ္မေတာ္ဘက္က ပါဝင္ေဆာင္ရြက္ေနတာ ေတြ႔ရတဲ့အတြက္ က်ေနာ္တို႔ အားတက္မိပါတယ္။
ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ အပစ္မရပ္ေသးတဲ့ ေျမာက္ပိုင္းမဟာမိတ္ (၃) ဖြဲ႔လို႔ ေျပာတဲ့ မပါဝင္တာနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ဘယ္လုိ မွတ္ခ်က္ေပးခ်င္ပါလဲ။ ေနာင္ကို ပါဝင္လာမယ့္ အလားအလာ ရွိပါလား။
ဦးစိုင္းညႊန္႔လြင္ ။ ။ အဲဒီ (၃) ဖြဲ႔ကေတာ့ အစိုးရနဲ႔ ကိစၥ မဟုတ္ဘူးလို႔ ထင္ပါတယ္။ အဲဒီ (၃) ဖြဲ႔ကေတာ့ တပ္မေတာ္နဲ႔ပဲ တိုက္ရိုက္ဆိုင္မယ္လို႔ပဲ က်ေနာ္ ထင္ပါတယ္။ တပ္မေတာ္နဲ႔ တိုက္ရိုက္ညိွႏိႈင္းရင္ေတာ့ ပိုၿပီအဆင္ေျပမယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။
ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ တခ်ဳိ ႔ ညီလာခံတက္တဲ့ တုိင္းရင္းသားေတြ၊ မတက္တဲ့ အဖြဲ႔ေတြကေရာ ေျပာၾကပါတယ္။ အဓိက အဆံုးအျဖတ္ဟာ တပ္မေတာ္ေပၚမွာ မူတည္တယ္။ တပ္မေတာ္ဟာ တုိင္းရင္းသားေတြကို ဘယ္ေလာက္ နားလည္မလဲ။ ဘယ္ေလာက္အထိ သူတို႔ရဲ ႔ ခ်ဳပ္ကိုင္မႈကို ေလွ်ာ့ေပးႏိုင္မလဲ ဆိုတဲ့အေပၚ မူတည္တယ္လုိ႔ ေျပာေနၾကပါတယ္။ ဒီကိစၥကို ဘယ္လုိ မွတ္ခ်က္ေပးခ်င္ပါလဲ။
ဦးစိုင္းညႊန္႔လြင္ ။ ။ သူက အရင္တုန္းက လုပ္ခဲ့တဲ့ ညီလာခံမွာ တပ္မေတာ္အစိုးရလုပ္တဲ့ ညီလာခံ ျဖစ္ပါတယ္။ အခု လုပ္တဲ့ (၂၁) ရာစု ညီလာခံကေတာ့ NLD အစုိးရကလုပ္တဲ့ ညီလာခံ ျဖစ္ပါတယ္။ ဆိုေတာ့ NLD အစုိးရသည္ အတတ္ႏုိင္ဆံုးေတာ့ က်န္တဲ့ အဖြဲ႔ေတြကို လုိက္ေလ်ာႏုိင္တယ္။ သေဘာေပါက္ႏုိင္တယ္။ နားလည္ႏုိင္တယ္။ သို႔ေသာ္လဲ အဲဒီဟာေၾကာင့္ပဲ တပ္မေတာ္က အေရးႀကီးလာတယ္။ တပ္မေတာ္ရဲ ႔ ဆံုးျဖတ္ခ်က္၊ တပ္မေတာ္ရဲ ႔ သေဘာထားေတြဟာ ညိွႏိႈင္းမႈ ေအာင္ျမင္ႏုိင္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ သူေပၚ အမ်ားႀကီး မူတည္ေနပါတယ္။
ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ တပ္မေတာ္ဘက္က မ်ားေသာအားျဖင့္ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံုမွာပါတဲ့ Structure ဖြဲ႔စည္းပံုဟာ ဖယ္ဒရယ္ အေျခအေန ရွိေနၿပီပဲ ဒီအေပၚမွာ ခ်ဲ ႔ထြင္သြားရင္ ရႏုိင္တယ္ဆိုၿပီးေတာ့ ေျပာပါတယ္။ တခ်ဳိ ႔က ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံုကို ျပင္ခ်င္တဲ့ဆႏၵ မရွိဘူး တပ္မေတာ္ကဆိုၿပီး သံုးသပ္ၾကပါတယ္။ ဆိုေတာ့ တိုင္းရင္းသားေတြဘက္က ေတာင္းဆိုေနတဲ့ ပံုစံနဲ႔ လိုက္ေလ်ာညီေထြျဖစ္တဲ့ ဖြဲ႔စည္းပံု ျပင္ဆင္မႈမ်ဳိး တပ္မေတာ္က လုပ္လာလိမ့္မယ္ ထင္ပါလား။
ဦးစိုင္းညႊန္႔လြင္ ။ ။ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒက ဖယ္ဒရယ္ မဟုတ္ဘူး။ ဒီမုိကေရစီ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ အားလံုးသိပါတယ္။ ဒီလို အျမင္မ်ဳိးက တပ္မေတာ္ေပၚမွာ မၾကာခင္ ျပဳျပင္ရမယ္ဆိုတာ သူတုိ႔ သိလာတဲ့တေန႔၊ သိေအာင္လုိ႔လဲ က်ေနာ္တုိ႔ ဝိုင္းဝန္ၿပီိးေတာ့ ေဆြးေႏြးေျဖာင့္ခ်ရမွာပါ။ အဲဒီတေန႔မွာေတာ့ အားလံုး ညီညီညႊတ္ညႊတ္ ျဖစ္မယ္လို႔ ရည္မွန္းပါတယ္။
ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ က်ေနာ္ ေနာက္ ေမးခ်င္တာက ရွမ္းျပည္နယ္နဲ႔ တိုက္ရိုက္ပတ္သက္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ျပည္ေထာင္စုအေရးပါပဲ။ ရွမ္းျပည္နယ္ထဲမွာရွိတဲ့ လူမ်ဳိးစုတခ်ဳိ ႔။ ဥပမာအားျဖင့္ ဝတို႔ဘာတုိ႔က သူတုိ႔လည္း သီးျခားျပည္နယ္အဆင့္ လုိခ်င္တယ္လို႔ ေတာင္းဆိုၾကတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ ဒီကိစၥကို ဘယ္လုိ တံု႔ျပန္ေျပာၾကားလိုပါလဲ။
ဦးစိုင္းညႊန္႔လြင္ ။ ။ ဒီျပည္နယ္အသစ္ ကိစၥကေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ ရွမ္းျပည္နယ္တခုတည္း ရွမ္းပါတီတခုတည္းက ဆံုးျဖတ္ရမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ျပည္ေထာင္စုတခုလံုးရဲ ႔ ကိစၥလုိ႔ က်ေနာ္တိုိ႔ သတ္မွတ္ထားပါတယ္။ ျပည္ေထာင္စုတခုလံုးရဲ ႔ သေဘာထားေပၚ အမ်ားႀကီး မူတည္ပါတယ္။
ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ ေရွ ႔ကိုဆက္ၿပီးေတာ့ မၾကာခင္ ႏုိင္ငံေရး အမ်ဳိးသားအဆင့္ ေဆြးေႏြးပြဲေတြ ေနာက္လမွာ လုပ္သြားမယ္လို႔ ၾကားရပါတယ္။ အဲဒီမွာ တက္ေရာက္ေဆြးေႏြးဖုိ႔ အတြက္ဆိုရင္ တက္ေရာက္ေဆြးေႏြးခ်င္တဲ့ အဖြဲ႔အစည္းေတြအားလံုးက NCA လက္မွတ္ထိုးဖုိ႔ လိုတယ္လုိ႔လည္း ေျပာပါတယ္။ အဲဒီအတြက္ အခက္အခဲ ရွိႏိုင္မယ္ ထင္ပါလား။
ဦးစိုင္းညႊန္႔လြင္ ။ ။ က်ေနာ္ထင္တယ္ သိပ္မရွိေလာက္ဘူးလို႔ ထင္တယ္။ အဲဒါကေတာ့ အစိုးရဘက္နဲ႔ တပ္မေတာ္ဘက္တို႔ရဲ ႔ ကၽြမ္းက်င္လိမၼာမႈေပၚ အမ်ားႀကီး မူတည္ပါတယ္။ အစိုးရနဲ႔ တပ္မေတာ္ ကၽြမ္းကၽြမ္းက်င္က်င္၊ လိမ္လိမ္မာမာ ေဆာင္ရြက္ႏုိင္မယ္ဆိုရင္ ေအာင္ျမင္ႏိုင္ပါတယ္။ အခုက အမ်ဳိးသားအဆင့္ ႏုိင္ငံေရးေဆြးေႏြးပဲြေတြ မဟုတ္ေသးပါဘူး။ အခုလာမွာကေတာ့ ႏိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးပြဲ မူေဘာင္ လာရမွာပါ။ မူေဘာင္ မၿပီးေသးပါဘူး။ အခု က်င္းပသြားတဲ့ (၃၁) ရက္ကေန (၃) ရက္ေန႔ ညီလာခံမွာ မူေဘာင္မရွိဘဲနဲ႔ က်င္းပသြားတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဆိုေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ မူေဘာင္ စလုပ္ရမွာပါ။ ၿပီးေနာက္ Informal ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးပြဲေတြ အမ်ားႀကီး လုိမယ္လို႔ က်ေနာ္ ယူဆပါတယ္။ က်ေနာ့္ အယူအဆပါ။ က်ေနာ့္ အယူအဆက Informal ေတြလည္း အမ်ားႀကီိး ရွိမယ္။ အစိုးရဘက္က မူေဘာင္အရ ေဆာင္ရြက္ေပးမယ့္ formal ေဆြးေႏြးပြဲေတြလည္း ေျခာက္လအတြင္း ဇြဲရွိရွိနဲ႔ စိတ္ေစတနာေကာင္းေကာင္းနဲ႔ လုပ္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ အက်ဳိးသက္ေရာက္မႈ တခုခုေတာ့ ရွိလာႏုိင္မယ္လို႔ ယူဆပါတယ္။
ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ ေနာက္ဆံုးတခု ထပ္ေမးပါရေစအံုး။ ႏိုင္ငံတကာ မီဒီယာထဲမွာ တခ်ဳိ ႔ေတြက အခု ၿပီးခဲ့တဲ့ ညီလာခံဟာ It’s more ceremonial အေဆာင္အေရာင္ အခမ္းအနား အေပၚယံေတြသာ မ်ားေနတယ္လုိ႔ သံုးသပ္ၾကပါတယ္။ ဘယ္လုိ တံု႔ျပန္ေျပာလိုပါလဲ။
ဦးစိုင္းညႊန္႔လြင္ ။ ။ က်ေနာ္ေတာ့ အဲဒီလိုေတာ့ သိပ္မေဝဖန္ခ်င္ပါဘူး။ အခ်ိန္မရလို႔သာ လုပ္ရတာပါ။ သို႔ေသာ္လဲ က်ေနာ္ ေထာက္ျပခ်င္တာ တခုရွိတာက ႏုိင္ငံေရး ေဆြးေႏြးပြဲအတြက္ မူေဘာင္ မၿပီးေသးပါဘူး။ မူေဘာင္မၿပီးေသးဘဲ က်င္းပရတဲ့အတြက္ ေဝဖန္ခံရတာေတြ ရွိတာပါ။ အမွန္ေတာ့ ေစတနာကိုပဲ ၾကည့္ရင္ေတာ့ လက္ခံႏိုင္စရာ ရွိိပါတယ္။

Wednesday 29 June 2016

အရပ္ဘက္- အရပ္ဘက္ဆက္ဆံေရ

၂၀၁၆ ဇြန္လအတြင္းမွာႏုိင္ငံေရးနဲ႔ ဆက္ႏႊယ္ေန တဲ့ ပြဲသံုးပြဲကို ကြၽန္ေတာ္ ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ ေတာင္ႀကီးမွာ က်င္းပခဲ့တာက ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ နည္းလမ္းရွာျခင္း ႏွီးေႏွာဖလွယ္ပြဲပါ။ အဲဒီပြဲမွာ ရွမ္းျပည္နယ္မွာရွိတဲ့ ႏုိင္ငံေရးပါတီေတြအားလံုးကို ဖိတ္ၾကားၿပီး က်င္းပခဲ့ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္တစ္ပြဲကေတာ့ လား႐ိႈးမွာက်င္းပတဲ့ ရွမ္းျပည္ပူး ေပါင္းေဆာင္ရြက္ေရးေကာ္မတီ (SSJAC) ႏွစ္ ၂၀ ျပည့္အထိမ္းအမွတ္ပြဲပါ။ အဲဒီပြဲကေတာ့ အထိမ္းအမွတ္ပြဲသက္သက္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္တစ္ပြဲက ေတာ့ ႏုိင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေဟာင္းမ်ားအဖြဲ႕က ဦးစီးက်င္းပခဲ့တဲ့ အမ်ိဳးသားျပန္လည္ရင္ၾကားေစ့ေရးႏွင့္ ၂၁ ရာစုပင္လံုညီလာခံ ဖိုရမ္ပြဲပါ။ အဲဒီပြဲကို ျပည္ၿမိဳ႕မွာ က်င္းပခဲ့တာပါ။
ေျပာခဲ့တဲ့ ပြဲေတြမွာ ကြၽန္ ေတာ္သတိထားမိတဲ့အခ်က္က ေတာ့ အႏုိင္ရႏုိင္ငံေရးပါတီႀကီး ထဲက ကြၽန္ေတာ္တုိ႔နဲ႔ ရင္းႏွီးၿပီး သား မိတ္ေဆြေတြ ပြဲကိုတက္ ေရာက္မလာၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္ဆို ကြၽန္ေတာ္ေျပာခဲ့တဲ့ အဲဒီႏိုင္ငံေရးပြဲေတြမွာ ဆံုးျဖတ္ ခ်က္ေတြ၊ ကတိျပဳခ်က္ေတြ၊ ထုတ္ျပန္ေၾကညာခ်က္ထုတ္တာ ေတြ မရိွပါဘူး။ ေျပာရရင္ေတာ့ ႏုိင္ငံေရးပါတီေတြအဖို႔ သိပ္အ ေရးႀကီးလွတဲ့ပြဲေတြမဟုတ္ပါ ဘူး။ ပြဲလာတက္တဲ့အတြက္ အမွား အယြင္းတစ္စံုတစ္ရာျဖစ္စရာမရွိ တဲ့ ပြဲမ်ိဳးျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ မိတ္ေဆြရင္းေတြ ျဖစ္တဲ့ အႏုိင္ရပါတီက မိတ္ေဆြ ေတြက ဘာေၾကာင့္ေရွာင္ထြက္ ၿပီး ေရာက္မလာၾကတာလဲဆုိတာ စဥ္းစားစရာျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒါ နဲ႔ပဲ နီးစပ္ရာႏုိင္ငံေရးအသိုင္းအ ဝိုင္းက မိတ္ေဆြေတြ၊ အေပါင္း အသင္းေတြကို လက္လွမ္းမီသ ေလာက္ ေမးၾကည့္လုိက္ေတာ့မွ သူတုိ႔ေဒသေတြမွာလည္း ကြၽန္ ေတာ္ႀကံဳခဲ့ရသလိုမ်ိဳး သူတုိ႔လည္းႀကံဳခဲ့ရတယ္လို႔ ေျပာလာၾကပါ တယ္။
တကယ္ဆုိ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔နဲ႔ အႏုိင္ရပါတီႀကီးက မိတ္ေဆြေတြ ဟာ အျငင္းပြားစရာ၊ အတိုက္အ ခံျပဳစရာ ဘာမွမရွိခဲ့ပါဘူး။ လက္ ရွိမွာလည္း ဘာမွရွိမထားပါဘူး။ အရင္တုန္းကလိုပဲ ခင္ခင္မင္မင္ ရွိစၿမဲရွိေနခဲ့ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အခုေတာ့ ေျပာေနတာေတြက ဘယ္ေလာက္မွန္တယ္ဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္သိပ္ေတာ့ မသိပါဘူး။ ၾကားေနရတာေတြကေတာ့ အဲဒီ ပြဲေတြတက္ဖို႔ ဖိတ္ခံရရင္ အထက္ကို ခြင့္ျပဳခ်က္ေတာင္းၿပီး ခြင့္ျပဳ ခ်က္ရမွ တက္ရတယ္လုိ႔ ေျပာေန ၾကပါတယ္။ အဲဒီအခ်က္ကို လူအ ေတာ္မ်ားမ်ားေျပာေနၾကေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ မယံုၾကည္ပါ ဘူး။ မယံုၾကည္ေပမယ့္လည္း စိတ္ပူပန္မႈရွိလို႔ အခုေဆာင္းပါးကို ကြၽန္ေတာ္ေရးျခင္းျဖစ္ပါ တယ္။
စဥ္းစားၾကည့္ေပါ့။ ၿမိဳ႕နယ္ တစ္ခုတည္းမွာ အတူေနၾကတဲ့ မိတ္ေဆြ ႏုိင္ငံေရးပါတီအခ်င္း ခ်င္းလုပ္တဲ့ပြဲေတြကို တက္ဖို႔ရာ အတြက္ အထက္ကိုခြင့္ေတာင္းရ တယ္ဆုိတာ ဒီမိုကေရစီပါတီႀကီး မွာ ဘယ္လိုလုပ္ျဖစ္ႏုိင္ပါ့မလဲ ဗ်ာ။ အတိုက္အခံဘဝ အႏုိင္ရ ပါတီႀကီးမျဖစ္ခင္တုန္းကေတာင္ မွ မလိုခဲ့ဘဲ အခုအာဏာရပါတီ ႀကီးျဖစ္ေတာ့မွ လိုအပ္တယ္ဆုိ တာ လုံုးဝကို မျဖစ္ႏုိင္တာပါ။ ဒါ ေပမဲ့ လူေျပာသူေျပာကေတာ့ အ ေတာ္ကို မ်ားေနခဲ့ပါၿပီ။
ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ဟာ အရပ္ ဘက္၊ စစ္ဘက္ဆက္ဆံေရး ေကာင္းမြန္ဖို႔ ႀကိဳးပမ္းေနတဲ့ကာ လကို သေဘာေပါက္နားလည္ ေပးရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေအာင္ျမင္ ေအာင္လည္း ဝန္းရံေပးၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒါနဲ႔ တစ္ၿပိဳင္နက္ တည္း မိမိတို႔နဲ႔ သေဘာထားတူ ညီၾကတဲ့ မိတ္ဖက္အဖြဲ႕အစည္း ေတြနဲ႔ ဝင္ထြက္သြားလာ တုိင္ပင္ ေနၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ မိမိနဲ႔ ရပ္တည္ခ်က္ခ်င္းတူညီတဲ့ အဖြဲ႕ အစည္းအခ်င္းခ်င္း မဆက္ဆံရင္ အျခားဘယ္သူနဲ႔မွ ဆက္ဆံဖို႔မရွိ ႏုိင္ေတာ့ပါဘူး။
အခုအခ်ိန္မွာ ရန္သူကို ေတာင္မွ မိတ္ေဆြလုပ္ႏုိင္တဲ့ အ ေျခအေနျဖစ္ပါတယ္။ အမ်ိဳးသား ျပန္လည္ရင္ၾကားေစ့ေရးကို လံုး ပမ္းေနၾကတဲ့အခ်ိန္လည္းျဖစ္ပါ တယ္။ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး၊ တစ္ဖြဲ႕နဲ႔ တစ္ဖြဲ႕ အတတ္ႏုိင္ဆံုး ႐ိုင္းပင္း ကူညီၾကရမွာျဖစ္သလုိ တစ္ဦး တစ္ဖြဲ႕စီရဲ႕ သေဘာထားေတြ၊ အယူအဆေတြကို ေလးေလးစား စား ေလ့လာသံုးသပ္ရမယ့္အခ်ိန္ ကာလလည္းျဖစ္ပါတယ္။
အခုလိုအခ်ိန္က်မွ ပြဲေတြ ဖိတ္ၾကားတာေတာင္ မဝင္၊ မထြက္ဘဲ ခပ္စိမ္းစိမ္းေနၾကရ မယ့္ အခ်ိန္လည္း မဟုတ္ေတာ့ ပါဘူး။ ေကာင္းမြန္သင့္ျမတ္တဲ့ ဆက္ဆံေရးေတြ ထူေထာင္ရမယ့္ ကာလျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္ဆုိ ရင္ ၿမိဳ႕နယ္ေတြက ပြဲေတြမွာ အ ရင္တုန္းကလုပ္ခဲ့သလိုမ်ိဳးကို အ ႏုိင္ရပါတီအေနနဲ႔ဆက္လက္ၿပီး ဦးေဆာင္ေနရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အခုလို ကိုယ္ေရာင္ေဖ်ာက္ေနလို႔ မရပါဘူး။ အႏုိင္ရပါတီ၊ အာဏာ ရပါတီဆုိတဲ့ ဂုဏ္ကိုထိန္းသိမ္းၿပီး မိမိၿမိဳ႕နယ္ထဲမွာ ဆက္လက္ၿပီး ဦးေဆာင္ေနရမွာပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဒါမွလည္း ကိုယ့္ကိုအားေပးခဲ့တဲ့ မဲဆႏၵရွင္ျပည္သူေတြနဲ႔လည္း အ ဆက္မျပတ္ေတြ႕ဆံုေနမွာ ျဖစ္ပါ တယ္။
အႏုိင္ရခဲ့ၿပီး အာဏာရပါတီ ႀကီးျဖစ္လာတဲ့အခါမွာ အတိုက္ အခိုက္ဆုိတာေတြကေတာ့ မလြဲ မေသြရွိေနမွာပါ။ ဒါေတြကိုေတာ့ ေရွာင္လႊဲလို႔လည္း မရႏုိင္ပါဘူး။ ဒါေတြကို ေရွာင္ၾကဥ္ေနရင္လည္း အလုပ္ျဖစ္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ အ ေရးႀကီးတာက ကုိယ့္ဘက္က ‘တာ’ကို လံုေအာင္ထိန္းႏုိင္ဖို႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ကိုယ့္တာလံုေန သေရြ႕ ဘယ္သူမွ အျပစ္ေျပာလုိ႔ မရပါဘူး။
တကယ္ဆုိရင္ ပုပ္သိုးေဆြး ျမည့္ေနတဲ့ အမိႈက္ပံုႀကီးကို ရွင္း လင္းရသလို အေတာ္ႀကီးကို ခက္ ခဲတဲ့ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးလုပ္ ငန္းႀကီးကို လုပ္ေနရတာမို႔ ကြၽန္ ေတာ္တုိ႔ အျပစ္တင္လုိ႔မရပါဘူး။ သို႔ေသာ္လည္း အႏုိင္ရပါတီအ ေနနဲ႔ လႊတ္ေတာ္နဲ႔ အစိုးရအဖြဲ႕ ေတြမွာ မပါဝင္ရတဲ့ ပါတီဝင္ေတြ ဟာ သူတုိ႔နဲ႔ဆုိင္တဲ့ ေဒသအသီး သီးေတြမွာ က်န္ေနၾကတာပါ။ မၾကာခင္လာေတာ့မယ့္ ၂၁ ရာစု ပင္လံုညီလာခံအတြက္ ျပည္သူ ေတြဆီကျဖစ္ျဖစ္၊ သူတုိ႔နဲ႔နီးစပ္ ရာ ပါတီေတြ၊ အဖြဲ႕အစည္းေတြ ဆီက အျမင္ေတြကို နားေထာင္ဖို႔ လုိသလို ပါတီအေပၚပိုင္းက ေပၚ လစီေတြကိုလည္း ရွင္းျပေနရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဦးေဆာင္ပါတီႀကီး အေနနဲ႔ မားမားမတ္မတ္ရပ္တည္ ေနရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အစိုးရနဲ႔ လႊတ္ေတာ္ေတြမွာ ဦးေဆာင္မႈ ေပးေနသလို ဆုိင္ရာၿမိဳ႕နယ္ေတြ မွာလည္း ဦးေဆာင္မႈေပးႏုိင္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
 ႏုိင္ငံေတာ္ တည္ေဆာက္ ေရးဆုိတာ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ တည္း၊ တစ္ဖြဲ႕တည္းက ေဆာင္ ရြက္ႏုိင္တဲ့ကိစၥေတြ မဟုတ္ပါဘူး။ အဖြဲ႕အစည္းအားလံုးကို တတ္ႏုိင္ သမွ် စည္း႐ံုးသိမ္းသြင္းၿပီး လက္ တြဲေဆာင္ရြက္မွသာ ေအာင္ျမင္ ႏုိင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အသီးသီး ေသာ အဖြဲ႕အစည္းေတြကေနတစ္ ဆင့္ ျပည္သူေတြကို လမ္းျပေရွ႕ ေဆာင္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ မင္းကိုႏုိင္ေျပာသလို ေရဆန္ခရီး မွာ ေလွာ္တက္ပဲရမယ္ဆုိသလိုပဲ ‘ေလွာ္တက္’ေတာင္းခ်င္တဲ့လူ ေတြ၊  အကူအညီေပးခ်င္တဲ့လူ ေတြက ဒုနဲ႔ေဒးပါဗ်ာ။ အခြင့္အေရး သမားေတြရွိတာမွန္သလို အမွန္ အကန္စိတ္ေစတနာအရင္းနဲ႔ တုိင္းျပည္အတြက္ အကူအညီ ေပးခ်င္တဲ့ ‘လူမွန္’ေတြလည္း အ မ်ားအျပားရွိေနပါတယ္။ ကိုယ္ က အဖြဲ႕အစည္းေတြၾကားထဲ ဝင္ ထြက္ဆက္ဆံေနဖို႔ပဲ အေရးႀကီး ပါတယ္။
တကယ္ဆုိ ကြၽန္ေတာ့္အေန နဲ႔ ဘာမွဝင္ေျပာစရာမရွိပါဘူး။ တျခားဘယ္သူမွလည္း အမုန္းခံ ေျပာဆိုသံလည္း မၾကားရပါဘူး။ သို႔ေသာ္လည္း ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ဒီမို ကေရစီဘက္ေတာ္သားပါတီတစ္ ခုရဲ႕ ျဖစ္ပ်က္ေနပံုကို ျပန္လည္ သံုးသပ္ႏုိင္ေအာင္ အျပဳသေဘာ ေဆာင္ၿပီး ဝင္ေျပာရျခင္းျဖစ္ပါ တယ္။ အခုလို လူေျပာသူေျပာ မ်ားေနတဲ့ကိစၥသာ အမွန္တကယ္ ျဖစ္ေနတယ္ဆုိခဲ့ရင္ ပဲ့ကိုင္ရွင္ မ်ား လမ္းေၾကာင္းမွန္ေပၚ ျပန္ တည့္မတ္ႏုိင္လိမ့္မယ္လို႔လည္း ေမွ်ာ္လင့္ထားပါတယ္။ မဟုတ္ ဘူးဆိုရင္လည္း လြန္တာရွိ ဝႏၵာမိ ေပါ့။
တစ္ခုေတာ့ ရွိပါတယ္။ စစ္ ဘက္- အရပ္ဘက္ဆက္ဆံေရး အေရးႀကီးသလို တစ္ဖက္မွာ လည္း ‘‘အရပ္ဘက္- အရပ္ဘက္ ဆက္ဆံေရး’’လည္း အေရးႀကီးပါ ေၾကာင္း တင္ျပလိုက္ရပါတယ္။
7Days Daily (Issue No. 1127 Thursday, June 22, 2016)

ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးႏွင့္ အမ်ိဳးသားျပန္လည္ရင္ၾကားေစ့ေရး

ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ လက္ရွိအေျပာင္းအလဲသည္သာမန္အားျဖင့္ၾကည့္လွ်င္အားတက္ဖြယ္ အေျပာင္းအလဲႀကီးတစ္ခုျဖစ္ပါသည္။ ႏွစ္ေပါင္းငါးဆယ္ေက်ာ္ ပံုစံအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ အုပ္ခ်ဳပ္လာသည့္ စစ္အစိုးရအား လူထုစြမ္းအားျဖစ္သည့္ ေရြးေကာက္ပြဲ အႏုိင္ရေသာနည္းလမ္းျဖင့္ ဖယ္ရွားလိုက္ႏုိင္ျခင္းသည္ အံ့ဖြယ္တစ္ခု ျဖစ္ခဲ့ပါသည္။ ျပည္မေန ျပည္သူေတြအဖုိ႔ေတာ့ သာမန္အားျဖင့္ စိတ္ေအးအားတက္ဖြယ္ျဖစ္ေသာ္လည္း ျပည္နယ္ေနတုိင္းရင္းသား လူမ်ိဳးမ်ားအတြက္မူ စိတ္ခ်လက္ခ် စိတ္ေအးႏုိင္သည့္ အေျခအေနကို မရရွိႏုိင္ေသးေပ။
လက္ရွိအာဏာရ ဒီခ်ဳပ္ ပါတီသည္ ၂၈ ႏွစ္တုိုင္ေအာင္ အ တိုက္အခံဘဝျဖင့္ ႀကိဳးပမ္းခဲ့ရပါ သည္။ အတုိက္အခံဘဝႏွင့္ အစိုး ရဘဝသည္ အေတာ္ျခားနားသည္ ဟု ထင္ျမင္ပါသည္။ အစိုးရဘဝ လုပ္ကိုင္ရသည့္ အလုပ္မ်ားသည္ အတိုက္အခံဘဝတြင္လုပ္သည့္ လုပ္ရပ္မ်ားႏွင့္ အေတာ္ျခားနားရ ပါလိမ့္မည္။ အတိုက္အခံဘဝ ထက္ ပိုမိုၿပီး တာဝန္ယူမႈ၊ တာဝန္ ခံမႈ ႀကီးမားပါသည္။ ဒီခ်ဳပ္အစိုးရ အေနျဖင့္ ထင္ထားသည္ထက္ အဆမတန္မ်ားျပားလွေသာ အာ ဏာႏွင့္ လုပ္ပိုင္ခြင့္ကို ေကာင္း မြန္စြာအသံုးတည့္ေအာင္ အသံုး ခ်ဖို႔ရာ အေတာ္ႀကီးကို ႀကိဳးစား အားထုတ္ရမည္ျဖစ္ပါသည္။ အ ထူးသျဖင့္ အမိႈက္ပံုႀကီးတစ္ခုလို ပုပ္သိုးေဆြးျမည့္ေနသည့္ အက်င့္ပ်က္ျခစားမႈမ်ားကို တိုက္ဖ်က္ဖို႔ အေတာ္ႀကီးျပတ္ျပတ္သားသားလုပ္ကိုင္ႏုိင္မွ ျဖစ္ႏုိင္ပါသည္။ တစ္ႀကိမ္တစ္ခါမွ် အာဏာမရခဲ့ဖူးေသာ ႏုိင္ငံေရးပါတီတစ္ရပ္အေနျဖင့္ ခုိင္မာေသာ ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံတစ္ရပ္ကို တည္ေဆာက္ရန္မွာ ခ်က္ခ်င္းမျဖစ္ႏုိင္ေသးေပ။ခုိင္မာေသာ ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံမရွိဘဲ အက်င့္ပ်က္ျခစားမႈမ်ားကို ျပတ္ျပတ္သားသား အျမစ္ျဖဳတ္ရန္မွာ အေတာ္ကိုခက္ခဲမည္ျဖစ္ပါသည္။

ဒီခ်ဳပ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားအ ေနျဖင့္ အထက္ေဖာ္ျပပါ အမိႈက္ သ႐ိုက္မ်ားကို ရွင္းလင္းေနရ ေသာေၾကာင့္ ျပည္နယ္မ်ားရွိ တုိင္းရင္းသားလူမ်ိဳးစုမ်ားအေရး ကို အာ႐ံုစုိက္မႈ ေလ်ာ့နည္းသြား ႏုိင္ပါသည္။ လက္ရွိအေျခအေန အရ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ကိုယ္တိုင္ ဝန္ႀကီးဌာနႏွစ္ခုကို ကိုင္တြယ္ေနရပါသည္။ ထို႔အ ျပင္ အမ်ိဳးသားျပန္လည္ရင္ၾကား ေစ့ေရးႏွင့္ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရး တည္ေဆာက္ေရးလုပ္ငန္းမ်ားကို ေစာေစာပိုင္းတုန္းက ေျပာခဲ့သလို သူမအေနျဖင့္ ကိုယ္တုိင္ေခါင္း ေဆာင္ၿပီး ေဆာင္ရြက္ရန္ ေကာ္ မတီမ်ား ဖြဲ႕စည္းခဲ့ၿပီးလည္း ျဖစ္ ပါသည္။ သို႔ေသာ္ မ်ားျပားလွ ေသာ လုပ္ငန္းတာဝန္မ်ားအ ၾကားတြင္ အလြန္ထိလြယ္ရွလြယ္ ေသာ အလုပ္ျဖစ္သည့္ အမ်ိဳးသား ရင္ၾကားေစ့ေရးလုပ္ငန္း ေဆာင္ ရြက္ရန္ အခ်ိန္ျပည့္ေပးႏုိင္ပါ့ မလား သံသယျဖစ္ဖြယ္ရွိပါသည္။
 အသစ္ဖြဲ႕စည္းထားေသာ အစိုးရအဖြဲ႕သည္ ဝန္ႀကီးဌာနမ်ား အမ်ားအျပားေလွ်ာ့ခ်လိုက္ျခင္း၊ ဒုတိယဝန္ႀကီးမ်ားကို မထားရွိ ေတာ့ျခင္း၊ ဝန္ႀကီးဌာနမ်ားကို ေပါင္းစည္းလိုက္ျခင္းႏွင့္ အေတြ႕ အႀကံဳအသစ္ျဖစ္ျခင္း စေသာအ ေၾကာင္းတရားမ်ားသည္ တုိင္း ရင္းသားေဒသအတြက္ ၿငိမ္းခ်မ္း ေရးလုပ္ငန္းမ်ားကို ေႏွာင့္ေႏွးေစ ႏုိင္ပါသည္။ အသစ္ဖြဲ႕စည္းထား ေသာ တုိင္းရင္းသားေရးရာဝန္ ႀကီးဌာနသည္ နည္းဥပေဒမေရး ဆြဲရေသးသည့္ အေနအထားမွ ဝန္ႀကီးဌာနဖြဲ႕စည္းေရးကိစၥကို လုပ္ေဆာင္ရမည္ျဖစ္သျဖင့္ အ ခ်ိန္အေတာ္ၾကာေအာင္ ဖြဲ႕စည္း ရဦးမည္ျဖစ္ပါသည္။ သတ္မွတ္ ထားေသာ ဥပေဒကို ေလ့လာ ၾကည့္လွ်င္လည္း ျပည္တြင္းၿငိမ္း ခ်မ္းေရးႏွင့္ အမ်ိဳးသားျပန္လည္ သင့္ျမတ္ေရးဆုိင္ရာ လုပ္ငန္းမ်ား ႏွင့္ပတ္သက္မႈမရွိေၾကာင္း ေတြ႕ ႏုိင္ပါသည္။ အျငင္းပြားဖြယ္ အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆုိမႈမ်ားလည္း ပါဝင္ေနပါသည္။ ေခါင္းစဥ္တပ္ ထားသည့္ တိုင္းရင္းသားဟူေသာ ေဝါဟာရသည္ပင္လွ်င္ အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆုိခ်က္အရ အယူအဆကြဲမႈ မ်ား ရွိေနဆဲျဖစ္ပါသည္။
မၾကာမတင္ကာလက ‘‘ဝ’’ နယ္ရွိ ပန္ဆန္းတြင္ စုဖြဲ႕ေနမႈမ်ား၊ ထိုင္းႏုိင္ငံ ခ်င္းမုိင္တြင္ NCA လက္မွတ္ထိုးအဖြဲ႕မ်ား၏ စုဖြဲ႕ေန မႈမ်ား၊ NCA လက္မွတ္မထိုးရ ေသးေသာ အစုအဖြဲ႕မ်ား၏ စုဖြဲ႕ မႈမ်ားသည္ မ်က္ျခည္ျပတ္၍မရ ေသာ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရး အေျခအ ေနမ်ားျဖစ္ပါသည္။ ထိုင္းႏုိင္ငံ ခ်င္းမိုင္ၿမိဳ႕တြင္ လက္မွတ္မေရး ထိုးရေသးသည့္ တပ္ဖြဲ႕မ်ားထံသို႔ အစိုးရကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႕သြား ေရာက္ေဆြးေႏြးေနျခင္းမ်ားမွ သတင္းေကာင္းမ်ား ၾကားရပါေစဟုေမွ်ာ္လင့္ေနၾကရပါသည္။ MPC လုပ္ငန္းမ်ား ရပ္ဆုိင္းသြားၿပီးသည့္ေနာက္ပိုင္း ရွမ္းျပည္နယ္ အတြင္း ျဖစ္ပြားေနေသာ တုိက္ပြဲ မ်ား ရပ္ဆုိင္းသြားေစရန္ ၾကားဝင္ေစ့စပ္ေပးေရးမရွိသလို ျဖစ္သြားေသာေၾကာင့္ ျပည္သူလူထုအေန ျဖင့္ စစ္ေျပးဒုကၡသည္ဘဝ ဆုိက္ ေရာက္ရင္ဆုိင္ေနၾကရသည္။ ရွမ္းျပည္နယ္ အစိုးရႏွင့္ ရွမ္းျပည္ နယ္လႊတ္ေတာ္မ်ားကလည္း ႏႈတ္ဆိတ္ေနၾကသည္မွာ အံ့ဩစရာ ျဖစ္ေနပါသည္။
၁၉၆၂ ခုႏွစ္ စစ္အာဏာ သိမ္းစဥ္က ရွမ္းတို႔၏ ခြဲထြက္ခြင့္ ေတာင္းဆုိမႈေၾကာင့္ဟု အေၾကာင္းျပခဲ့သည္။ ယေန႔ပြင့္လင္းလာေသာ ယခုလိုကာလတြင္ ထိုေတာင္းဆိုမႈမ်ိဳး မရွိခဲ့ေၾကာင္း ေနာက္က်စြာ သိရွိလာၾကသည္။ ယင္းေနာက္ပိုင္း လူမ်ိဳးစုငယ္မ်ားအတြင္း ေသြးခြဲေရးကို တျဖည္းျဖည္းပံုသြင္းလာခဲ့ၾကၿပီး ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒတြင္ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရေဒသမ်ားကို သတ္မွတ္ေပးခဲ့သည္။ ထိုစဥ္မွစ၍ လူမ်ိဳးစုငယ္အသီးသီးတို႔၏ စိတ္ထဲတြင္ ကိုယ္ပိုင္ျပည္နယ္ရရွိေရး စိတ္ဓာတ္မ်ားကိန္းေအာင္းခဲ့သည္။ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ဓာတ္မ်ား တဖြားဖြားေပါက္ဖြားလာခဲ့သည္။
‘‘ႏုိင္ငံခ်စ္စိတ္ထက္ မ်ိဳးခ်စ္ စိတ္က ပုိမိုမ်ားျပားေက်ာ္လြန္ သြားခဲ့သည္’’ ‘‘ႏုိင္ငံခ်စ္စိတ္ထက္ မိမိအဖြဲ႕အစည္းကို ခ်စ္စိတ္က ပိုမိုမ်ားျပားခဲ့သည္’’ ႏုိင္ငံံ့အေရး ထက္ မိမိအမ်ိဳးသားေရးကို ဦးစား ေပးလာခဲ့ၾကသည္။ ျပည္မရွိ အာ ဏာရအဖြဲ႕အစည္းမ်ားထဲတြင္ လည္း  ႏုိင္ငံ့အက်ိဳးစီးပြားထက္ မိမိတုိ႔အဖြဲ႕အစည္း၏ အက်ိဳး စီးပြားကို ဦးစားေပးသည့္ အေျခ အေနမ်ိဳး ျဖစ္ေပၚခဲ့သည္။
 ႏုိင္ငံတစ္ႏုိင္ငံတြင္ ႏုိင္ငံ့အ က်ိဳးစီးပြားထက္ မိမိလူမ်ိဳးစု၏ အ က်ိဳးစီးပြားကိုျဖစ္ေစ၊ မိမိအဖြဲ႕အ စည္း၏ အက်ိဳးစီးပြားကိုျဖစ္ေစ ပိုမိုအေလးထား လုပ္ေဆာင္ေန ၿပီဆုိလွ်င္ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရး ႏွင့္ အမ်ိဳးသားျပန္လည္ရင္ၾကား ေစ့ေရးကိစၥသည္ ေမွ်ာ္လင့္ႏုိင္ ေသာ ကိစၥမဟုတ္ႏုိင္ေတာ့ပါ။ အ ေတာ္ကို ကုစားရမည့္ကိစၥျဖစ္ပါ သည္။ ၿပီးခဲ့သည့္ႏွစ္က ျပဳလုပ္ခဲ့ ေသာ လူဦးေရသန္းေခါင္စာရင္း ေကာက္ယူမႈတြင္ သတ္မွတ္ထား ေသာ လူမ်ိဳးအမည္နာမ၌ မပါဝင္ ေသာ လူမ်ိဳးမ်ားကို သီးျခားေခါင္း စဥ္ျဖင့္ ေမးျမန္းစာရင္းျပဳစုခဲ့ရာ လုပ္ငန္းၿပီးစီးသြားၿပီးေနာက္ပိုင္း ထုတ္ျပန္ေၾကညာရန္ မျဖစ္ႏုိင္ ေလာက္ေအာင္ မ်ားျပားလွေသာ လူမ်ိဳးအမည္နာမမ်ား ထုတ္ေဖာ္ စာရင္းေပးထားၾကသည္ကိုၾကည့္ လွ်င္ သိႏုိင္ပါသည္။ မၾကာမီက ပင္ မုိင္းဝန္း (ဗမာ)ဟူေသာ လူမ်ိဳးနာမည္အသစ္တစ္ခုကို အစိုးရက မွတ္ပံုတင္ထုတ္ေပးရန္ ၫႊန္ၾကား စာထြက္လာေသာေၾကာင့္ ေဝဖန္ မႈမ်ား ရွိေနပါသည္။
အထူးသျဖင့္ ဖိႏွိပ္မႈမ်ား ေအာက္တြင္ ႀကီးျပင္းလာၾကၿပီး ေလ့လာမႈအားနည္းခဲ့ေသာ လက္ နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးအဖြဲ႕အ စည္းမ်ားကို နားလည္လက္ခံႏုိင္ ေအာင္ ယံုၾကည္မႈတည္ေဆာက္ ရသည္မွာ လြယ္ကူေသာ ကိစၥ မဟုတ္ပါ။ လက္ရွိအာဏာရပါတီ ၏ ေခါင္းေဆာင္ႏွင့္ စစ္တပ္ေခါင္း ေဆာင္ပိုင္းမ်ား အာဏာမလႊဲခင္ ညႇိႏိႈင္းမႈမ်ားမွာ မေအာင္ျမင္ခဲ့ဟု သိရပါသည္။ သို႔ဆုိလွ်င္ တစ္ ျပည္လံုး ပစ္ခတ္တိုက္ခိုက္မႈရပ္ စဲေရးႏွင့္ အမ်ိဳးသားျပန္လည္ရင္ ၾကားေစ့ေရးကိစၥကို လက္ရွိအာ ဏာပိုင္အစိုးရအေနျဖင့္ တုိင္းရင္းသားေတာ္လွန္ေရးအဖြဲ႕မ်ားႏွင့္ ေဆြးေႏြးမႈေအာင္ျမင္သည့္တုိင္ တပ္မေတာ္ဘက္သို႔တစ္ခါ ထပ္မံ ညႇိႏိႈင္းမႈ ျပဳရေတာ့မည္ျဖစ္ပါ သည္။ အစိုးရမပါဝင္ဘဲ တပ္ မေတာ္ႏွင့္ တုိင္းရင္းသားလက္ နက္ကိုင္မ်ား တုိက္႐ိုက္ေဆြးေႏြး မႈမ်ားသည္လည္း အဓိပၸာယ္ရွိ မည္မဟုတ္ေပ။ လက္ရွိ အစိုးရ ကိုယ္တိုင္က တပ္မေတာ္ႏွင့္ တစ္ ဖြဲ႕တည္း၊ တစ္ဖက္တည္းအတူ ထိုင္လ်က္ ေဆြးေႏြးႏုိင္မည့္ အ ေျခအေနမရွိေသးျခင္းသည္ အား ယုတ္စရာျဖစ္ပါသည္။
ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ ဖြံ႕ၿဖိဳးတုိုး တက္ေရးသည္ ျပည္တြင္းစစ္ ရပ္ စဲေရးအေပၚ အေတာ္မူတည္ေန ပါသည္။ ျပည္တြင္းစစ္ရပ္စဲေရး သည္လည္း ယံုၾကည္မႈတည္ ေဆာက္ၿပီး ႏုိင္ငံေရးသေဘာတူ ညီမႈရယူႏုိင္မွသာ ရပ္စဲမႈျဖစ္ႏုိင္ ပါမည္။ အမ်ားက သေဘာတူ ထားသည့္ သေဘာတူညီခ်က္မ်ား ျဖင့္ ေရးဆြဲထားေသာ ဖြဲ႕စည္းပံု အေျခခံဥပေဒတစ္ရပ္ကို ျပ႒ာန္း ေရးဆြဲၿပီးမွသာ ခုိင္မာေသာ ၿငိမ္း ခ်မ္းေရးကို ရႏုိင္မည္ျဖစ္ပါသည္။
ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ လက္နက္ ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးမ်ား၏ သမုိင္း ေၾကာင္းသည္ ၾကာေတာင့္ၾကာ ရွည္ ၾကာေညာင္းခဲ့သည္ျဖစ္ရာ အထာက်ေနၿပီဟုပင္ ဆုိႏုိင္ပါ သည္။ လူမ်ိဳးစုတုိင္းလိုလို လက္ နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရး အဖြဲ႕အ စည္းမ်ား တစ္နည္းမဟုတ္တစ္ နည္း ဖြဲ႕စည္းခဲ့ၾကသည္။ ဖြဲ႕စည္းဖို႔လိုသည္ဟူေသာ အေတြးအေခၚ မ်ားလည္း ေျပာသံၾကားေနရသည္။ တခ်ိဳ႕ဆိုလွ်င္ ထိုေတာ္လွန္ေရးေလာကထဲတြင္ ေမြးဖြား ႀကီးျပင္းခဲ့သူမ်ား ျဖစ္ပါသည္။ ဤကဲ့သို႔ေသာ ႏွစ္ေပါင္းၾကာေညာင္း ေအာင္ အသက္ရွည္၊ အသက္ ဆက္ခဲ့ေသာ မ်ားျပားလွသည့္ ေတာ္လွန္ေရးအဖြဲ႕အစည္းမ်ား သည္ ဘာေၾကာင့္ေပၚေပါက္ခဲ့ သလဲ၊ ဘာေၾကာင့္ အသက္ရွည္ ေနသလဲ၊ ဘာေၾကာင့္ထပ္မံေပၚ ေပါက္ေနသလဲ စဥ္းစားသံုးသပ္ဖို႔ လုိကိုလိုပါသည္။ ေတာ္လွန္ေရး စိတ္ဓာတ္၊ ေတာ္လွန္ခ်င္ေသာ စိတ္မ်ား ျဖစ္ေပၚေစခဲ့သည့္ အ ေၾကာင္းတရားမ်ားကိုလည္း ျပန္ လည္ဆန္းစစ္ဖို႔ အခ်ိန္ေရာက္ၿပီ ဟု ယူဆမိပါသည္။
ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ ႏုိင္ငံေရးျဖတ္သန္းမႈကို ျပန္သံုး သပ္ၾကည့္လွ်င္ ထူးျခားခ်က္ အခ်ိဳ႕ကို ေတြ႕ႏုိင္ပါသည္။ ၁၉၆၂ခုႏွစ္ စစ္တပ္အာဏာသိမ္းပိုက္ ၿပီးသည္မွ ေနာက္ပိုင္းကာလတစ္ ေလွ်ာက္လံုးသည္ ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦး တည္း၏ ၫႊန္ၾကားေခါင္းေဆာင္ မႈေအာက္တြင္သာ ေနထုိင္ခဲ့ရပါ သည္။ အစိုးရပံုစံသာလွ်င္  ေျပာင္းခ်င္ေျပာင္းသြားပါမည္။ ႏုိင္ငံ ေတာ္ကို ေခါင္းေဆာင္ေနသည္က ေတာ့ လူပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးတည္းသာ ျဖစ္ပါသည္။ ယခုေနာင္လာမည့္ ႏွစ္မ်ားတြင္လည္း (ေစတနာအ ရာတြင္ ကြာျခားေကာင္း ကြာျခား မည္ျဖစ္ေသာ္လည္း) ေခါင္း ေဆာင္မႈကေတာ့ တစ္ဦးတစ္ ေယာက္တည္း၏ ေခါင္းေဆာင္မႈ ျဖင့္ ခရီးဆက္ရမည့္ အေနအထား ျဖစ္ပါသည္။
တုိင္းရင္းသားမ်ားအေနျဖင့္ ထိုသုိ႔ေသာ အေျခအေနတြင္ ထို ေခါင္းေဆာင္၏ စိတ္ေစတနာကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ေန႐ံုမွတစ္ပါး အျခား မရွိႏုိင္ေတာ့ေခ်။ လက္ရွိအစိုးရ ႏွင့္ တပ္မေတာ္သည္ တစ္ခုတည္းမဟုတ္ေသာ အခ်က္ တစ္ခ်က္သာလွ်င္ တုိင္းရင္းသားမ်ားအတြက္ သက္သာရာသက္သာေၾကာင္း ျဖစ္ေနပါသည္။ လက္ရွိက်င့္သံုးေနေသာ ၂၀၀၈ ဖြဲ႕စည္းပံု အေျခခံဥပေဒသည္ တုိင္းရင္းသားမ်ားအဖို႔ ႏုိင္ငံ့အာဏာကို ရယူရန္ ဘယ္လိုနည္းႏွင့္ မွ် မျဖစ္ႏုိင္ေအာင္ တားဆီးထားသည္။ ႏုိင္ငံ့အာဏာမဆိုထားႏွင့္ မိမိေဒသ မိမိျပည္နယ္၏ အာဏာကိုပင္ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ မည္မွ်ႏုိင္ႏုိင္ ရယူခြင့္ လံုးဝမရွိပါ။ ေနျပည္ေတာ္ရိွ ျပည္မပါတီႀကီးတစ္ခုခု ၏ လက္ေဝခံမျဖစ္ဘဲ မိမိျပည္ နယ္တြင္ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ျဖစ္ရန္ အ ေၾကာင္းမရွိပါေခ်။ လြတ္လပ္ေရး ရရွိသည္မွစ၍ အစိုးရအဆက္ ဆက္က အစဥ္အလာအရ ရွမ္း ျပည္နယ္အႀကီးအကဲအား ရွမ္း ျပည္နယ္သားမ်ားကိုသာ ခန္႔အပ္ ခဲ့ေသာ္လည္း ယခုရွမ္္းျပည္နယ္ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္အျဖစ္ တုိင္းေဒသႀကီး တစ္ခုမွ ေျမျပန္႔သားတစ္ဦးအား ခန္႔အပ္ခဲ့ျခင္းကိုၾကည့္လွ်င္ ျပည္ နယ္မ်ား၏ အခြင့္အေရးဆံုး႐ႈံးမႈ ကို ျမင္ေတြ႕ႏုိင္ပါသည္။
တိုင္းရင္းသားအခ်င္းခ်င္း ျပန္လည္ရင္ၾကားေစ့ေရး (သို႔ မဟုတ္) ျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရး ကို ေဆာင္ရြက္ရန္ ယခုအစိုးရ သစ္၏ အစီအစဥ္ကို တုိင္းရင္း သားအေတာ္မ်ားမ်ားက ေစာင့္ ၾကည့္ေနၾကပါသည္။ ၿပီးခဲ့ေသာ အစိုးရ၏ ေဆာင္ရြက္ခ်က္ျဖစ္ သည့္ ‘‘ျပည္ေထာင္စု ၿငိမ္းခ်မ္း ေရးညီလာခံ’’အား ဆက္လက္ သယ္ေဆာင္သြားမည္လား၊ မသြားဘူးလား။ မည္သူမွ် မသိႏုိင္ေသး သည့္ အေျခအေနတြင္ ရွိေနဆဲ ျဖစ္ပါသည္။ ယခုအစိုးရသစ္အ တြက္ ဟန္နီးမြန္းကာလ ရက္တစ္ ရာကို ၾကည့္လိုက္လွ်င္လည္း ပထမဆံုးလတြင္ပင္ တရားဝင္႐ံုး ပိတ္ရက္ ၁၂ ရက္ ႏွစ္ရက္ျပန္ဖြင့္ ၿပီး ေနာက္ထပ္ ႏွစ္ရက္ျပန္ပိတ္ခဲ့ ရာ ၁၆ ရက္ခန္႔ အခ်ိန္ကုန္သြား သည္မွာလည္း အလြန္ႏွေျမာစရာ ေကာင္းခဲ့ပါသည္။
ျမန္မာ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရး၊ ဖြံ႕ၿဖိဳး ေရးအတြက္ အေျဖသည္မရွိ မဟုတ္။ ရွိကို ရွိေနသည္ဟု ယံု ၾကည္မိပါသည္။ ရွာေဖြလွ်င္ ေတြ႕ ကိုေတြ႕ႏုိင္ပါသည္။ ညႇိႏိႈင္းတိုင္ပင္ ေဆြးေႏြးတတ္ေသာ ေခါင္း ေဆာင္မ်ားသာ လုိပါသည္။ ‘‘မ်ိဳး ခ်စ္စိတ္ထက္ ႏုိင္ငံခ်စ္စိတ္ကို ပိုမိုဦးစားေပးေသာ ေခါင္းေဆာင္ မ်ားသာ လိုအပ္ပါသည္။ ႏုိင္ငံ ခ်စ္စိတ္ကို ပိုမိုဦးစားေပးေသာ အဖြဲ႕အစည္းေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ ပါတီေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ လူမ်ိဳးစု ေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ တပ္ေခါင္း ေဆာင္မ်ားသာ လိုအပ္ေနပါ သည္’’ အဖြဲ႕အစည္းဆုိရာတြင္ အစိုးရအဖြဲ႕အစည္းမ်ားကိုပါ ထည့္သြင္းရည္ၫႊန္းျခင္းျဖစ္ပါ သည္။
အကယ္၍သာ မိမိအဖြဲ႕အ စည္း၊ မိမိလူမ်ိဳးစု၊ မိမိပါတီ၊ မိမိ တပ္ကိစၥမ်ားကိုသာ အဓိကထား ဦးစားေပးေနမည္ဆုိလွ်င္ ကြၽန္ ေတာ္တုိ႔ တုိင္းျပည္သည္ အမ်ိဳး သားျပန္လည္ရင္ၾကားေစ့ေရးကို ျပန္လည္ထူေထာင္ဖို႔ရာ အေတာ္ ႀကီးကို ခက္ခဲေနဦးမည္ျဖစ္ပါ သည္။ မိမိအဖြဲ႕အစည္း၊ မိမိလူ မ်ိဳးစု၊ မိမိပါတီကိစၥမ်ားကို အဓိက မထားဘဲ ျပည္ေထာင္စုႀကီး၏ အခက္အခဲျပႆနာကိုသာ ဦးစား ေပး ေဆြးေႏြးၾကမည္ဆုိမွသာ ေအာင္ျမင္ႏုိင္ဖြယ္ရွိပါသည္။ မိမိ အဖြဲ႕အစည္း၊ မိမိလူမ်ိဳး၊ မိမိပါတီ၊မိမိတပ္ကို ခ်စ္ေသာစိတ္ထက္ ႏုိင္ငံေတာ္ကို ပိုမိုခ်စ္ျမတ္ႏိုးေသာ စိတ္ဓာတ္မ်ားျဖင့္သာလွ်င္ တည္ ေဆာက္ႏုိင္မည္ျဖစ္သည္။
7Days Daily (Issue No. 1117 Thursday, June 12, 2016)

တုိင္းရင္းသား ႏုိင္ငံေရးပါတီမ်ားဘာလဲ

ေျပာမယ္ဆုိရင္လည္းေျပာစရာ ျဖစ္ပါတယ္။ ၂၀၁၅ ႏုိ၀င္ဘာေရြး ေကာက္ပြဲေနာက္ပုိင္းမွာ တုိင္းရင္း သားႏုိင္ငံေရးပါတီေတြကိစၥကို ျပန္ၿပီး ဆန္းစစ္ၾကည့္ဖုိ႔ လုိလာ တယ္လုိ႔ျမင္ၾကပါတယ္။ တုိင္း ရင္းသားႏုိင္ငံေရး ပါတီေတြဟာ သူတုိ႔နဲ႔ သက္ဆုိင္ရာျပည္နယ္ ေတြမွာ အပုိင္သေဘာမ်ဳိးနဲ႔ ေရြး ေကာက္ပြဲမွာ အားႀကိဳးမာန္တက္ ၀င္ေရာက္ယွဥ္ၿပိဳင္ခဲ့ၾကေပမယ့္ လည္း မထင္မွတ္ႏိုင္ေလာက္ ေအာင္ ခြက္ခြက္လန္အ႐ႈံးနဲ႔ ရင္ ဆုိင္ခဲ့ၾကရတာ အမ်ားသိၿပီးျဖစ္ ပါတယ္။ တခ်ဳိ႕ဆုိရင္ စိတ္ကူးထဲ မွာ တုိက္အိမ္ေဆာက္သလုိမ်ဳိး ကိိုယ့္ကုိယ္ကုိယ္ ငါဘာျဖစ္လိမ့္ မယ္၊ ညာျဖစ္လိမ့္မယ္ဆုိတဲ့ စိတ္ ကူးေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြကိုေတာင္ ထုတ္ေျပာခဲ့ၾကတယ္။ ႀကိဳတင္သ ေဘာတူညီခ်က္ေတြကို ေအာင့္မ ထားႏုိင္ဘဲ ထုတ္ေျပာခဲ့ၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့အမ်ားထင္ထားသလုိမ်ဳိး လုံး၀မျဖစ္ခဲ့ဘဲ ေမွ်ာ္လင့္ထားတာ ထက္ကုိ အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအ ဖြဲ႕ခ်ဳပ္က အႏိုင္ရသြားခဲ့တာျဖစ္ ပါတယ္။ တုိင္းရင္းသားေဒသေတြ မွာ အရင္ကအစဥ္အလာမရွိခဲ့တဲ့ ေနရာေတြမွာေတာင္ အမ်ဳိးသား ဒီမုိကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္က ေဒသခံ တုိင္းရင္းသားပါတီေတြကို အႏိုင္ ယူသြားခဲ့တာလည္း အားလုံးသိၾကတဲ့အတုိင္းပါပဲ။ ႏုိင္သြားတဲ့တခ်ဳိ႕ေဒသေတြဆုိ ျမန္မာစာမေျပာနဲ႔ ျမန္မာစကားေတာင္ ေကာင္းေကာင္း သိတဲ့ေဒသေတြမဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့လည္း အင္န္အယ္လ္ဒီႏုိင္ခဲ့တာပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္အဲဒီလို ႏုိင္လုိက္တာကို ကၽြန္ေတာ္က အင္န္အယ္လ္ဒီဆူနာမီလႈိင္းႀကီးဆုိၿပီး တင္စားႏႈိင္းယွဥ္ေျပာခဲ့ရတာပါ။
 အဲဒီကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး တုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိးစု ႏုိင္ငံေရးသ မားအေတာ္မ်ားမ်ားကလည္းျပန္ ၿပီးေတာ့ ဆန္းစစ္ေနၾကတယ္လုိ႔ ၾကားသိရေပမယ့္ လက္ေတြ႕မွာ ေတာ့ သုံးသပ္ခ်က္ေတြကို အခု ထိမေတြ႕မိေသးပါဘူး။ အားလုံး က ေျခကုန္လက္ပန္းက်ေနၾကသ လားေတာ့ မသိပါ။ လႈပ္လႈပ္ရွား ရွားလည္း သိပ္မေတြ႕ရပါဘူး။လြန္ခဲ့တဲ့ ရက္ပုိင္းသတင္းေတြအရဆုိရင္ ရခုိင္ဘက္မွာ ႏုိင္ငံေရးသုံးသပ္ခ်က္ေတြ၊ ကုိယ့္ကိုယ္ကုိယ္ေ၀ဖန္ေရးေတြအစား အခ်င္းခ်င္းျဖစ္တဲ့ ျပႆနာေတြက ေရွ႕တန္းကို ေရာက္ေနတာေတြ႕ရပါတယ္။ ကရင္ျပည္နယ္ဘက္မွာေတာ့ က ရင္ငါးပါတီေဆြးေႏြးၾကၿပီး ကရင္ ပါတီတစ္ခုတည္းအျဖစ္ ပူးေပါင္း ဖုိ႔ႀကိဳးပမ္းေန ၾကတာေတြ႕ရပါ တယ္။ အေတာ္လည္းအဆင္ေျပ တယ္လို႔ေျပာေပမယ့္ဆက္လုပ္စ ရာေတြက အမ်ားႀကီးက်န္ပါေသး တယ္။ ခ်င္းျပည္နယ္ဘက္မွာ လည္းခ်င္းႏုိင္ငံေရးပါတီေတြသိပ္ ကိုမ်ားေနလုိ႔ သူတုိ႔တစ္ေတြ လည္း တစုတစည္းတည္းျဖစ္ ေအာင္ ညိႇႏႈိင္းေဆြးေႏြးေနၾကတာ ကို ေတြ႕ေနရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲ ဒီအထဲမွာ ဇုိမီးပါတီက မပါျပန္ပါ ဘူး။ ကရင္ျပည္နယ္ဘက္မွာ လည္း အလားတူအသံေတြၾကား ေနရပါတယ္။

 ရွမ္းေတြလည္းပဲႏွစ္ပါတီ ေပါင္းစည္းေရးကို ႀကိဳးစားရင္း ေ၀းသထက္ေ၀းေနၾကတာေတြ႕ရ မွာပါ။ မြန္မွာက်ေတာ့ ႏွစ္ပါတီ ေပါင္းစည္းေရးက မေအာင္ျမင္ လိုက္ဘူးလုိ႔ ေျပာရမွာျဖစ္ပါတယ္။ မူလ ၁၉၈၈ကဖြဲ႕စည္းခဲ့တဲ့ သမုိင္း၀င္နာမည္ျဖစ္တဲ့ ‘‘မြန္အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႕’’နာမည္ကို မြန္အမ်ဳိးသားပါတီအျဖစ္ ေျပာင္းလဲေပးခဲ့ေပမယ့္လည္း ေပါင္းစည္းေရးက အၿပီးသတ္မွာေအာင္ျမင္မႈမရခဲ့ျပန္ပါဘူး။ တ ျခားတျခားလူမ်ဳိးစုေတြမွာလည္း ေပါင္းစည္းေရးေတြကို ႀကိဳးပမ္းေနၾကတာေတြကို ေတြ႕ျမင္ႏုိင္ပါလိမ့္မယ္။
ၿပီးေတာ့ ေပါင္းစည္းခဲ့ၾကတဲ့ ပါတီေတြထဲမွာလည္း ေပါင္းစည္း စကလုိ မဟုတ္ေတာ့ဘဲ ပါတီ တြင္းမွာ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦးအေစးမ ကပ္ၾကေတာ့ဘဲ ပါတီတြင္း ညီ ၫြတ္ေရးကို ၿခိမ္းေျခာက္ခံေနရ တာေတြလည္းရွိလာပါတယ္။
အထူးသျဖင့္ သိသိသာသာ ထင္ထင္ရွားရွား ျဖစ္ခဲ့တာက ေတာ့ တုိင္းရင္းသားမဟာမိတ္အဖြဲ႕ေတြ ကြဲျပားေနျခင္းျဖစ္ပါ တယ္။ စည္းလုံးညီၫြတ္ေသာ တုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိးမ်ားမဟာ မိတ္(UNA)နဲ႔ ညီေနာင္တုိင္းရင္း သားပါတီမ်ား ဖက္ဒေရးရွင္း (NBF)ဆုိတဲ့ အုပ္စုႀကီးေတြ ကြဲ ျပားေနၾကတာပါ။ တခ်ဳိ႕ကေတာ့ ၁၉၉၀ျပည့္ႏွစ္က ပါတီေတြနဲ႔ ဖြဲ႕ စည္းခဲ့တဲ့ (UNA)အုပ္စုနဲ႔ ၂၀၁၀ ျပည့္ႏွစ္က ပါတီေတြနဲ႔ ဖြဲ႕စည္းခဲ့ တဲ့ (NBF)အုပ္စုဆုိၿပီး ေခၚေ၀ၚၾက တာလည္းရွိပါတယ္။ ဖက္ဒရယ္ ျပည္ေထာင္စုဖြဲ႕စည္းပုံအေျခခံဥ ပေဒအေပၚမွာလည္းအျမင္ေတြ က မတူၾကပါဘူး။။ အထင္ကရ ႏုိင္ငံေရးပါတီႀကီးတစ္ခုရဲ႕ ဗဟို အလုပ္အမႈေဆာင္အဖြဲ႕၀င္တစ္ ဦးကဆုိရင္ ‘‘ခင္ဗ်ားတုိ႔ တုိင္းရင္း သားေတြ ႏွစ္ျခမ္းျဖစ္ေနၿပီးအယူ အဆႏွစ္မ်ဳိးျဖစ္ေနတာကိုတစ္မ်ဳိး တည္းျဖစ္ေအာင္လုပ္လာခဲ့ပါ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ပါတီက အဲဒီတစ္သံ တည္းကိုေထာက္ခံလုိက္မယ္’’ဆုိ ၿပီးေတာ့ အၿမဲလုိလိုေျပာေလ့ရွိခဲ့ ပါတယ္။ ေလွာင္ေျပာင္ခ်င္တဲ့ ေလသံမ်ဳိးလုိ႔ဆုိရင္လည္း မမွား ေလာက္ဘူးထင္ပါတယ္။ တ ကယ္တမ္းစိစစ္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ လည္း တျခားကိစၥေတြမွာ ျဖစ္ ေကာင္းျဖစ္ႏုိင္ေပမယ့္ ႏုိင္ငံေရး ကိစၥေတြမွာေတာ့ သူေျပာသလုိ ျဖစ္ဖုိ႔က သိပ္လြယ္တဲ့ကိစၥေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ အဲဒီလုိေျပာခဲ့တဲ့ ပုဂၢဳိလ္ဟာ ဘယ္သူမွန္ၿပီး ဘယ္ သူမွားတယ္ဆုိတာကိုမဆုံးျဖတ္ တတ္တာေၾကာင့္ အဲဒီလုိေျပာ တယ္လုိ႔ ယူဆရပါတယ္။
ဒီေနရာမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္း စုၾကည္ေျပာေျပာေနတဲ့ စကားရွိ ပါတယ္။ ၁၉၉၀ ေနာက္ပုိင္း မုိး ထဲေလထဲမုန္တုိင္းထန္ခ်ိန္မွာ အ မ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္နဲ႔ လက္တြဲမျဖဳတ္စတမ္း ခါးစည္းခံခဲ့ၾကတဲ့ သစၥာရွိတုိင္းရင္းသားႏုိင္ငံ ေရးပါတီေတြကို သူမအထူးေက်း ဇူးတင္ေၾကာင္း၊ အထူးသျဖင့္ CRPPမွာ ပါ၀င္ၿပီး စြဲစြဲၿမဲၿမဲလက္ တြဲခဲ့တဲ့ ပါတီေတြ၊ ပုဂၢဳိလ္ေတြဟာ အမ်ားႀကီး အနစ္နာခံခဲ့သူေတြ ျဖစ္ပါတယ္ဆုိၿပီး မၾကာခဏ ထုတ္ေဖာ္ေျပာေလ့ရွိပါတယ္။
အလြန္မွန္ပါတယ္။ အက်ဳိး စီးပြားမပါဘဲအမ်ားႀကီးအနစ္နာ ခံခဲ့ၾကပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ေျပာခ်င္တာက အခုေလာက္ေျပာတာထက္ကိုအ မ်ားႀကီး ပိုအနစ္နာခံခဲ့ရတဲ့အ ေၾကာင္းျဖစ္ပါတယ္။ မၿပီးဆုံးႏုိင္ ေလာက္ေအာင္ ဆက္ၿပီးဆက္ၿပီး နစ္နာေနရဆဲလည္းျဖစ္ပါတယ္။
၂၀၀၄ ေစာေစာပုိင္းမွာကၽြန္ ေတာ္တုိ႔ရွမ္းေခါင္းေဆာင္ေတြကို  အစုိးရက ဖမ္းၿပီးေထာင္ခ်လိုက္ ၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ UNAအေနနဲ႔ မရပ္မနားဘဲ ေတာက္ေလွ်ာက္ ဆက္လက္လႈပ္ရွားေနခဲ့တယ္။အ ထူးသျဖင့္ မြန္၊ ရခုိင္၊ ဇုိမီးနဲ႔ ရွမ္း ပါတီေတြျဖစ္ပါတယ္။ ၂၀၀၈မွာ အေျခခံဥပေဒ ဆႏၵခံယူပြဲမွာလည္း ဆန္႔က်င္မဲေပးခဲ့ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ No Voteလႈပ္ရွားမႈ ေတြကိုလည္း လုပ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ၂၀၁၀မွာက်ေတာ့ SNLDအဖြဲ႕အေနနဲ႔ သူတုိ႔ေခါင္းေဆာင္ေတြကို အစုိးရက ဖမ္းထားတာေၾကာင့္ အဲဒီတုန္းက က်င္းပတဲ့ ၂၀၁၀ေရြး ေကာက္ပြဲကုိ မ၀င္ဖုိ႔ဆုံးျဖတ္ခဲ့ၾက တယ္။ UNAမဟာမိတ္ေတြျဖစ္ ၾကတဲ့ ဇုိမီး၊ ရခုိင္နဲ႔ မြန္ပါတီေတြ ကလည္း SNLD ကို ေထာက္ခံတဲ့ အေနနဲ႔ ေရြးေကာက္ပြဲကို ဆန္႔ က်င္ၿပီး မ၀င္ၾကေတာ့ပါဘူး။တစ္ နည္းအားျဖင့္ ပါတီမွတ္ပုံတင္ ထားတာေတြကို ပယ္ဖ်က္ခံလိုက္ ၾကရတာျဖစ္ပါတယ္။
အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႕ ခ်ဳပ္ကလည္း အဲဒီတုန္းက ၂၀၁၀ေရြးေကာက္ပြဲကို ဆန္႔က်င္ၿပီး မ၀င္ခဲ့ပါဘူး။ အဲဒီအေျခအေန မွာ ျပည္ေထာင္စုႀကံ႕ခုိင္ေရးႏွင့္ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးအသင္းကေန ျပည္ေထာင္စုႀကံ႕ခိုင္ေရးႏွင့္ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးပါတီအျဖစ္ကို ေျပာင္းလဲခဲ့တယ္။ ေရြးေကာက္ပြဲ၀င္ဖုိ႔ ျပင္ဆင္ထားတဲ့ ျပည္ခုိင္ၿဖိဳးပါတီအဖုိ႔ ၿပိဳင္ဘက္ပါတီက ေလာက္ေလာက္လားလား မရွိေတာ့ဘူးျဖစ္သြားခဲ့တယ္။ တစ္ကုိယ္တည္း ၿပိဳင္ပြဲ၀င္ၿပီးတစ္ကုိယ္တည္းေအာင္ပြဲဆင္ဖုိ႔ဆုိတာ အျမင္မတင့္တယ္ဘူးျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေရြးေကာက္ပြဲက်င္းပတာကို အေကာင္းျမင္ၿပီး ေထာက္ခံတဲ့ အင္အားစုတစ္ခုရွိခဲ့တယ္။ အဲဒီအင္အားစုကေနၿပီး ေရြးေကာက္ပြဲက်င္းပတာကို ေထာက္ခံတဲ့ အသုိက္အ၀န္းထဲက လူေတြကို ႏုိင္ငံေရးပါတီသစ္ထူေထာင္ၿပီး ေရြးေကာက္ပြဲ၀င္ႏုိင္ေအာင္ အားေပးအားေျမႇာက္ကူညီခဲ့တယ္။ ဒါတင္မကဘဲ တုိင္းရင္းသားႏုိင္ငံေရးပါတီအသစ္ေတြ ေပၚေပါက္လာေအာင္အပူတျပင္းႀကိဳးစားထူေထာင္ေပးခဲ့ၾကတယ္။ ပါတီဖြဲ႕စည္းႏုိင္ေအာင္ အစစအရာရာအကူအညီေတြေပးခဲ့ၾကတယ္။ သူတုိ႔ရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ့ ျပည္ခုိင္ၿဖိဳးပါတီအေနနဲ႔ ယွဥ္ၿပိဳင္ဘက္ေတြရွိေနေစဖုိ႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့လည္း ႏုိင္ငံေရးပါတီထူေထာင္ဖုိ႔ဆုိတာ ေငြေၾကးမျပည့္စုံရင္ အေတာ္ခက္တယ္ဆုိတာကို သူတုိ႔သိထားေတာ့ အဲဒီအင္အားစုေတြကပဲ ေငြေၾကးအေတာ္မ်ားမ်ားထုတ္ေပးၿပီး တုိင္းရင္းသားပါတီသစ္ေတြ ထူေထာင္ႏုိင္ေအာင္ ကူညီခဲ့ၾကတယ္။ ေနာင္တစ္ခ်ိန္က်ေတာ့ အဲဒီအေၾကာင္းေတြကို ေငြထုတ္ေပးခဲ့တဲ့သူက ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆုိလိုက္တဲ့အတြက္ ေထာက္ပံ့ေၾကးရထားတဲ့ ပါတီတစ္ခုဆုိရင္ အကြဲအၿပဲေတြေတာင္ျဖစ္သြားခဲ့ပါေသးတယ္။
ေျပာရမယ္ဆုိရင္ ျပည္ခုိင္ ၿဖိဳးပါတီအတြက္ ၿပိဳင္ဘက္ပါတီ အသစ္ေတြ ေမြးဖြားေပးခဲ့တဲ့ အဲဒီ အစီအစဥ္ေတြေၾကာင့့္ တုိင္းရင္း သားႏုိင္ငံေရးပါတီအသစ္ေတြ ေပၚေပါက္လာရတာပါပဲ။ အဲဒီ တုန္းက ေငြေၾကးအကူအညီေတြ သာမရခဲ့ရင္ အခုေလာက္အထိ တုိင္းရင္းသားႏုိင္ငံေရးပါတီေတြ မ်ားမွာမဟုတ္ပါဘူး။
၂၀၁၂ခုႏွစ္ မွာ အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္က မွတ္ပုံျပန္တင္ၿပီး ၾကားျဖတ္ေရြးေကာက္ပြဲ၀င္လုိက္ ေတာ့ အရင္ေရြးေကာက္ပြဲကို သ ပိတ္ေမွာက္ခဲ့တဲ့ ၁၉၉၀တုိင္းရင္း သားပါတီေတြလည္း ကမန္းက တန္းမွတ္ပုံျပန္တင္ၾကရတယ္။ ၾကားျဖတ္ေရြးေကာက္ပြဲကေတာ့ အလစ္အငိုက္မိသြားလုိ႔ မ၀င္ လိုက္ၾကရပါဘူး။ UNAကို တရား ၀င္ပါတီေတြနဲ႔ ျပန္ၿပီးအသက္၀င္ ေစခဲ့တယ္။ ၂၀၁၅အထိ သုံးႏွစ္ နီးပါး UNAနဲ႔ NBFတုိ႔ဟာ သီးျခား စီျဖစ္ေနခဲ့ရတယ္။ အထက္မွာ ေျပာခဲ့သလုိ တခ်ဳိ႕က ေပါင္းစည္း ေရးလုပ္ၿပီး ပူးေပါင္းၾကတယ္။ တခ်ဳိ႕က ပူးေပါင္းလုိ႔မရခဲ့ၾကဘူး။ တခ်ဳိ႕ကေတာ့ ဆက္ၿပီးႀကိဳးစား ေနၾကဆဲပါ။ ပူးေပါင္းၿပီးသူေတြ လည္းပါတီတြင္းသေဘာထားကြဲ ၾကျပန္တယ္။ ေျပာရရင္ေတာ့လူ မ်ဳိးစုတုိင္းရင္းသားႏုိင္ငံေရးပါတီ ေတြမညီမၫြတ္ျဖစ္ေနၾကတယ္။ အားလုံးကို တစုတေ၀းတည္းျဖစ္ေအာင္မစုစည္းႏုိင္ၾကဘူး။ တခ်ဳိ႕ဆုိရင္ စုစည္းဖုိ႔စိတ္ကူးေတာင္ရွိပုံမရၾကပါဘူး။
ဘာေၾကာင့္ ဒီလိုေတြျဖစ္ခဲ့ တာလဲ။ အဓိကကေတာ့ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲကို ၁၉၉၀တုန္းက ဖြဲ႕ခဲ့တဲ့ ႏုိင္ငံေရးပါတီေတြက ႏုိင္ ငံေရးအရ သပိတ္ေမွာက္ခဲ့ၾက တယ္။ သမုိင္းေၾကာင္းလွပခဲ့ေပ မယ့္ ႏုိင္ငံေရးအရ ေအာင္ျမင္သ လား၊ မေအာင္ျမင္ဘူးလားဆုိတာ ေတာ့ အေျဖမထြက္ခဲ့ပါဘူး။ အ ေျဖထုတ္ဖုိ႔လည္း ဘယ္သူကမွ ႀကိဳးစားအားထုတ္ၾကပုံမရပါဘူး။ အဲဒီတုန္းကေတာ့ အခက္အခဲအ က်ပ္အတည္းေပါင္းစုံနဲ႔ စစ္အစုိး ရကို ဆန္႔က်င္တုိက္ပြဲ၀င္ခဲ့ၾကတာ မုိ႔ စည္းစည္း႐ုံး႐ုံးလက္တြဲေဆာင္ ရြက္ခဲ့တာပါ။ ဒါေပမဲ့လည္း ရရွိခဲ့ တဲ့အက်ဳိးဆက္ကေတာ့ ေနာက္ ထပ္တုိင္းရင္းသားႏုိင္ငံေရးပါတီ အသစ္ေတြထပ္ေပၚလာတယ္။ ထပ္ေပၚလာတဲ့ တုိင္းရင္းသားႏုိင္ ငံေရးပါတီအသစ္ေတြနဲ႔ ရွိေနၿပီး သား တုိင္းရင္းသားႏုိင္ငံေရးပါတီ ေတြဟာ သေဘာတရားမွာမတူ ၾကေတာ့ဘူး။ အျမင္ေတြလည္း ကြဲျပားသြားၾကတယ္။ ေပါင္းစည္း ဖုိ႔ဆုိတာလည္း သိပ္ကိုခက္သြား ၾကတယ္။ အဲဒီအကြဲအၿပဲေတြ ေၾကာင့္ တုိင္းရင္းသားႏုိင္ငံေရး ပါတီေတြ ၂၀၁၅ေရြးေကာက္ပြဲ မွာ မ႐ႈမလွ႐ႈံးနိမ့္သြားၾကတယ္ဆုိ တဲ့ အယူအဆေတြလည္းေပၚခဲ့ တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ဆန္း စစ္ခ်က္ကေတာ့ အင္အားႀကီးႏုိင္ ငံေရးပါတီႀကီးက အလွည့္အ ေျပာင္း(ဂငယ္ေကြ႕)သိပ္ကိုျမန္ လြန္းတာေၾကာင့္ လက္တြဲေဖာ္ပါ တီကေလးေတြ လူးလွိမ့္က်န္ရစ္ခဲ့ တယ္လုိ႔ပဲ ျမင္မိပါတယ္။
ျဖစ္ခဲ့ၾကတာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး သူ႔အယူအဆနဲ႔သူ၊ သူ႔ယုံၾကည္ ခ်က္နဲ႔သူမုိ႔ ဘယ္သူ႔ကိုမွ အျပစ္မ တင္လုိပါဘူး။ ကံၾကမၼာလုိ႔ပဲ မွတ္ယူထားတာအေကာင္းဆုံးပါပဲ။ ႏိိိုင္ငံေရးလုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြရဲ႕ ေနာက္ဆက္တြဲဲမွာမေမွ်ာ္လင့္ပဲ ေပၚေပါက္လာတတ္တဲ့ လႈိင္းဂ ယက္လုိ႔ ဆုိရင္လည္းမမွားပါဘူး။ တမင္သက္သက္ညစ္ပတ္တာမ ဟုတ္လုိ႔လည္းအျပစ္ေျပာစရာမ ရွိပါဘူး။ အဲဒီလိုျဖစ္လာလိမ့္မယ္ လုိ႔လည္း ဘယ္သူကမွ မခန္႔မွန္း ႏုိင္ခဲ့ၾကပါဘူး။ ႏုိင္ငံေရးဂု႐ုႀကီး ေတြေတာင္ ဒီလိုျဖစ္ႏုိင္တယ္ဆုိ တာ မျမင္ခဲ့ၾကပါဘူး။
တုိင္းရင္းသားႏုိင္ငံေရးပါတီ ေတြ ဘာေၾကာင့္ ဒီလုိကြဲျပားေန ၾကရတာလဲ၊ ဘာေၾကာင့္မညီမ ၫြတ္ျဖစ္ေနၾကရတာလဲ၊ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲကို မ၀င္ဘဲဆန္႔ က်င္ခဲ့တာ မွန္သလား၊ မွားသ လားဆုိတာကို ျပန္လွန္သုံးသပ္ ဆင္ျခင္ၾကည့္ေနရင္းက ေတြ႕ လာရတဲ့အခ်က္ကေလးေတြကို သင္ခန္းစာယူႏုိင္ေအာင္ ျပန္ လည္မွ်ေ၀ရျခင္းပဲျဖစ္ပါတယ္။
ေျပာခ်င္တာက CRPPမွာ ပါ၀င္ခဲ့ၾကတဲ့ တုိင္းရင္းသားႏုိင္ငံ ေရးပါတီေတြဟာ အနစ္နာခံခဲ့ၾက တယ္။ ဒါေပမဲ့ထင္ထားတာထက္ (ေျပာျပေနတာထက္)ပုိၿပီးနစ္နာ ခဲ့တယ္ဆုိတာကို ေျပာခ်င္တာပါ။ ပါတီေတြတင္နစ္နာသြားသလား ဆုိတဲ့ အေမးရွိခဲ့ရင္ အဲဒီေလာက္ မကပါဘူး။ တုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိး စုတခ်ဳိ႕ရဲ႕ လူမ်ဳိးစုတြင္းစည္းလုံး ညီၫြတ္မႈကိုပါ သြားေရာက္ထိ ခုိက္ခဲ့တယ္ဆုိရင္ မမွားေလာက္ ပါဘူး။
အခုလို အရပ္သားအစုိးရ စစ္စစ္ကို အာဏာလႊဲေပးခဲ့တဲ့ သ မုိင္း၀င္ကာလမ်ဳိးမွာကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အားလုံးဟာ အရပ္သားအစုိးရ သစ္စစ္စစ္ကိုျပည္သူ႔အက်ဳိးျပဳ လုပ္ငန္းေတြပိုမုိလုပ္ကိုင္ႏုိင္ဖုိ႔ တက္ညီလက္ညီ၀ုိင္း၀န္းကူညီရ မယ့္အခ်ိန္ျဖစ္ပါတယ္။ ႏွစ္ေပါင္း ငါးဆယ္ေက်ာ္မွားယြင္းလာတဲ့၊ လြဲေခ်ာ္လာတဲ့ အုပ္ခ်ဳပ္မႈစနစ္ ေတြကို ျပဳျပင္ရာမွာလည္း ကၽြန္ ေတာ္တုိ႔ အားလုံးဟာ မိမိတို႔က် ရာတာ၀န္၊ ေရာက္ရာေနရာက ေန ၀ုိင္း၀န္းကူညီရမယ့္ကာလ လည္းျဖစ္ပါတယ္။ ႏွစ္ေပါင္းမ်ား စြာ၊ အဆင့္ေပါင္းမ်ားစြာ၊ ဘ၀ ေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔ ရင္းႏွီးၿပီးရလာခဲ့ တဲ့ ျပည္သူ႔အာဏာကို ကာကြယ္ ေစာင့္ေရွာက္ရမယ့္ အခ်ိန္သမယ ဆုိလည္း မမွားေလာက္ပါဘူး။
ဒါေပမဲ့လည္း တုိင္းရင္းသား ႏုိင္ငံေရးပါတီေတြအဖုိ႔မွာေတာ့ နည္းပါးလြန္းတဲ့ ႏုိင္ငံေရးျဖတ္ သန္းမႈအေတြ႕အႀကဳံကပဲ စကား ေျပာေနသလားမသိေတာ့ပါ။ အ ခုဆုိရင္ လူမ်ဳိးစုတုိင္းရင္းသား၊ ႏုိင္ငံေရးပါတီေတြဟာ ေနာက္ဆက္တြဲဇာတ္လမ္းေတြအျဖစ္ အစိပ္စိပ္အႁမႊာႁမႊာကြဲျပားေနၿပီး သူတစ္ဖုံ ငါတစ္မ်ဳိးအေမြဆုိးေတြနဲ႔ နပန္းလုံးျဖစ္ေနၾကရဆဲျဖစ္ေနေၾကာင္းပါ။
7Days Daily (Issue No. 1107 Thursday, June 2, 2016)

ေခ်ာတုိင္တက္သူမ်ား

ကြၽန္ေတာ္ သိပ္မမွတ္မိ ေတာ့တဲ့ မၾကာလွေသာ ကာလတစ္ခုမွာ ‘‘ျပည္သူ႔ေခတ္’’လို႔ ထင္ပါတယ္။ အဲဒီမွာ ‘‘ၿပိဳင္တူတြန္းမွ ေရြ႕ပါမည္’’ဆုိတဲ့ ေဆာင္းပါးတစ္ ပုဒ္ ကြၽန္ေတာ္ေရးခဲ့ဖူးပါတယ္။ အဲဒီေဆာင္းပါးကို မိတ္ေဆြအ ေတာ္မ်ားမ်ားက ႀကိဳက္တယ္လုိ႔ လာေျပာၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ္တုိက္တြန္းခဲ့သလို ဘယ္သူ မွ လိုက္လုပ္တာမ်ိဳးကေတာ့ မရွိ ခဲ့ပါဘူး။ တကယ္ေတာ့လည္း အားလံုးက တစ္ၿပိဳင္တည္းလုပ္ဖို႔ ဆုိတာ သိပ္လြယ္တဲ့ကိစၥမွမဟုတ္ တာကိုး။ သေဘာကေတာ့ လက္ ေတြ႕မွာ လုပ္ငန္းေဖာ္ေဆာင္ဖို႔ မျဖစ္ႏိုင္ခဲ့ဘူးဆုိတာကို ေျပာခ်င္ တာပါ။
ဒါေပမဲ့ဗ်ာ.. လြန္ခဲ့တဲ့ ႏိုဝင္ ဘာလ ၈ ရက္ေန႔မွာေတာ့ ျမန္မာ ႏုိင္ငံသူ၊ ႏုိင္ငံသားေတြဟာ အမ်ိဳး သားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ကို ၈၀ ရာခုိင္ႏႈန္းေလာက္ ႏုိင္သြားေအာင္ျပတ္ျပတ္သားသား ဝုိင္းၿပီးမဲပံု ေအာထည့္လုိက္တာဟာျဖင့္ရင္ တစ္ကမၻာလံုးကေတာင္ အံ့အား သင့္မွင္တက္မိသြားတဲ့အထိ ျဖစ္ ခဲ့တာ အားလံုးအသိပါပဲ။ ကြၽန္ ေတာ္ေျပာခ်င္တာကေတာ့ အား လံုးက ၿပိဳင္တူတြန္းလိုက္ၾကလို႔ ႏုိင္ငံ့သမိုင္းရဲ႕ မွတ္တမ္းဝင္အေရြ႕တစ္ခုကို ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ေဖာ္ ေဆာင္လိုက္ႏုိင္ခဲ့တယ္လို႔ ဆုိခ်င္ တာ ျဖစ္ပါတယ္။
ကိုင္း.. အမ်ားေမွ်ာ္လင့္ေန ၾကတဲ့၊ ျဖစ္ခ်င္ေနၾကတဲ့ ဒီမိုက ေရစီဘက္ေတာ္သား ႏုိင္ငံေရး ပါတီႀကီးဟာ အခုဆုိရင္ ႏုိင္ငံ့ တာဝန္မ်ားကို ဦးေဆာင္ဦးရြက္ျပဳ ၿပီး ထမ္းေဆာင္ခြင့္ရေနၿပီျဖစ္ပါ တယ္။ အဲဒီၾကားထဲမွာမွ ဒီမိုက ေရစီဘက္ေတာ္သားေတြၾကားထဲ မွာ အားမလိုအားမရ ျဖစ္ၾကတာ ေတြ၊ မခ်င့္မရဲျဖစ္ၾကတာေတြ၊ စိုးရိမ္ပူပန္မႈျဖစ္ၾကတာေတြကို ေနရာအေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ၾကား ေနရျပန္တယ္။ အထူးသျဖင့္ ႏုိင္ငံေရးေလာကသားေတြၾကားမွာ ပိုၿပီးေတာ့ ၾကားေနရပါတယ္။ ႏွစ္ေပါင္းရာစုႏွစ္တစ္ဝက္ေလာက္ ၾကာေတာ့မွ တစ္ႀကိမ္ႀကံဳရတာဆုိ ေတာ့လည္း စိတ္ပူပန္မႈေတြ ျဖစ္ ေနမွာကေတာ့ ျဖစ္သင့္တဲ့ကိစၥ တစ္ခုျဖစ္ပါတယ္။
ဒီေနရာမွာ ကြၽန္ေတာ္ေျပာ ခ်င္တဲ့ ေခ်ာတုိင္တက္သူမ်ားဆုိ တာကေတာ့ ဆရာေနဝင္းေမာင္ ေရးခဲ့တဲ ေခ်ာတုိင္နဲ႔ေတာ့ တူမယ္ မထင္ပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ္ေျပာခ်င္ တဲ့ ေခ်ာတုိင္က တစ္မ်ိဳးပါ။
အမ်ားသိၾကတဲ့အတုိင္း ဝါး ပိုးဝါးေျဖာင့္ေျဖာင့္ႀကီးကို တည့္ တည့္မတ္မတ္စိုက္ထူထားၿပီး အ ေပၚဆံုးက အဆစ္မွာ ဝက္ဆီေတြ ထည့္ထားၿပီး ေအာက္ဘက္ကို တစိမ့္စိမ့္ယိုက်ေနေအာင္ အ ေပါက္ေဖာက္ထားတယ္။ တိုင္ လႈပ္တာနဲ႔ ဆီေတြက စိမ့္စိမ့္ၿပီး စီးက်လာပါတယ္။ အဲဒီဝက္ဆီရွိ တဲ့ အဆစ္ထိပ္မွာ အလံတင္ထား ၿပီး အဲဒီအလံကို ဆုအျဖစ္သတ္ မွတ္ထားတာကို အဖြဲ႕လိုက္ တစ္ ဖြဲ႕ခ်င္း သူ႔ထက္ငါ အလုအယက္ တက္ၿပီး ေအာင္လံကို ရေအာင္ ယူၾကရတဲ့ ေပ်ာ္စရာကစားနည္း တစ္မ်ိဳးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ေအာင္လံအတြက္ ဆုေၾကးေငြက ဘယ္ေလာက္မွမမ်ားေပ မယ့္ လူငယ္လူလတ္ေတြကေတာ့ အဖြဲ႕လိုက္ အစြမ္းျပဖို႔ ႀကိဳးစားၾက တာ  အလြန္ေပ်ာ္စရာ ေကာင္းလွ ပါတယ္။ ေျပာင္ေခ်ာႀကီးျဖစ္ေန တဲ့ ဝါးလံုးမွာ ဆီေတြက တစိမ့္ စိမ့္က်ေနေတာ့ တစ္ဦးခ်င္းအေန နဲ႔ ဖက္တြယ္တက္ဖို႔ဆုိတာ အ ေတာ္ခက္လွပါတယ္။ တစ္ ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ဆင့္ၿပီး တစ္ေယာက္ပခံုးတစ္ေယာက္ နင္းၿပီး ႀကိဳးစားတက္ၾကရတာျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ကိုယ္လံုးမွာ ဆီေတြ ေပေနေတာ့ တစ္ေယာက္တက္၊ တစ္ေယာက္ျပဳတ္က်၊ ေနာက္ တစ္ေယာက္ေခ်ာ္က်နဲ႔ ပြဲၾကည့္ ပရိသတ္အေပါင္းကေတာ့ တဝါး ဝါးနဲ႔ ေပ်ာ္စရာကစားနည္းလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ တခ်ိဳ႕အရပ္ေတြမွာ ဆုိ ဆုိင္းဝုိင္းအေသးစားေလးေတြ ေတာင္ပါတတ္ပါတယ္။
ေအာင္လံကို ရႏုိင္ဖို႔အတြက္ အဖြဲ႕လိုက္ ညီၫြတ္မႈရွိဖို႔ လိုပါ တယ္။ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ ေယာက္ အနစ္နာခံႏုိင္ဖို႔လိုပါ တယ္။ ဘာလို႔ဆုိေတာ့ တစ္ ေယာက္ပခံုးကို ေနာက္တစ္ ေယာက္က တက္နင္းၿပီးတက္၊ ေနာက္ထပ္တစ္ေယာက္က အဲဒီ ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ပခံုးကို ထပ္နင္းၿပီး တစ္ဆင့္ထပ္တက္။ အဲဒီလိုနည္း နဲ႔ ေအာင္လံနားကိုေရာက္ေအာင္ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္နင္း တက္ၾကရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ပန္း တုိင္ျဖစ္တဲ့ ေအာင္လံနားေရာက္ ေလ လူမ်ားလာေလဆုိေတာ့ ေအာက္ဆံုးက တစ္ေယာက္ဆို အံႀကိတ္ၿပီး ခံရေလပါပဲ။ အဲဒီ ေအာက္ဆံုးက တစ္ေယာက္သာ ၿပိဳလဲသြားရင္ အေပၚမွာရွိတဲ့လူ ေတြလည္း တစ္ၿပံဳႀကီး ျပန္ေလွ်ာ က်ရတာမို႔ လူညီဖို႔၊ အနစ္နာခံဖို႔၊စာနာမႈရွိဖို႔လိုတဲ့ ကစားနည္းတစ္ ခုျဖစ္ပါတယ္။
ကြၽန္ေတာ္ တကယ္ေျပာခ်င္ တာက ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးကို ကြက္ ကြက္ကြင္းကြင္း ျမင္သာေအာင္ ေျပာခ်င္လို႔ ေခ်ာတုိင္တက္ပံု တက္နည္း အေၾကာင္းေတြေျပာ ေနရျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္ ေတာ့ ဒီေန႔ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးရဲ႕ ေခ်ာတုိင္ထိပ္က ေအာင္လံကို ဆြတ္ခူးရယူလိုက္ႏုိင္သူကေတာ့ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေအာင္လံကို ရယူ လိုက္ႏိုင္တာက ဒီခ်ဳပ္ျဖစ္ပင္ ျဖစ္ျငားေသာ္လည္း ေအာင္ပြဲက ေတာ့ ‘‘ျပည္သူလူထု’’ရဲ႕ ေအာင္ပြဲ ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ျပည္သူ႔ေအာင္ပြဲ အတြက္ ဒီခ်ဳပ္က ေအာင္လံကို ဆြတ္ယူေပးခဲ့တာလို႔ ေျပာမယ္ဆုိ ရင္ မမွားပါဘူး။
၁၉၆၂ ေနာက္ပိုင္းမွာက တည္းက ဒီမိုကေရစီဘက္ေတာ္ သားေတြဟာ ေပ်ာက္ဆံုးသြားတဲ့ ဒီမိုကေရစီေလး ျပန္ရရေလ ေအာင္ တစ္ဖြဲ႕ခ်င္းျဖစ္ျဖစ္၊ တစ္ ဦးခ်င္းျဖစ္ျဖစ္၊ အဖြဲ႕ေတြေပါင္း လို႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ နည္းလမ္းမ်ိဳးစံုနဲ႔ ႀကိဳးပမ္းခဲ့ရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီခရီး လမ္းမွာ ဘဝပ်က္ခဲ့ရသူေတြ၊ ေထာင္က်ခဲ့ရသူေတြ၊ က်ဆံုးခဲ့ရ သူေတြ၊ ထြက္ေျပးခဲ့ရသူေတြ၊ ဆင္းရဲဒုကၡအေရာက္ခံၿပီး တစ္ပြဲ ၿပီးတစ္ပြဲ၊ တစ္ႀကိမ္ၿပီးတစ္ႀကိမ္ ႀကိဳးပမ္းခဲ့ၾကရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ခုႏွစ္အလိုက္၊ အျဖစ္အပ်က္အ လိုက္ သမိုင္းမွတ္တမ္းတင္ထား ၿပီးလည္း ျဖစ္ပါတယ္။
ေခ်ာတုိင္တက္ၾကတဲ့အခါ ဦးဆံုးပထမတက္ခဲ့တဲ့လူေတြအ တြက္ကေတာ့ လတ္လတ္ဆတ္ ဆတ္ ဆီေတြနဲ႔ေတြ႕ၿပီး ေနာက္ ျပန္လန္က်ရတာ ထံုးစံလိုျဖစ္ပါ တယ္။
 ဒီလိုနည္းနဲ႔ တစ္ဖြဲ႕ၿပီးတစ္ ဖြဲ႕၊ တက္လိုက္၊ ျပန္က်လိုက္နဲ႔ အခ်ိန္ၾကာလာတာနဲ႔အမွ် က်ေန တဲ့ဆီေတြလည္း တျဖည္းျဖည္း နည္းလာေတာ့ ေနာက္ပိုင္းတက္ ရတဲ့လူေတြအဖို႔ ပိုၿပီးေမွ်ာ္လင့္ ခ်က္ထားႏုိင္ခဲ့တာ ထံုးစံလိုပဲျဖစ္ ပါတယ္။
ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ ျပည္သူ ေတြ ေမွ်ာ္လင့္ေနၾကတဲ့ ေအာင္ လံကို ဆြတ္ယူရရွိခဲ့ၿပီး ျဖစ္ပါ တယ္။ ဒီခ်ဳပ္ အႏုိင္ရေအာင္ ျပည္သူလူထုတစ္ရပ္လံုးက ‘‘ၿပိဳင္ တူဝိုင္းတြန္း’’လိုက္လို႔ ရရွိတဲ့ ေအာင္ပြဲျဖစ္ပါတယ္။ ေခတ္အ ဆက္ဆက္ အနစ္နာခံ ႀကိဳးပမ္းခဲ့ ၾကတဲ့ ႏုိင္ငံေရးသမားေတြအ တြက္လည္း ဒါဟာ ျပည္သူ႔ေအာင္ပြဲပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ႀကိဳးပမ္းခဲ့တဲ့လူ အားလံုး၊ အနစ္နာခံခဲ့တဲ့လူအား လံုးဟာ ျပည္သူလူထုတစ္ရပ္လံုး က ေပးအပ္ခဲ့တဲ့ အခုေအာင္ပြဲကို ကိုယ့္ေအာင္ပြဲလိုပဲ သေဘာထား ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကိုယ္တုိင္ ေအာင္လံကို ဆြတ္ခူးမွ ကိုယ့္ ေအာင္ပြဲမဟုတ္ပါဘူး။ အခုလို အလြန္ကို မလြယ္ကူတဲ့၊ ျဖစ္နုိင္ခဲ တဲ့ ျပည္သူတစ္ရပ္လံုးက ‘‘ၿပိဳင္ တူ’’ဝိုင္းတြန္းျဖစ္ဖို႔ဆုိတာ လြန္ခဲ့ တဲ့၊ ၿပီးခဲ့တဲ့ အေၾကာင္းတရားေတြ ေၾကာင့္ ျဖစ္ရတဲ့ အက်ိဳးတရား ျဖစ္ပါတယ္ဆုိရင္ လက္မခံလို႔ မရပါဘူး။
ဒါေၾကာင့္ အခုေအာင္ပြဲဟာ အားလံုးရဲ႕ေအာင္ပြဲလုိ႔ ကြၽန္ေတာ္ ေတာ့ ဆုိခ်င္ပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး အခုေအာင္ပြဲဟာ ေအးေအးခ်မ္း ခ်မ္းနဲ႔ တရားမွ်မွ်တတရခဲ့တဲ့ ေအာင္ပြဲျဖစ္တာမို႔ ပိုၿပီးေတာ့ တန္ဖိုးထားၾကဖို႔ လိုပါတယ္။ ႏုိင္ငံေရး ပါတီေပါင္း ၉၀ ေက်ာ္ ဝင္ေရာက္ယွဥ္ၿပိဳင္ခဲ့တဲ့ ၿပီးခဲ့တဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲဟာဆုိရင္ ႏုိင္ငံေရး ၿပိဳင္ဆုိင္မႈေတြ ရွိခဲ့တဲ့အတြက္ အခုေလာက္ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းညင္ညင္သာသာ ျဖစ္လိမ့္မယ္လို႔ ဘယ္သူမွ ထင္မထားခဲ့ပါဘူး။ စိတ္တထင့္ထင့္နဲ႔ ပူပင္ေနခဲ့ရေပမယ့္ ျမန္မာျပည္သူေတြရဲ႕ ႏုိင္ငံေရးရင့္က်က္မႈက ထင္ထားတာထက္ အမ်ားႀကီးရင့္က်က္ခဲ့တယ္ ဆုိတာ သိသာလွပါတယ္။ သက္ေသထူလိုက္တာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီရင့္က်က္မႈကို ျမန္မာ ျပည္သူေတြအေနနဲ႔ ဆက္လက္ ထိန္းသိမ္းဖို႔လိုအပ္သလို ဒီမိုက ေရစီဘက္ေတာ္သား ႏုိင္ငံေရး လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္အားလံုးက လည္း ရင့္က်က္မႈကို ပိုၿပီးထုတ္ ေဖာ္ျပသဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။ ျမန္မာ ျပည္သူလူထုတစ္ရပ္လံုးက တစ္ၿပိဳင္နက္ ‘‘ၿပိဳင္တူ’’မဲေပးခဲ့ၾကလုိ႔ ေအာင္လံေတာ္ကို ဆြတ္ခူးခဲ့တဲ့ပါတီကို ကြၽန္ေတာ္တုိ႔အား လံုးက ျပည္သူ႔မ်က္ႏွာကို ေထာက္ထားၿပီး ဝုိင္းဝန္းကူညီအားေပးၾက ဖို႔ လုိပါတယ္။ ဒီမိုကေရစီဘက္ ေတာ္သား ပါတီတစ္ရပ္လည္းျဖစ္ တာမို႔ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ မုဒိတာပြား ၾကဖို႔လိုပါတယ္။ ႏွစ္ကာလေပါင္းမ်ားစြာ ႀကိဳးစားခဲ့ရတဲ့ ႏုိင္ငံေရးေအာင္ပြဲတစ္ခုကို တန္ဖိုးထားတတ္ၾကဖို႔လည္း လုိပါတယ္။
ေအာင္ပြဲရ အမ်ိဳးသားဒီမိုက ေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ဘက္ကလည္း အ ထက္မွာ ဆုိခဲ့သလို ဒီမိုကေရစီ ဘက္ေတာ္သားအားလံုးကို ကိုယ္ စားျပဳခြင့္ရခဲ့တာဟာ အလြန္ကို ဂုဏ္ယူစရာျဖစ္သလို ႀကီးမားတဲ့ သမိုင္းတြင္မႈႀကီးတစ္ခုအျဖစ္ မွတ္တမ္းဝင္သြားခဲ့ၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။ႀကီးမားတဲ့ တာဝန္ႀကီးေတြကို ဆက္လက္ထမ္းေဆာင္ သယ္ပိုးသြားရေတာ့မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလိုသယ္ပိုးတဲ့အခ်ိန္မွာ ေခ်ာ တုိင္တက္စဥ္က ေအာက္ေျခအ က်ဆံုးေနရာေတြကေန ေတာင့္ခံ ခဲ့တဲ့လူေတြ၊ ဆီအလူးလူးေၾကာင့္ ေအာက္ျပန္ေလွ်ာက်ၿပီး မေအာင္ မျမင္ျဖစ္ခဲ့ရတဲ့ ဒီမိုကေရစီဘက္ ေတာ္သားေတြကိုလည္း ျပန္သတိရဖို႔ လိုပါတယ္။
ကြၽန္ေတာ္ဆုိခ်င္တာက ရာ ထူးေပးဖို႔၊ ေနရာေပးဖို႔ မဟုတ္ပါ ဘူး။ အဲဒီပုဂၢိဳလ္ေတြကလည္း ရာထူးကိစၥကို ေမွ်ာ္လင့္ေနၾက လိမ့္မယ္လို႔ ကြၽန္ေတာ္မထင္ပါ ဘူး။ ကိုယ့္ရဲ႕ ပန္းတုိင္ျဖစ္တဲ့ ဒီမို ကေရစီရရွိေရး ႀကိဳးပမ္းမႈသမိုင္း ေၾကာင္းမွာ အသိအမွတ္ျပဳခံရဖို႔ ေလာက္ကိုပဲ ေမွ်ာ္လင့္ေနၾကတာ ပါ။ ရန္သူကိုေတာင္ မိတ္ေဆြ ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ႏုိင္ခဲ့တဲ့ ႏုိင္ငံေရး ရင့္က်က္မႈရွိသူေတြဟာ ကိုယ့္ ဘက္ေတာ္သားအခ်င္းခ်င္းကို အသိအမွတ္ျပဳ ေလးစားဖို႔ဆုိတာ ခက္ခဲတဲ့ကိစၥမဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ့္ဘက္ေတာ္သားအခ်င္းခ်င္း အသိ အမွတ္ျပဳလက္တြဲ႐ံုနဲ႔လည္း ကိုယ့္ဘက္က ဘာမွေလ်ာ့သြားစရာ မရွိပါဘူး။ ေရွ႕လုပ္ငန္းစဥ္ေတြ မွာ ပိုမိုၿပီးေတာ့ေတာင္ အေထာက္အကူျဖစ္ေစႏုိင္ပါတယ္။ ဒီမိုက ေရစီဘက္ေတာ္သားေတြ ဆက္ လက္ၿပီး လုပ္ဖို႔ကိုင္ဖို႔ လုပ္ငန္း ေတြဟာ အေတာ္ကို မ်ားျပားပါ တယ္။ အဲဒီလုပ္ငန္းေတြကို ျပည္ သူေတြနဲ႔အတူ တည္ေဆာက္ၾက ဖုိ႔ ဒီမိုကေရစီဘက္ေတာ္သားေတြအားလံုးမွာ ဆက္လက္ၿပီး တာဝန္ ကိုယ္စီရွိေနၾကဆဲပဲလုိ႔ ကြၽန္ေတာ္ေတာ့ အဲဒီလိုယံုၾကည္ထားပါ တယ္။ ဒီမိုကေရစီဘက္ေတာ္သား ေတြအားလံုးဟာ တတ္ႏုိင္ သေလာက္ ဆက္လက္ၿပီး စည္းလုံးညီၫြတ္ဖို႔ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ ေယာက္၊ တစ္ဖြဲ႕ကိုတစ္ဖြဲ႕ ဝိုင္း ဝန္းကူညီဖို႔၊ အသိအမွတ္ျပဳဆက္ ဆံဖို႔ လုိအပ္ပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ႀကိဳးစားခဲ့ၾကတာက ဒီမိုကေရစီ ရရွိေရးတစ္ခုတည္းမဟုတ္ဘဲ အမ်ိဳးသားျပန္လည္ရင္ၾကားေစ့ ေရးနဲ႔ ျပည္တြင္းစစ္ပြဲေတြရပ္ဆုိင္း သြားတဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရရွိေရးေတြ ကို ဆက္လက္ႀကိဳးပမ္းသြားၾကရ မွာ ျဖစ္တာေၾကာင့္ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ ဦး၊ တစ္ဖြဲ႕နဲ႔တစ္ဖြဲ႕ အျပန္အလွန္ ဝန္းရံ၊ အသိအမွတ္ျပဳဖို႔ဆုိတာ လိုကိုလိုအပ္ေနေသးတဲ့ေဆာင္ ရြက္စရာ ျဖစ္ေနေၾကာင္းပါ ခင္ ဗ်ာ။   ။
7Days Daily (Issue No. 1093 Thursday, May 19, 2016)