ယုံၾကည္မႈ တည္ေဆာက္ျခင္းနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ပညာရွင္အသီးသီးက ဆိုထားတာေတြ အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကေတာ့ ရွမ္းျပည္နယ္/ရွမ္းလူမ်ိဳးေတြ လက္ေတြ႔ ႀကဳံေတြ႔ေနရတဲ့ အျဖစ္အပ်က္/အေျခအေနေတြအေပၚမွာ သုံးသပ္ၿပီး ႏိုင္ငံေရးရႈေထာင့္ကေန တင္ျပသြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရွမ္းျပည္နယ္အပါအ၀င္ ဒီေန႔ျပည္နယ္ေတြရဲ႕ အေျခအေနကိုု
ၾကည့္လိုက္ရင္ အမ်ားစုက ေအးခ်မ္းသာယာမႈ ကင္းမဲ့ ေနတာကို ေတြ႔ရပါလိမ့္မယ္။ ဒါဘာေၾကာင့္
ျဖစ္ေနရတာလဲ။ ဘာေၾကာင့္ ယမ္းခိုးတေ၀ေ၀ ျဖစ္ေနရ တာလဲ။ သာယာလွပတဲ့ ေတာင္းတန္းေတြမွာ ပန္းရနံ႔ေတြ
ေ၀ေနရမယ့္အစား ယမ္းနံ႔ေတြ ေ၀ေနရတာ ဘာေၾကာင့္ပါလဲ။ အဲဒီ ေဒသခံလူမ်ိဳးေတြ အတိဒုကၡေရာက္ေနၾကတာ
ဆယ္စုႏွစ္ေပါင္းခ်ီၿပီး အေတာ္ကို ၾကာခဲ့ပါၿပီ။ ေၾကကဲြ၀မ္းနည္းစရာ အျဖစ္အပ်က္အေျမာက္အျမားကို
ရင္ဆိုင္ခဲ့ၾကရတယ္။ ရင္ဆိုင္ေနရဆဲလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအေျခအေနဆိုးႀကီးကို ဘာေၾကာင့္ မဖယ္ရွားႏိုင္ေသးတာလဲ။
ေအးခ်မ္းသာယာမႈကုိ ဘာေၾကာင့္ မတည္ေဆာက္ႏိုင္ၾကတာလဲ။ ေမးခြန္းေတြ ရွိပါတယ္။ အေျဖေတြ
အမ်ားႀကီးထဲက တစ္ခုကေတာ့ ယုံၾကည္မႈ မရွိတာ၊ ယုံၾကည္မႈ မတည္ေဆာက္ႏိုင္တာပါလို႔ ေျပာႏိုင္ပါတယ္။
ျပည္ေထာင္စုႀကီးကို တည္ေဆာက္တယ္ဆိုတာ ယုံၾကည္မႈနဲ႔ တည္ေဆာက္ရတာ
ျဖစ္ပါတယ္။ ယုံၾကည္မႈ မရွိဘဲနဲ႔ ျပည္ေထာင္စုလည္း မျဖစ္ႏိုင္သလို ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလဲ တည္ေဆာက္လို႔
မရပါဘူး။ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ မယုံမၾကည္ ျဖစ္ေနမွေတာ့ ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး စစ္မွန္တဲ့ ျပည္ေထာင္စုျဖစ္ႏိုင္မွာလဲ။
ေရရွည္တည္တ့ံတဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ဘယ္လိုတည္ေဆာက္ႏိုင္မွာလဲ။ ဒါဟာ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။
ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာ စစ္မွန္တဲ့ ျပည္ေထာင္စု ျဖစ္ဖို႔နဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရရွိဖို႔အတြက္
ယုံၾကည္မႈ ရေအာင္ အရင္ဆုံး တည္ေဆာက္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါဆို တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ တစ္ဖဲြ႕နဲ႔တစ္ဖဲြ႕ ဘာေၾကာင့္ မယုံၾကည္ႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္ေနရတာလဲ ?
တန္းတူ ညီမွ်မႈ မရွိတာေတြ၊
ဗိုလ္က်စိုးမိုး အႏိုင္က်င့္တာေတြ၊
လူ႔အခြင့္အေရး ခ်ိဳးေဖါက္တာေတြ၊ ကတိမတည္ လိမ္လည္လွည့္ဖ်ားတာေတြ ၊ ႏိုင္ငံေရး
လြတ္လပ္ခြင့္ကို ခ်ဳပ္ခ်ယ္တာေတြ အစရွိတာေတြ ရွိေနလို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ လူတစ္စုက တစ္ျခားလူတစ္စုကို
မယုံၾကည္ႏိုင္လို႔ အဲဒီအျပဳအမူေတြကို လုပ္ေဆာင္တာ ျဖစ္တတ္ၿပီး ခံရတဲ့လူတစ္စုကလည္း ျပဳလုပ္သူ
လူတစ္စုကို တစ္ဖန္ျပန္ၿပီး မယုံၾကည္ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။ အဲဒီကေနစၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းမႈေတြေပ်ာက္ ပဋိပကၡေတြ ေရာက္လာေတာ့တာပါဘဲ။
ယုံၾကည္မႈကို တစ္ဖက္တည္းက တည္ေဆာက္လို႔လဲ မရပါဘူး။ ႏွစ္ဖက္ သို႔မဟုတ္
သုံးဖက္ ပါ၀င္သူအားလုံးက ပါ၀င္တည္ေဆာက္မွ ျဖစ္ႏိုင္တာပါ။ တစ္ဖက္နဲ႔ တစ္ဖက္ အျပန္အလွန္
နားလည္မႈ နဲ႔ လုပ္ျပကိုင္ျပ ေဆာင္ရြက္ျပတာေတြကသာ ယုံၾကည္မႈကို တည္ေဆာက္ႏိုင္မွာျဖစ္ပါတယ္။
က်ဥ္းေျမာင္းတဲ့ လူမ်ိဳးေရးစိတ္ဓါတ္ ဆိုတာ မေကာင္းသလို က်န္တစ္ဖက္က က်ဥ္းေျမာင္းတဲ့
လူမ်ိဳးႀကီး၀ါဒ ဆိုတာလည္း မေကာင္းပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တိုက္တြန္းခ်င္တာကေတာ့ အဲဒီ လဲြမွားမႈေတြကို
အားလုံးက ေရွာင္က်ဥ္ဖို႔ လိုပါတယ္။ ေဖ်ာက္ဖ်က္ ျပစ္ဖို႔ လိုပါတယ္။ ဒါမွ ယုံၾကည္မႈကို
တည္ေဆာက္ႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဥပမာ အခု အပစ္ရပ္စဲေရး စာခ်ဳပ္ေတြမွာ လက္မွတ္ထိုးၾကေတာ့
"ျပည္ေထာင္စုထဲက ခဲြမထြက္ပါဘူး" ဆိုၿပီးလက္မွတ္ ထိုးရပါတယ္။ ေကာင္းပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ ဒါဟာတစ္ဖက္ထဲအေပၚထားတဲ့ စည္းကမ္းခ်က္မ်ိဳးပါ။ တစ္ျခားတစ္ဖက္ကလည္း "ျပည္ေထာင္စုႀကီးထဲက
မခဲြထြက္ခ်င္ေအာင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘာေတြလုပ္ထားပါတယ္ " ဆိုတာမ်ိဳးၾကေတာ့ မပါပါဘူး။
အဲဒီေတာ့ ယုံၾကည္မႈတည္ေဆာက္ရာမွာ အခက္အခဲျဖစ္တတ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔က မခဲြထြက္ခ်င္ေအာင္
ဘာေတြဘာေတြ လုပ္ထားပါတယ္။ ခင္ဗ်ားတို႔ဘက္ကလဲ ခဲြမထြက္ပါနဲ႔ ဆိုတာမ်ိဳး ႏွစ္ဖက္စလုံးက ကတိေတြေပးမွ တရားမွ်တတဲ့၊ နားလည္မႈရွိတဲ့ ယုံၾကည္မႈတည္ေဆာက္တာ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။
ခဲြထြက္ေရး ဆိုတာကို အေၾကာင္းျပၿပီး လွည့္စားခဲ့တဲ့ အတိတ္ကအရိပ္မည္းႀကီးရဲ႕ ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္ေတြ ျဖစ္ပါတယ္။
အမွန္တကယ္ မရွိခဲ့တဲ့ ခဲြထြက္ေရးကို အေၾကာင္းျပၿပီး စစ္အာဏာသိမ္းခဲ့လို႔
ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ပထမဆုံး သမၼတႀကီးဟာ ဘာမွအျပစ္မရွိဘဲ ေထာင္ထဲမွာ ကြယ္လြန္ခဲ့ရတယ္။
သူ႕သားတစ္ေယာက္လည္း အေၾကာင္းမဲ့ က်ဆုံးခဲ့ရတယ္။ သီေပါေစာ္ဘြား ႀကီးလည္း အဖမ္းခံရၿပီး
ေပ်ာက္ဆုံးခဲ့ရတဲ့ သမိုင္းအမည္းစက္ႀကီး တစ္ခု ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။ ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ယုံၾကည္ႏိုင္ၾကပါမလဲ။
ရွမ္္းေတြဘက္က မယုံၾကည္ႏိုင္မႈဟာ တရားမွ်တမႈ ရွိပါတယ္လို႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ ၁၉၆၁-ခုႏွစ္ ေတာင္ႀကီးမွာျပဳလုပ္တဲ့ ျပည္နယ္ေပါင္းစုံ
ညီလာခံက ခ်မွတ္ခဲ့တဲ့ ျပည္ေထာင္စုမူဟာ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ အေျခခံဥပေဒကို ျပင္ဆင္ဖို႔ တင္သြင္းတဲ့စာတမ္းသာ
ျဖစ္ပါတယ္။ အေျခခံဥပေဒက ခြင့္ျပဳထားတဲ့ ဥပေဒလမ္းေၾကာင္းထဲက မူျဖစ္ပါတယ္။ ေနာင္အခါမွာေတာ့
အေျခခံဥပေဒနဲ႔ အညီအညြတ္လုပ္ထားတဲ့မူကေန အတင္းအၾကပ္စြပ္စဲြၿပီး ခဲြထြက္ေရးမူ အျဖစ္ကင္ပြန္းတပ္ခံခဲ့ရတာကို
၀မ္းနည္းဖြယ္ ေတြ႔ၾကရမွာပါ။ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး
၊ တစ္ဖဲြ႕နဲ႔တစ္ဖဲြ႕ ယုံၾကည္မႈေတြ ပ်က္ျပားသြားခဲ့ရၿပီး ေသြးခဲြအုပ္ခ်ဳပ္ျခင္းကို ခံလိုက္ၾကရတာဘဲ
အဖတ္တင္ က်န္ရစ္ပါေတာ့တယ္။
ဒီေန႕ ဒီအေျခအေနမွာေတာ့ သမိုင္းတစ္ေခတ္ကို အစျပဳလာပါၿပီ။ သမိုင္းေရးရာ
အမွန္တရားေတြကို ေဖၚထုတ္လာႏိုင္ ၾကပါၿပီ။ ဖယ္ဒရယ္စနစ္ဟာ ခဲြထြက္ေရးမဟုတ္ဘူးဆိုတာ အမ်ားစုက
လက္ခံလာၾကပါၿပီ။ ဖယ္ဒရယ္ဆိုတာ ေပါင္းစည္းေရး ဆိုတာကို လက္ခံလာၾကပါၿပီ။ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြေျပာတဲ့
စကားလုံးေတြထဲမွာ ဖယ္ဒရယ္စနစ္ဆိုတဲ့စကားလုံး မပါမျဖစ္ ေျပာဆုိ ေနၾကပါၿပီ။ ေတာက္ေလွ်ာက္ေျပာလာခဲ့တဲ့
ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြထက္ေတာင္မွ အသုံးျပဳတာ မ်ားေနပါၿပီ။ မဟုတ္မမွန္ ဓါးစာခံ လုပ္ခံခဲ့ရတဲ့ "ခဲြထြက္ေရး" အိပ္မက္ဆိုးႀကီးကေန ႏိုးထလာၾကၿပီလို႔ ေျပာလိုပါတယ္။ အခုဆိုရင္ ဖယ္ဒရယ္စနစ္ဆိုတာ
ခြဲထြက္ေရးမဟုတ္ ၊ ပူးေပါင္းေရး တနည္းအားျဖင့္ ျပည္ေထာင္စု စစ္စစ္မူသာျဖစ္ေၾကာင္း သိလာၾကပါၿပီ။
ကၽြန္ေတာ္တို႔အေနနဲ႔ တိုက္တြန္းခ်င္တာကေတာ့ ဒီေန႔ကာလလို သမိုင္းအမွန္ေပၚလာတဲ့ကာလမွာ
ကၽြန္ေတာ္တို႕ရဲ႕ သံသယေတြကို ေလွ်ာ့ခ်ၾကပါ။ နားလည္မႈ ေပးၾကပါ။ ျပည္ေထာင္စုႀကီးရဲ႕ အနာဂတ္ကို
ေမွ်ာ္ေတြးၾကပါ။ ယုံၾကည္မႈ တည္ေဆာက္ဖို႔ လမ္းဖြင့္ၾကပါ။ ကိုယ္ကိုယ္တုိင္လည္း ယုံၾကည္မႈတည္ေဆာက္ပါ။
အခြင့္ေကာင္းယူၾကပါ။ လက္လႊတ္ မခံဖို႔ တိုက္တြန္းလိုပါတယ္။ ယုံၾကည္မႈ တည္ေဆာက္မႈ လမ္းကို
ဖြင့္ထားၾကဖို႔ တိုက္တြန္းလိုပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာ ျပည္ေထာင္စုႀကီးရဲ႕ အမာခံအဖဲြ႕၀င္
ျဖစ္ေၾကာင္း "ပင္လုံစာခ်ဳပ္" ကတည္းက သက္ေသျပ ထားခဲ့တာကို မေမ့ၾကပါနဲ႔။ ဒါ့အျပင္
ကၽြန္ေတာ္တို႔ စဥ္းစားေတြးေတာသလို တစ္ဖက္ကလည္း မွန္မွန္ကန္ကန္လိုက္ၿပီး စဥ္းစားဖို႔
ေတြးေတာဖို႔တိုက္တြန္း လိုပါတယ္။
ယုံၾကည္မႈနဲ႔ တည္ေဆာက္တဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ေမွ်ာ္မွန္းၾကပါ။
ယုံၾကည္ရတဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးျဖစ္ဖို႔အတြက္ တန္းတူညီမွ်မႈ
ရွိဖို႕ လိုပါတယ္။ ကတိတည္ ေျဖာင့္မတ္ဖို႔ လိုပါတယ္။ လူ႔အခြင့္အေရး ခ်ိဳးေဖက္မႈေတြအစား
ကူညီရိုင္းပင္းမႈေတြ လိုပါတယ္။ ဗိုလ္က် စိုးမိုးမႈေတြအစား ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္မႈေတြ
လိုပါတယ္။ ပင္လုံစာခ်ဳပ္ဆိုတာ ေတာင္တန္းေဒသနဲ႔ ျပည္မ တန္းတူညီမွ် ပူးေပါင္းေရးစာခ်ဳပ္ျဖစ္ပါတယ္။
ပင္လုံစိတ္ဓါတ္ အႏွစ္သာရကို မေမ့သင့္ မေဖ်ာက္ဖ်က္သင့္ပါဘူး။ အၿမဲလိုက္နာ ေနသင့္ပါတယ္။
အခုေျပာေနၾကတဲ့ ရွစ္ျပည္နယ္မူဆိုတာဟာ အစစ္အမွန္ကိုေျပာရရင္
"ရွစ္ယူနစ္" ကို ေျပာျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ခင္ဗ်ား တစ္ယူနစ္ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္တစ္ယူနစ္၊
မင္း တစ္ယူနစ္ဆိုရင္ ငါ တစ္ယူနစ္ကိုု ေျပာျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ အားလုံးတန္း တူညီမွ်တာကို ေျပာတာပါ။ တန္းတူညီမွ်ျခင္းဆိုတာ
တစ္ဖက္သားရဲ႕ အိတ္ကပ္ထဲကပစၥည္းကို ႏႈိက္ယူတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဖေယာင္းတိုင္ မီးကူးယူသလိုပါဘဲ။
မူလ ဖေယာင္းတိုင္မီးဆီက ဘာမွေလွ်ာ့သြားတာ မရွိပါဘူး။ ကိုယ့္မွာ ရွိသလို သူ႕မွာလည္း
ရွိပါေစ ဆိုတဲ့ ေစတနာမ်ိဳးထားႏိုင္ရင္ဘဲ အလုပ္ျဖစ္ႏိုင္ပါၿပီ။ အားလုံးတန္းတူညီမွ် ကိုယ္ပိုင္ျပဌာန္းခြင့္
က်င့္သုံးႏိုင္ဖို႔ ေျပာေနျခင္းသာ ျဖစ္ပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျပည္ေထာင္စုသားအားလုံးဟာ ဘယ္လိုနည္းနဲ႔မွ ခဲြခြါၿပီး
မေနႏိုင္ၾကပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာ အတူတကြ ယွဥ္တဲြေနထိုင္တတ္ဖို႕ ႀကိဳးစားၾကရမွာ
ျဖစ္ပါတယ္။ အတူတကြ ယွဥ္တဲြေနထိုင္ၾကရင္ အရင္ဆုံးလိုအပ္တာက
ယုံၾကည္မႈဘဲ ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ဦးနဲ႔ တစ္ဦး မယုံမၾကည္ ျဖစ္လို႔ မရပါဘူး။ ယုံၾကည္မႈ တည္ေဆာက္ၾကဖို႔ ဘယ္လို တန္းတူညီမွ် မႈေတြ
လုပ္ထားသလဲ။ ဘယ္လို ျပဌာန္းခြင့္ေတြ ေပးမွာလဲ။
ခဲြမထြက္ရဆိုတဲ့ သံသယစကား မေျပာဘဲနဲ႔ ခြဲမထြက္ခ်င္ေအာင္ ဘာေတြလုပ္ျပထားသလဲ။ ေမးခြန္းေတြ ေပၚလာပါတယ္။ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ တစ္စုနဲ႔တစ္စု
ဘယ္လို harmony ျဖစ္ေအာင္ ေနၾကမလဲဆိုတာ အလြန္အေရးႀကီးပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႔တိုင္းျပည္ကို
state of peace ျဖစ္ဖို႔ ႀကိဳးစားၾကရပါမယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔တေတြဟာ ျပည္ေထာင္စု မပီသတဲ့ ျပည္ေထာင္စုမ်ိဳး၊ ဆိုရွယ္လစ္မပီသတဲ့
ဆိုရွယ္လစ္မ်ိဳးေတြနဲ႔ ႀကံဳေတြ႕ ခဲ့ၾကဖူးပါၿပီ။ ဒါေတြကို သင္ခန္းစာအျဖစ္ယူၾကၿပီး ေနာက္တစ္ႀကိမ္
ထပ္မၾကံဳမေတြ႕ရေလေအာင္ တားဆီးၾကရပါမယ္။ ဆိုရွယ္လစ္အတု၊ ျပည္ေထာင္စုအတုေတြလိုဘဲ
"ဖယ္ဒရယ္အတု" ကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ တားဆီးေရွာင္က်ဥ္ၾကရပါမယ္။ ဖယ္ဒရယ္မ်က္ႏွာဖုံးတပ္ထားတဲ့
ဖယ္ဒရယ္အတုေတြ ေပၚေပါက္လာႏိုင္ပါတယ္။ အတုေတြနဲ႔ ယုံၾကည္မႈ မတည္ေဆာက္ ႏိုင္ပါဘူး။ အတုေတြနဲ႔
ယုံၾကည္မႈတည္ေဆာက္ရင္လဲ အမွားႀကီးမွားပါလိမ့္မယ္ ဆိုတာ တင္ျပလိုပါတယ္။
တစ္စုနဲ႔တစ္စု တစ္ဖဲြ႔နဲ႕တစ္ဖဲြ႕ဟာ ကိစၥရပ္အားလုံးမွာ မတူႏိုင္ၾကပါဘူး။
ကဲြျပားမႈေတြ ရွိေနမွာပါဘဲ။ ဘယ္လိုဘဲ ကဲြျပားပါေစ မတူကဲြျပားမႈ ပဋိပကၡ ေတြကို ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြး ညႇိႏႈိင္းယူၾကတာဟာ အေကာင္းဆုံးနည္းလမ္းဘဲ
ျဖစ္ပါတယ္။ လက္နက္ကိုင္ကိစၥကို စဥ္းစားၾကည့္လိုက္ရင္
လုံျခံဳစိတ္ခ်ရတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္မွာ ေနရသူေတြအဖို႔ လက္နက္ကိုင္စရာ မလိုပါဘူး။ လက္နက္ကိုင္ဖို႔လည္း
စိတ္ကူးရွိမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ လုံျခံဳစိတ္ခ်ရမႈ ရွိဖို႔ဘဲလိုအပ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တရားမွ်တမႈ
၊ ဥပေဒ စိုးမိုးမႈ၊ လုံျခံဳစိတ္ခ်ရမႈ ၊ အလုပ္အကိုင္အခြင့္အလမ္း ပြင့္လင္းမႈ ၊ ႏိုင္ငံေရး
လြတ္လပ္မႈေတြကို ဖန္တီးၾကမွသာလွ်င္ ယုံၾကည္မႈ တည္ေဆာက္ႏိုင္ၿပီး ေရရွည္တည္တ့ံတဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို
တည္ေဆာက္ႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆိုတာ
စစ္ပဲြေတြ မရွိဘဲ ေအးခ်မ္းသာယာေနတာ ၊
စား၀တ္ေနေရး ဖူလုံမႈ ရွိေနတာ ၊ လူထုရဲ႕
စိတ္သေဘာေတြ တည္ၿငိမ္ေနတာ ၊ အျခားသူေတြနဲ႔
အတူတကြ harmony ျဖစ္ေအာင္ယွဥ္တဲြေနႏိုင္တာ ဆိုၿပီး အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆို ၾကပါတယ္။ ျပည္ေထာင္စုႀကီးတစ္ခုထဲမွာ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ အတူတကြ
ယုံၾကည္မႈတည္ေဆာက္သြားဖို႔ ၊ ေရရွည္တည္ၿမဲမဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး တည္ေဆာက္သြားဖို႔ ဆိုရင္
တိုင္းျပည္ကို state of harmony ျဖစ္ေအာင္ တည္ေဆာက္ဖို႔ လိုတယ္လို႔ ပညာရွင္ေတြက ဆိုပါတယ္။
State of harmony ဆိုတာကေတာ့
လြတ္လပ္မႈ၊ တရားမွ်တမႈ၊ တန္းတူညီမွ်မႈ၊ ေသြးစည္း
ညီညြတ္မႈ၊ ေရရွည္ ဖံြ႕ၿဖိဳးတိုးတက္မႈ၊ ေတြ႔ဆုံ
ေဆြးေႏြးမႈနဲ႔ အေျခခံ လူသားလိုအပ္ခ်က္မ်ားကို ျဖည့္ဆည္းေပးႏိုင္မႈ စတာေတြကို ေဆာင္ရြက္ထားႏိုင္တာ ကို
ေျပာၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ အေပးအယူ
မွ်မွ်တတ ရွိေအာင္ ႀကိဳးစားဖို႔လိုပါတယ္။ တစ္ ဖက္က အသာစီးရေနၿပီး အျခားတစ္ဖက္က နစ္နာဆုံးရံႈးေနရတာမ်ိဳးကို
ေရွာင္ၾကဥ္ၾကရပါေတာ့မယ္။ အတိတ္က သင္ခန္းစာေတြကို ဓမၼဓိဌာန္က်က် စဥ္းစားၿပီး အမွားေတြကို
ေဖၚထုတ္ ေရွာင္ၾကဥ္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
နိဂုံးအေနနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ျပည္ေထာင္စုႀကီးကို state of harmony ျဖစ္ေအာင္ ၀ိုင္း၀န္းႀကိဳးစားၾကဖို႔ တိုက္တြန္းလိုက္ပါတယ္။
Trust building for
peace forum (26-28 November 2012) ေတာ္၀င္ႏွင္းဆီ ခန္းမ၊ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္ ဖတ္ၾကားခဲ့ေသာ စာတမ္း ျဖစ္ပါသည္။
